Δημ. Μαρκόπουλος

Θα θυμάστε όλοι το «σιγά μην κλάψω» του Γιάννη Αγγελάκα που ξεστόμισε ως απάντηση το 2008, όταν τον ενημέρωναν για την εις βάρος του αγωγή από μεγάλο οικονομικό παράγοντα του τόπου.

Από τους δίσκους του Αγγελάκα που δεν πολυακούστηκαν ήταν όμως και το «Κράτα το show μαϊμού».

Ο πέμπτος δίσκος που κυκλοφόρησαν οι Τρύπες το 1994, ένα live από το Ρόδον, υπήρξε μια από τις λιγότερο γνωστές δουλειές τους. Κι όμως. Για τον φαν του συγκροτήματος Αλέξη Τσίπρα αποτελεί το κοντινότερο σε όλα όσα συμβαίνουν σήμερα από τον ίδιο και την κυβέρνηση του. Γιατί «show μαϊμού» είναι οι πανηγυρισμοί των τελευταίων ωρών.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Οι παροχές που έρχονται ως αντιστάθμισμα για μια πολύ κακή εθνική συμφωνία, αυτή των Πρεσπών, μπάζουν από παντού. Μια μισθολογική αύξηση που η ΝΔ είχε ψηφίσει το 2013 και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι, και η οποία θα έπρεπε να είχε δοθεί από το 2017 άρα καθυστέρησε κοντά δύο χρόνια, βαπτίζεται άρον - άρον και για επικοινωνιακούς λόγους ως «εθνική επιτυχία». Δώσαμε δηλαδή εθνότητα και γλώσσα στους βόρειους γείτονες μας, τους επιτρέψαμε να πανηγυρίζουν και να αποκαλούνται Μακεδόνες και Μακεδονία εδώ και μια εβδομάδα κι εμείς σαν σύγχρονοι ιθαγενείς πανηγυρίζουμε για κάτι που θα είχαμε εδώ και καιρό.

Βαπτίζονται τα 35 ή 50 ευρώ ως «μεγάλη νίκη» κι ας γνωρίζουμε πως από την πίσω πόρτα η κυβέρνηαση ετοιμάζεται δια των φόρων να τα πάρει πίσω.

Να πάμε παρακάτω; Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα ρετάλια του, η επονομαζόμενη κυβέρνηση κουρελού δηλαδή που δεν βασίζεται η πλειοψηφία πλέον σε κάποια προγραμματική συμφωνία, πανηγυρίζουν προκαταβολικά για την έξοδο – λένε – στις αγορές με καλύτερους όπως υποστηρίζουν όρους από την έξοδο της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Αυτό όμως που δεν μας λένε είναι πως η χώρα θα μπορούσε από το 2015 να είχε κάνει αυτό το βήμα, αν με βουλιμία για εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνοδοιπόροι του δεν ανέτρεπαν την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Η χώρα άργησε να κάνει αυτό το βήμα, υπέγραψε ένα αχρείαστο μνημόνιο, έκανε μια ακατανόητη σύγκρουση με την ΕΕ, δέσμευσε για δεκαετίες την κρατική περιουσία και σήμερα κάποιοι έχουν το θράσος να πανηγυρίζουν.

Κι όλα αυτά ενώ θολώνουν οι 120 δόσεις ή η αποφυγή μείωσης του αφορολόγητου που ουσιαστικά θα πάρει τα λίγα που η αύξηση του κατώτατου μισθού θα φέρει.

Για αυτό σας λέμε: καλό το …show μαϊμού. Όμως μετά τις Πρέσπες κανείς δεν δικαιούται να μιλά για «εθνικές επιτυχίες».