Δημήτρης Δανίκας

Για παράδειγμα η περίπτωση με τον Αδωνι Γεωργιάδη. Που θεωρείται ακροδεξιός. Που είναι προκλητικός. Και που οι τηλεοπτικές και γενικά οι δημόσιες εμφανίσεις του καταλήγουν σε πόλεμο ιδεολογικό.

Οσο και να διαφωνεί κάποιος μαζί του-και εγώ διαφωνώ σε πολλά μαζί του-πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι ένας από τους πιο ευάλωτους πολιτικούς. Δηλαδή «εύκολος» στόχος. Με τα ίδια υλικά είναι πλασμένος και ο αντίπαλός του Παύλος Πολάκης. Δηλαδή ο ασυγκράτητος, φουριόζος χαρακτήρας του. Αλλά και η εμμονή του να εκφέρει τις απόψεις του χωρίς προηγουμένως να τις επεξεργαστεί. Δηλαδή να τις λειάνει ώστε να μην προκαλεί την κοινωνία, όλα αυτά αποκαλύπτουν ότι η «μπουλντόζα» είναι φτιαγμένη από γυαλί. Πάμε παρακάτω

Το πρόσφατο περιστατικό με την υγεία του και την εγχείρησή του. Ανθρώπινες καταστάσεις. Συμβαίνει και στους πιο υγιείς. Αυτή η αφορμή να ορμήσουν εναντίον του. Με χυδαιότητα και φυσικά ανωνύμως. Τα αποτελέσματα μιας τόσο ασυγκράτητης χυδαιολογίας δεν είναι τα αναμενόμενα. Για τους φορείς αυτής της χυδαιότητας. Οι λόγοι απλοί, ορατοί και αυτονόητοι

Μα φυσικά επειδή έτσι ο Αδωνις γίνεται συμπαθής. Μα επειδή ήταν ασθενής. Μα επειδή χειρουργήθηκε. Και επειδή οι πόνοι του ήταν ανυπόφοροι. Εγώ στη θέση του Γεωργιάδη θα ευγνωμονούσα όλους αυτούς τους ανώνυμους λάτρεις της χυδαιότητας. Οσο περισσότερο δηλητήριο εξαπολύουν εναντίον μου τόσο καλύτερα για μένα

Μία η λύση, αυτές τις περιπτώσεις: η σιωπή. Ακόμα καλύτερη μια τυπική ευχή «περαστικά». Γιατί πως είναι δυνατόν τη μια στιγμή να αισθάνεσαι ανθρώπινη συμπάθεια για την υγεία του Δημήτρη Κουφοντίνα και την άλλη να χυδαιολογείς εναντίον του Γεωργιάδη;

Να διαδηλώνεις υπέρ ενός κατά συρροή δολοφόνου και να φτύνεις έναν ασθενή επειδή με τις ιδέες του και την πρακτική του διαφωνείς. Να χαιδεύεις τον εκτελεστή έντεκα ανθρώπινων στόχων και να ρίχνεις λεκτικές ροχάλες στον ιδεολογικό και πολιτικό σου αντίπαλο

Η χυδαιότητα ουδεμία σχέση με ιδεολογία. Η χυδαιότητα το καταφύγιο ανθρώπων χωρίς ίχνος επιχειρήματος. Η χυδαιότητα η στέγη ανεγκέφαλων, «αναλφάβητων» και ενίοτε διαταραγμένων. Και φυσικά η χυδαιότητα πορεύεται με την ανωνυμία.

Τον αντίπαλό σου τον αντιμετωπίζεις με επιχειρήματα. Αυτό το πεδίο αντιπαράθεσης. Αυτή η πεμπτουσία της διαφορετικότητας. Αυτός ο μονόδρομος ενός δημοκρατικού διαλόγου. Ο Αδωνις μιλάει και μιλάει ασυγκράτητα. Ο Αδωνις είναι ευάλωτος. Επειδή ακριβώς είναι τόσο ομιλητικός και τα λόγια του τόσο ακατέργαστα. Γι αυτό ο ίδιος υπερηφανεύεται. Επειδή δεν μασάει το λόγια του

Επομένως η θέση ενός στοιχειωδώς λογικού ανθρώπου είναι απλή. Άλλο πράγμα η ασθένειά του και άλλο πράγμα η ιδεολογία και η πολιτική πρακτική του. Διαφορετικά η χυδαιότητά σου, αναγκάζει ακόμα και εμένα που σε πολλά πράγματα διαφωνώ μαζί του, να γράψω γι αυτόν, να πάρω το μέρος του και να τον συμπαθήσω. Πλανάσαι αν πιστεύεις ότι τον αποκαθήλωσες. Απλώς εκτονώθηκες. Απλώς είσαι κόλακας του θυμικού σου. Κατάλαβες κουφιοκεφαλάκη μου; Μα για όνομα του θεού και της παναγίας. Η χυδαιότητά σου η ασυλία του!