Ντάνι Ντε Βίτο: Ήταν ευλογία το να συμμετέχω στη «Φωλιά του Κούκου»

Πενήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας «Στη Φωλιά του Κούκου» και ο Ντάνι Ντε Βίτο μίλησε με αφορμή την επέτειο για τη συμμετοχή του στο φιλμ του Μίλος Φόρμαν που του άλλαξε τη ζωή. Ο 80χρονος σήμερα ηθοποιός έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό PEOPLE, αναπολώντας τα γυρίσματα, την επιτυχία, αλλά και τις πιο προσωπικές στιγμές που του χάρισε η ταινία.

«Το να βρίσκομαι σε αυτήν την ταινία ήταν ευλογία για μένα», δήλωσε. Ο Ντε Βίτο ενσάρκωσε τον πάντα χαμογελαστό τρόφιμο Μαρτίνι – ρόλος που του άνοιξε τις πύλες του Χόλιγουντ. Παράλληλα, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει από κοντά την εκτόξευση του Τζακ Νίκολσον, ο οποίος με τον ρόλο του Ραντλ ΜακΜέρφι εδραίωσε τη θέση του ως κινηματογραφικός θρύλος.

Ο Νίκολσον κέρδισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, ενώ η ταινία απέσπασε και τα πέντε βασικά Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Α' Ανδρικού και Α' Γυναικείου Ρόλου – επίδοση μοναδική για την εποχή. «Νιώθαμε όλοι δέος», παραδέχτηκε ο Ντε Βίτο. «Βρισκόμασταν μπροστά σε έναν άνθρωπο που ζούσε τη στιγμή του, που έσπαγε τα όρια», είπε για τον Νίκολσον.

Παρόλα αυτά, ο Νίκολσον παρέμεινε προσιτός. Όπως εξήγησε ο ΝτεΒίτο, ο ηθοποιός ενσωματώθηκε από την πρώτη στιγμή στο καστ, που περιλάμβανε και άλλους τότε νέους, όπως τον Κρίστοφερ Λόιντ (μετέπειτα συμπρωταγωνιστή του στο Taxi), τον Μπραντ Ντούριφ και τον Βίνσεντ Σκιαβέλι. «Δεν χρειαζόταν καν να σπάσει ο πάγος. Ήταν αμέσως εγκάρδιος και δοτικός. Παρόλο που ήταν ήδη γνωστός, παρέμεινε αυθεντικός. Είχε ξεκινήσει κι εκείνος από χαμηλά, με φτηνές παραγωγές, και παρέμεινε ένας από εμάς», τόνισε.

Μάλιστα, οι δυο τους μοιράζονται ένα απρόσμενο κοινό παρελθόν: «Γεννηθήκαμε στο ίδιο νοσοκομείο στο Νιου Τζέρσεϊ. Οι αδερφές μου δούλευαν στα ίδια κομμωτήρια με την αδερφή του. Όταν ήμουν παιδί, πάντα άκουγα για έναν πολύ ωραίο τύπο από το Νέπτιουν που έγινε σταρ στο Χόλιγουντ». Ο Ντε Βίτο σχεδίαζε να κρατήσει το γεγονός για τον εαυτό του, αλλά ο παραγωγός Μάικλ Ντάγκλας το αποκάλυψε στον ενθουσιασμένο Νίκολσον, που έτρεξε να τον βρει: «Ώπα! Είσαι από το Άσμπουρι Παρκ;», πρόσθεσε.

Ο Ντε Βίτο ήταν ο πρώτος που επιλέχθηκε για την ταινία, έχοντας ήδη ερμηνεύσει τον ίδιο ρόλο σε off-Broadway παράσταση του έργου. Είχε επίσης στενή σχέση με τον Μάικλ Ντάγκλας, που ήταν παραγωγός της ταινίας, με τον οποίο υπήρξαν συγκάτοικοι για δέκα χρόνια. Παρακολουθούσε από κοντά τη μακρόχρονη μάχη του πατέρα του Μάικλ, Κερκ Ντάγκλας, να μεταφέρει το μυθιστόρημα του Κεν Κέισι στο σινεμά. «Ο Κερκ ήθελε να παίξει τον ΜακΜέρφι. Ο Μάικλ του είπε τελικά: "Παίρνω την ταινία, μπαμπά, αλλά δεν θα είσαι εσύ." Και διάλεξε τον σωστό ηθοποιό. Ω, Θεέ μου, πόσο σωστά το έκανε!»

Τα γυρίσματα έγιναν σε αληθινό ψυχιατρικό ίδρυμα στο Όρεγκον. «Πάνω από εμάς ήταν η πτέρυγα υψίστης ασφαλείας. Είχε φρουρούς παντού. Το μέρος όπου έμπαινε η Λουίζ Φλέτσερ ήταν όπως ακριβώς φαίνεται στην ταινία – αυθεντικό», περιέγραψε. Αν και οι ηθοποιοί ήθελαν να διαμείνουν μέσα στο ίδρυμα για να βιώσουν την εμπειρία, «δεν μας άφησαν, λόγω ασφαλείας. Έτσι, ο Μάικλ μάς έβαλε σε μοτέλ». Τα καμαρίνια στήθηκαν σε κελιά με συρμάτινα τζάμια, αλλά οι περισσότεροι περνούσαν τον χρόνο τους σε μια κοινόχρηστη αίθουσα με μπιλιάρδο, πόκερ και ακόμα και το πρώτο βιντεοπαιχνίδι: το Pong. «Ήταν λέσχη αγοριών», θυμήθηκε.

Η επιτυχία της ταινίας, πάντως, είχε και αρνητικές συνέπειες. «Πήγαινες σε οντισιόν και όλοι νόμιζαν ότι ήσουν όντως τρόφιμος. Έφερναν κι άλλους στο δωμάτιο, σε περίπτωση που εμφανιζόταν ξανά ο Μαρτίνι», είπε με χιούμορ.