Άννυ Ποδηματά

Θα μπορούσε και θα έπρεπε, λοιπόν, οι εξαγγελίες που θα γίνουν στη φετινή ΔΕΘ να είναι συγκεκριμένες και να δίνουν το έναυσμα για τη μετάβαση της χώρας σε μια νέα εποχή, με βασική στόχευση τον μετασχηματισμό της οικονομίας σε μια περισσότερο παραγωγική, καινοτόμο και εξωστρεφή βάση δημιουργώντας προοπτικές καριέρας και ποιοτικής απασχόλησης στους νέους ανθρώπους που εξακολουθούν να παίρνουν μαζικά τον δρόμο του εξωτερικού.

Θα μπορούσε η φετινή ΔΕΘ να αποτελέσει πεδίο ζυμώσεων, συζητήσεων, ακόμα και αντιπαραθέσεων γύρω από τις δεξιότητες που απαιτεί η νέα οικονομία, τον ρόλο δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην ανάπτυξή τους, τους τρόπους διασύνδεσης εκπαίδευσης και απασχόλησης, την προσαρμογή της εκπαίδευσης και της επιχειρηματικότητας στην ψηφιακή εποχή.

Θα μπορούσε και θα όφειλε η φετινή ΔΕΘ να γίνει βήμα για την παρουσίαση σχεδίου και πολιτικών προτάσεων που θα στοχεύουν στο μέλλον και δεν θα φλερτάρουν με το παρελθόν.

Η χώρα δεν θα σταθεί στα πόδια της με πελατειακές λογικές, με πλειοδοσία παροχών και με κάθετη πόλωση. Στα οκτώ χρόνια των μνημονίων το εξωτερικό περιβάλλον δεν έμεινε στατικό. Ο κόσμος άλλαξε, η τεχνολογία έκανε άλματα, η οικονομία μετασχηματίστηκε και μετασχηματίζεται με ραγδαίους ρυθμούς. Οι αβεβαιότητες -οικονομικές και γεωπολιτικές- που μας περιβάλλουν πληθαίνουν. Δεν είναι λίγοι οι οικονομολόγοι που προειδοποιούν για τον κίνδυνο μιας νέας παγκόσμιας κρίσης. Και αρκετοί είναι επίσης εκείνοι που εκφράζουν τουλάχιστον σκεπτικισμό για την καλλιεργούμενη και από την κυβέρνηση αλλά και από ορισμένους ξένους αξιωματούχους «αισιοδοξία» για την πορεία της Ελλάδας στη μεταμνημονιακή εποχή - σκεπτικισμό που προς το παρόν δικαιώνει και η εξέλιξη των τιμών των ελληνικών ομολόγων.

Τα στοιχεία που συνθέτουν το εξωτερικό περιβάλλον (π.χ. κίνδυνοι με επίκεντρο την Αργεντινή, την Τουρκία, την Ιταλία, εμπορικός πόλεμος) δεν μπορούμε να τα επηρεάσουμε. Μετά απ’ ό,τι μας συνέβη το 2009 δεν μας επιτρέπεται βεβαίως και να τα αγνοούμε. Το 2018 δεν είναι 2008 για να ακούγονται όπως τότε φωνές που διαβεβαίωναν ότι «η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη»!

Τα στοιχεία που συνθέτουν το εσωτερικό περιβάλλον όμως έχουμε υποχρέωση και ευθύνη, τουλάχιστον στις επόμενες γενιές, να τα αναγνωρίζουμε και να τα επηρεάζουμε με τρόπο που να δείχνει ότι κάτι μάθαμε μετά από δέκα χρόνια κρίσης.

Με δεδομένα τα πολύ σφικτά δημοσιονομικά περιθώρια που δημιουργεί η μακροχρόνιαδέσμευση των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, έχουν συμβολική και ουσιαστική σημασία η ιεράρχηση και η στόχευση των εξαγγελιών. Η διαιώνιση της φορολογικής αφαίμαξης επιχειρήσεων και πολιτών για να δημιουργείται «χώρος» παροχών και επιδομάτων δεν συνιστά αναδιανομή, ούτε σηματοδοτεί την κοινωνική δικαιοσύνη. Και από αυτή την άποψη, είναι λυπηρός ο πρόσφατος διαγκωνισμός κυβέρνησης - αντιπολίτευσης για τη μη περικοπή των συντάξεων. Θα ήταν οπωσδήποτε περισσότερο παραγωγικός ένας διαγκωνισμός, που δεν έγινε ποτέ, για την ενίσχυση της βασικής αιμοδοσίας του Ασφαλιστικού, που είναι η δημιουργία σταθερών και ποιοτικών θέσεων εργασίας.

Η χώρα χρειάζεται μια εθνική στρατηγική για την απασχόληση, σε συνδυασμό με μια εθνική στρατηγική για την Παιδεία, για να μπορέσει να ανασχέσει τη φυγή νέων και ιδίως πτυχιούχων στο εξωτερικό, αλλά και να μετριάσει τις δυσοίωνες δημογραφικές της προοπτικές.

Οι εξαγγελίες στη φετινή ΔΕΘ θα έπρεπε να είχαν άξονα την άγρα καινοτόμων παραγωγικών επενδύσεων, όχι την άγρα ψήφων...

*Πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, δημοσιογράφος