Γεννημένη πρωταγωνίστρια

Λίγα ονόματα από τον χώρο του θεάματος είναι τόσο ευρέως αναγνωρίσιμα και έχουν αγαπηθεί από τον κόσμο. Η Εβελίνα Παπούλια είναι ένα από αυτά τα πρόσωπα, που όχι μόνο αγαπήθηκαν μέσα από τους ρόλους που κατά καιρούς ανέλαβαν, αλλά και από την ποιότητα του χαρακτήρα τους και την αυθεντικότητα στις πράξεις τους. Η ίδια κάνει την κάθε μέρα της να αξίζει, και τη ζει δίπλα σε ανθρώπους που αγαπά, ενώ περνάει αρκετές ώρες στο θέατρο, που είναι το δεύτερο σπίτι της.

Βρέθηκα με την Εβελίνα στα καμαρίνια, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του θεάτρου Άλμα, όπου πρωταγωνιστεί στο πλευρό του Γιώργου Κιμούλη στις «Επικίνδυνες σχέσεις», και μιλήσαμε για την Αθήνα, τα επαγγελματικά της και φυσικά για τον έρωτα, πάνω στον οποίο η ίδια είχε να κάνει ορισμένες εύστοχες παρατηρήσεις...

Την περίοδο αυτή η Εβελίνα είναι πολυάσχολη και μοιράζει την εβδομάδα της σε Ελλάδα και Κύπρο. «Δευτέρα και Τρίτη βρίσκομαι στην Κύπρο, όπου κάνουμε γυρίσματα για τέταρτη χρονιά στο “Μπρούσκο” και από Τετάρτη έως Κυριακή βρίσκομαι στο θέατρο Άλμα στην Αθήνα, στην παράσταση “Επικίνδυνες σχέσεις”, με τον Γιώργο Κιμούλη, την Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, τη Μάρω Κοντού και άλλους αξιόλογους συνεργάτες», αναφέρει η ίδια. «Είναι μία πολύ ωραία συνεργασία, καθώς δεν είχαμε ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν. Με τον Γιώργο είχαμε συνεργαστεί σε μία ταινία, στο “Ένας κι ένας”, αλλά είναι άλλη η εμπειρία του να σε σκηνοθετεί».

Το «Μπρούσκο» είναι αναμφίβολα μία από τις πιο επιτυχημένες ελληνικές σειρές των τελευταίων χρόνων, που αγαπήθηκε από τον κόσμο και απέκτησε φανατικούς οπαδούς. Η Εβελίνα εξηγεί αυτή την τηλεοπτική επιτυχία: «Ο Έλληνας έχει ανάγκη από καλές παραγωγές, αγαπάει κάποιους ηθοποιούς και θέλει να τους βλέπει, γνωρίζει νέους και τους ακολουθεί, και όταν μία δουλειά είναι καλή, είναι μεγάλη η ευτυχία ότι έχει απήχηση». Η ίδια προσθέτει: «Ακόμη, είναι σημαντικό για τους Έλληνες παραγωγούς και ηθοποιούς να πηγαίνουν καλά οι δουλειές που δημιουργούν». 

Ωστόσο, η ίδια δεν δίστασε να πάει στην Κύπρο, όπου πραγματοποιούνται και τα γυρίσματα της σειράς. «Η παραγωγή του “Μπρούσκο” είναι ελληνική, του ΑΝΤ1 Ελλάδος. Το ότι γυρίζεται αλλού δεν με απασχολεί», λέει εμφατικά. «Εμένα περισσότερο με ενδιέφερε ο ρόλος που καλέστηκα να υποδυθώ, και το πώς “παντρεύονται” μεταξύ τους οι ήρωες στο πέρας του χρόνου. Αυτό μου άρεσε και η Βάνα Δημητρίου ξέρει καλά να χειρίζεται μεγάλες παραγωγές και τους ρόλους της, οπότε δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη επί τούτου».

Για μία ηθοποιό σαν την Εβελίνα, που έχει δοκιμαστεί σε διάφορους ρόλους, θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε τι εικόνα έχει η ίδια για αυτούς. «Έχει τελείως διαφορετική λογική ένας κωμικός ρόλος από έναν δραματικό», σύμφωνα με εκείνη. «Στον κωμικό ρόλο περιμένεις την αμεσότητα του γέλιου, ζεις γι' αυτό, δηλαδή την επιβράβευση την παίρνεις άμεσα. Από την άλλη πλευρά, σε έναν δραματικό ρόλο δεν υπάρχει η άμεση αποδοχή, αλλά αυτό θα συμβεί στην πορεία. Και αυτό συμβαίνει στο θέατρο. Με τον κωμικό ρόλο πρέπει να κάνεις τον κόσμο να γελάσει, ενώ με τον δραματικό να τον συγκινήσεις. Αν δεν γίνει αυτό, τότε κάτι δεν κάνεις καλά».



Η Εβελίνα στην αρχή της καριέρας της ήθελε να γίνει πρωταγωνίστρια και τελικά τα κατάφερε. «Όταν ξεκινάς μία δουλειά, πας ανιχνευτικά στην αρχή. Εγώ ήμουν χορεύτρια του κλασικού και εκεί ήμουν δρομολογημένη αρχικά. Ωστόσο ήξερα ότι για να πετύχεις κάτι θέλει σκληρή δουλειά και μελέτη. Όσο, λοιπόν, περισσότερο προσπαθείς για τη δουλειά που αγαπάς, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να πετύχεις τον στόχο σου. Εννοείται ότι σε μία δουλειά ο πρωταγωνιστικός ρόλος είναι ο καλύτερος, γιατί σου δίνει περισσότερες δυνατότητες. Οπότε ήθελα να γίνω πρωταγωνίστρια, αλλά για να το πετύχεις αυτό δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Πρέπει να κοπιάσεις, να βάλεις πρόγραμμα και να έχεις στόχο, έτσι ώστε να αποκτήσεις γερές βάσεις, στις οποίες μετέπειτα θα στηριχτείς».

Αν, βέβαια, έπρεπε να σκεφτεί τον εαυτό της σε ένα άλλο επάγγελμα από αυτό του ηθοποιού, αυτό θα ήταν να διδάσκει θέατρο, χορό και μουσική: «Ασχολήθηκα με τη διδασκαλία αρκετά χρόνια, οπότε αν έβλεπα τον εαυτό μου σε ένα άλλο επάγγελμα, θα μου άρεσε να διδάσκω», εκμυστηρεύεται. «Θα μου άρεσε επίσης να συμμετάσχω σε κάποιο τηλεοπτικό πρόγραμμα, όπως το “So you think you can dance”, που ήταν πολύ ωραίο, οργανωμένο και πάνω στα ενδιαφέροντά μου. Σε ένα σόου η δυσκολία για μένα βρίσκεται στα άτομα που μπορεί να γνωρίζω. Εκεί θα ήταν δύσκολο να μιλήσω αντικειμενικά. Δεν θα μου άρεσε να κριτικάρω ανθρώπους από τον ίδιο χώρο, ενώ στα πλαίσια ενός παιχνιδιού, ή ενός διαγωνισμού, εκεί είναι διαφορετικά».


Φωτογραφικό υλικό από την παράσταση «Επικίνδυνες σχέσεις»

Για μία ηθοποιό τέτοιου βεληνεκούς, με πολλαπλές επιτυχίες στη δουλειά της, ενδιαφέρθηκα να μάθω για το αν την απογοήτευσε ποτέ ο χώρος, αν έφτασε στα άκρα της και ήθελε να τα παρατήσει. «Δεν έχω αισθανθεί ποτέ απογοήτευση από τη δουλειά μου», τονίζει η Εβελίνα. «Εμείς οι ίδιοι άλλωστε δημιουργούμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες δουλεύουμε, και μπορούμε να τις κάνουμε καλές και να περνάμε όμορφα». Και αυτό κάνει και η ίδια: δημιουργεί στη δουλειά της ένα όμορφο κλίμα με τους συνεργάτες της και κάθε στιγμή που ζει εκεί έχει αξία.

Όμως, αν και αγαπάει την τηλεόραση, φαίνεται να έχει μία αδυναμία στο θέατρο... «Αγαπώ πολύ το θέατρο γιατί έχει την αμεσότητα, τις πρόβες, και δίνεις παραπάνω την ψυχή σου. Διαθέτεις χρόνο σε αυτό, κι όσο περισσότερο χρόνο διαθέτεις σε ένα πράγμα, τόσο περισσότερο το αγαπάς. Εγώ το θέατρο το αισθάνομαι σαν σπίτι μου. Νιώθω πιο ασφαλής εκεί. Στην τηλεόραση τα πράγματα προχωρούν πιο γρήγορα, το ίδιο και στον κινηματογράφο, αν και εκεί υπάρχουν πρόβες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι σαν το θέατρο».


Φωτογραφικό υλικό από την παράσταση «Επικίνδυνες σχέσεις»

Φεύγοντας από τα επαγγελματικά, η κουβέντα στράφηκε σε πιο προσωπικά ζητήματα, όπου και πάλι η Εβελίνα είχε ενδιαφέροντα πράγματα να ομολογήσει... «Πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει κεραυνοβόλος έρωτας, αλλά αν εκείνο το πρωταρχικό συναίσθημα θα είναι αληθές, αυτό θα φανεί στο πέρας του χρόνου. Με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποιείς αν ο άνθρωπος που έχεις στο πλευρό σου σού ταιριάζει, αν είναι φίλος σου, αν σε καταλαβαίνει και άλλα πολλά», είπε η ίδια με απόλυτη επίγνωση. 

Σε κάποια πράγματα όμως μέσα στη σχέση της είναι απόλυτη. «Δεν συνηθίζω να δίνω δεύτερες ευκαιρίες, ίσως κατά τη διάρκεια μιας σχέσης, αλλά όταν αρχίζει να φθίνει το συναίσθημα και δεν υπάρχει κοινό σημείο επαφής, φεύγω, και δεν υπάρχει επανεξέταση κάποιου ενδεχόμενου», μου αποκαλύπτει η ίδια. «Την απιστία δεν τη συγχωρώ, και για να μπει κάποιος στη διαδικασία να απιστήσει πάει να πει ότι έχει πει και ψέμα, πρώτα απ' όλα στον ίδιο του τον εαυτό, ενώ η αδιαφορία υπάρχει από πριν και φθείρει τη σχέση», προσέθεσε η ίδια πάνω στο ζήτημα των λαθών που γίνονται σε μία σχέση. «Και οι δύο ευθύνονται για την πορεία μιας σχέσης, ποτέ το φταίξιμο δεν είναι του ενός», καταλήγει.

Πέρα από τους ανθρώπους που έχει δίπλα της, η Εβελίνα αγαπάει και το Λεκανοπέδιο. «Μου αρέσει η Αθήνα, τη βρίσκω πολύ όμορφη, έχει ζωή, μπορείς να κάνεις χιλιάδες πράγματα, και σου προσφέρει πολλές επιλογές», λέει χαρακτηριστικά. «Και το ίδιο πιστεύω για την Ελλάδα εν γένει, ότι είναι πιο όμορφη χώρα από κάποιες άλλες που διαφημίζονται περισσότερο. Στον ελεύθερο χρόνο μου, μάλιστα, το καλοκαίρι, μου αρέσει να πηγαίνω στην Ερμιόνη, που αποτελεί ένα καταφύγιο για εμένα, καθώς έχω ζήσει αρκετά πράγματα εκεί. Αλλά και στο εξωτερικό μού αρέσει να ταξιδεύω και να γνωρίζω νέους και ιδιαίτερους τόπους, όπως η Σκωτία για παράδειγμα».



Αν και της αρέσουν τα ταξίδια, δεν θα λέγαμε το ίδιο και για τα extreme αθλήματα. «Τα extreme πράγματα μου φαίνονται ανόητα. Αυτά τα κάνουν οι άνθρωποι για να αυξήσουν την αδρεναλίνη τους. Εγώ έχω ήδη υψηλή αδρεναλίνη, οπότε αν κάνω κάτι τέτοιο θα πάθω έμφραγμα», μου αναφέρει η ίδια γελώντας. «Αυτοί που το κάνουν συχνά το αγαπάνε, είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και μία συνήθεια γι' αυτούς, ενώ όλοι οι υπόλοιποι το κάνουν για το φαίνεσθαι, και για να το πουν στις παρέες τους. Έχει καταντήσει πολύ in τελευταία, και δεν είμαι λάτρης των πραγμάτων που γίνονται μόδα. Αν δεν ήταν, ενδεχομένως και να το δοκίμαζα». 

Extreme πράγμα επίσης είναι να παίζεις θέατρο εν καιρώ οικονομικής κρίσης. Πάντως, αν και διανύουμε μία από τις πιο δύσκολες εποχές, χαρακτηριστικό των ημερών μας είναι η πληθώρα των παραστάσεων που ανεβαίνουν ανά την Αθήνα. «Οι άνθρωποι που ανεβάζουν παραστάσεις έχουν ανάγκη να εκφραστούν», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά η Εβελίνα και συμπληρώνει: «Χαίρομαι που οι Έλληνες δεν κάθονται με τα χέρια σταυρωμένα και πάνε θέατρο και βλέπουν έργα που ανεβαίνουν. Το θέατρο για τον Έλληνα είναι τρόπος ζωής, και δεν μπορείς να του το στερήσεις».

Πριν κλείσουμε την όμορφη αυτή κουβέντα μας, ρώτησα την Εβελίνα να μου πει ένα πράγμα που της φτιάχνει την ημέρα, και ένα που μπορεί να τη δυσαρεστήσει. «Ένα φιλί της κόρης μου είναι το καλύτερο από όλα», απαντά η ίδια πριν καν ολοκληρώσω την ερώτησή μου, «ή κάποιο πρωινό τηλεφώνημα από αγαπημένο μου πρόσωπο που σίγουρα θα μου φτιάξει την μέρα», προσθέτει στη συνέχεια. «Γενικά πράγματα μπορούν να με στεναχωρήσουν στιγμιαία, αλλά δεν τα κουβαλάω μαζί μου την υπόλοιπη ημέρα. Είναι εξωγενείς παράγοντες, που δεν με επηρεάζουν ουσιαστικά, αν και είμαι άνθρωπος του συναισθήματος και όχι της λογικής», δήλωσε η ίδια.

Και κάπως έτσι, έκλεισα το μαγνητόφωνο, και ετοιμάστηκα να αποχωρήσω. Τράβηξα μία αναμνηστική selfie με την Εβελίνα και ανταλλάξαμε ευχές. Εκείνη, ντυμένη με το φόρεμα του ρόλου της, με κοσμήματα και αρώματα, σαν σταρ του γαλλικού σινεμά, πήγε για τις τελευταίες ετοιμασίες στο καμαρίνι της, όπου ο ρυθμός των προετοιμασιών είχε ανάψει για τα καλά. Φεύγοντας κράτησα μέσα μου το γαλανό βλέμμα της, που είναι καθαρό σαν τα λόγια της, και αδαμάντινο σαν τον χαρακτήρα της...