Βασίλης Στεφανακίδης

Είναι πασίδηλο πλέον ότι στην προεκλογική περίοδο που ακολουθεί η αντιπαράθεση θα γίνεται σε υψηλούς τόνους και ελάχιστα έως καθόλου θα πληροφορηθούμε για το τι ακριβώς σκέφτονται τα κόμματα και οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές για την Ευρωπαϊκή Ενωση και ποιο πρόγραμμα θα κληθούν να εφαρμόσουν στο κέντρο των ευρωπαϊκών αποφάσεων, εφόσον εκλεγούν.

Κι εμείς οι πολίτες θα κληθούμε να εκδηλώσουμε την επιλογή μας σε κόμματα και υποψηφίους όχι για το ευρωπαϊκό τους όραμα, αλλά με γνώμονα την εσωτερική πολιτική κατάσταση και να στείλουμε μηνύματα για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης και τις αντιπολιτευτικές δεξιότητες των κομμάτων στην Ελληνική Βουλή.

Ωσάν να μη μας ενδιαφέρει τι έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι ευρωβουλευτές και τα κόμματα με τα οποία εξελέγησαν σε κρίσιμες αποφάσεις και ψηφίσματα τα οποία μας αφορούν. Χωρίς να εξετάσουμε αν οι παρεμβάσεις τους ή οι θέσεις, ενέργειες και δράσεις τους τίμησαν την εντολή των Ελλήνων ψηφοφόρων ή όχι.

Στο παρελθόν το σύστημα εκλογής των ευρωβουλευτών, όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι, γινόταν με λίστα. Δηλαδή οι αρχηγοί των κομμάτων έφτιαχναν μια λίστα και ανάλογα με τις προσδοκώμενες έδρες λάνσαραν τους προτιμητέους και αρεστούς σε εκλόγιμες θέσεις. Καμιά φορά έβαζαν σε εκλόγιμη θέση και κάποιον επώνυμο που είχε να επιδείξει σημαντικό έργο στον τομέα του, τιμώντας τον με αυτόν τον τρόπο με μια καλοπληρωμένη θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο.

Στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις το σύστημα άλλαξε και τα κόμματα καταρτίζουν τα ψηφοδέλτιά τους και ο λαός καλείται να σταυρώσει τις επιλογές του.

Ομως -κι εδώ είναι το τραγελαφικό- στα ψηφοδέλτια πλέον των κομμάτων μπαίνουν όχι απαραίτητα οι μορφωμένοι, οι έχοντες άποψη για τα τεκταινόμενα στην Ε.Ε., προσωπικότητες που κοσμούν με την πορεία τους στα κοινά και τον επαγγελματικό τους τομέα, αλλά οι αναγνωρίσιμοι. Δηλαδή αυτοί που γνωρίζει το ευρύ εκλογικό σώμα μέσα από την τηλεόραση, τον αθλητισμό, τα καλλιτεχνικά δρώμενα κ.λπ. Κι αυτοί είναι που πρωτίστως εκλέγονται αν και μέχρι χθες δεν ήξεραν καν τι εστί Ε.Ε., Ευρωκοινοβούλιο, Βρυξέλλες, Στρασβούργο και ποιο είναι το αντικείμενο των ευρωβουλευτών.

Ρώτησα αφελώς πρόσφατα υψηλό στέλεχος κόμματος «μα με ποιο κριτήριο επιλέγετε την τάδε τηλεπερσόνα που είναι κοινό μυστικό η αδυναμία της να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα» και η απάντησε με ξάφνιασε - ενώ δεν θα έπρεπε. Μα γιατί στις μετρήσεις έχει διπλάσια αποδοχή από τον δεύτερο που είναι μπαρουτοκαπνισμένο πολιτικό στέλεχος με μακρά πορεία και προσφορά!

Και με τη σουρεαλιστική αυτή κατάσταση (που συμβαίνει φυσικά και στις εθνικές εκλογές) θα κληθούμε εμείς να στείλουμε πολιτικά μηνύματα. Κάτι παραπλήσιο με τα μεροκάματα των τραγουδιστών και τους ρόλους ηθοποιών σε θέατρο και τηλεόραση που διαμορφώνονται ανάλογα με τους πόσους ακολούθους έχουν στα social media!

Αντί λοιπόν να έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε προσωπικότητες που τιμούν τα ελληνικά χρώματα, με επιστημοσύνη, με σοβαρότητα, με γνώση της ευρωπαϊκής πραγματικότητας για να διεκδικήσουν και να προασπιστούν τα ελληνικά συμφέροντα σ’ αυτή τη διαρκή σύγκρουση συμφερόντων, εμείς θα στείλουμε «αναγνωρίσιμους» και τα κόμματα θα κάνουν ταμείο υπολογίζοντας πόσους νέους ψηφοφόρους θα προσελκύσουν οι celebrities.

Είναι όμως κι αυτή άλλη μια στρέβλωση που συντείνει στην απολιτίκ κουλτούρα και στην απώλεια εμπιστοσύνης στους πολιτικούς και την πολιτική γενικότερα. Αλλωστε και οι ίδιοι ηγέτες των κομμάτων, όταν πρόκειται να δουν εκλογικές απώλειες, υποβαθμίζουν τη σημασία των ευρωεκλογών κάνοντας λόγο για χαλαρή ψήφο, επειδή την επομένη δεν θα αλλάξει κάτι στη ζωή μας, ενώ αντίθετα οι ενισχυμένοι ομιλούν για πολιτικές ανατροπές τις οποίες θέλουν να εξαργυρώσουν στην εγχώρια σκηνή. Οπως και να ’χει, πάντως, το επόμενο διάστημα μόνο ήρεμο και πολιτικά πολιτισμένο δεν θα είναι και Κύριος οίδε τι έχουμε να δούμε και να ακούσουμε!