Χρήστος Ζαμπούνης

Ο ταξιτζής είναι ΠΑΟΚτσής από τας Σέρρας, όπως έλεγαν παλαιότερα τις Σέρρες. Πρώτα ΠΑΟΚ και μετά Πανσερραϊκός, όπως σπεύδει να διευκρινίσει κατά τη διαδρομή από το αεροδρόμιο της Ρόδου προς τη Λίνδο. Ηταν μικρός όταν ο δικέφαλος αετός κέρδισε στη γενέτειρά του τον Ολυμπιακό με το αστρονομικό σκορ 6-1, αλλά τούτο δεν τον εμποδίζει να αστειευθεί με κόσμιο, είναι αλήθεια, τρόπο προς τον γαύρο της συντροφιάς μας. Για μερικούς ανθρώπους η ομάδα είναι σαν την ταυτότητα: σε αυτοπροσδιορίζει και σε ετεροπροσδιορίζει. Οταν, δε, είναι μεγάλη σε μεγαλώνει και σένα. Ο Λευτέρης -αυτό είναι το όνομά του- δεν γκρινιάζει όπως οι συνάδελφοί του των Αθηνών για την κατάσταση των πραγμάτων. Διατηρεί καθ’ όλη τη διάρκεια της μετακινήσεως μια άκρως αγγλοσαξονική αταραξία, όπως φρονώ ότι θα έπρεπε να κάνουν όλοι οι επαγγελματίες του συγκεκριμένου επαγγέλματος. «Η Ρόδος αντέχει», είναι η απάντησή του στο ερώτημα πώς πάει η δουλειά με την κρίση. Ισως η στάση του αυτή να οφείλεται στις σειρήνες του τουρισμού που μπορούν να αποπλανήσουν τον οιονδήποτε, ίσως στην αποστροφή που του δημιουργεί  η ιδέα της επιστροφής στον μόχθο της αγροτικής εργασίας.

Από το λιοπύρι στους αγρούς του Στρυμόνος, ο Λευτέρης φαίνεται ότι έχει επιλέξει το air-condition του Mercedes αυτοκινήτου του, και από τη θεά της γεωργίας Δήμητρα ασφαλώς έχει προτιμήσει να ομνύει στον κερδώο Ερμή, προστάτη, μεταξύ άλλων, των μεταφορέων. Ο Λευτέρης δεν είναι ο μόνος Βορειοελλαδίτης που συναντήσαμε στο Νησί των Ιπποτών. Η Σοφία άφησε την Καβάλα για να προσφέρει τις υπηρεσίες της στο ξενοδοχείο-εστιατόριο «Μελένος» στη Λίνδο. Πρόκειται για μια ομάδα καπετανόσπιτων που ένωσε το μεράκι ενός ιδιοφυούς ξενοδόχου. Ο Μιχάλης Μελένος άμα τη εμφανίσει μας ρωτά να μάθει νέα της κοινής μας φίλης Φράνκα Ράιτ. Ποια είναι η Φράνκα Ράιτ; Είναι η Ελληνίδα καλλονή που παντρεύτηκε τον κιμπορντίστα των Pink Floyd Ρικ Ράιτ και η αιτία που τα μέλη του θρυλικού ροκ συγκροτήματος αγόρασαν ένα σπίτι στη Λίνδο.

Το σπίτι υφίσταται ακόμη, αλλά η δεύτερη σύζυγος του Ρικ, έχοντας αλλεργία σε καθετί ελληνικό, τον απέτρεπε να το επισκέπτεται. Δοκιμάζουμε τα πιάτα που έχει ετοιμάσει η σεφ Γωγώ Νικολοπούλου. Σπαγγέτι με αποξηραμένα σύκα και καυτερή πιπεριά, σπαγγέτι με αλμυρίκια και τυρί φέτα. Μένουμε άλαλοι από τη νοστιμιά. Είναι δύο το πρωί όταν ακολουθώντας τους ήχους της μουσικής καταλήγουμε στην άλλη άκρη της παραλίας. Μια παρέα κάνει after party, με τα μπουζουκοτράγουδα να ηχούν οικεία στα αφτιά μας. Αναζητούμε την πηγή του ήχου και ανακαλύπτουμε ότι προέρχεται από το κασετόφωνο ενός αρκετά ταλαιπωρημένου αυτοκινήτου. Από τους στίχους αντιλαμβανόμεθα ότι είναι Αλβανοί. Ενα πέλαγος προκαταλήψεων μας εμποδίζει να ενωθούμε. Ανακρούομεν πρύμναν και συνεχίζουμε τη βραδιά εθνικώς αυτάρκεις. Την προσοχή μας πλέον μονοπωλεί η Ακρόπολις της Λίνδου και ο παραδοσιακός οικισμός που διαχέεται στους πρόποδές της. Η πανσέληνος του Ιουλίου μάς εμπνέει να νοσταλγήσουμε όσα δεν ζήσαμε. Νιώθουμε σαν να είμαστε μέσα σ’ ένα κινηματογραφικό πλατό με τις κάμερες έτοιμες να γυρίσουν. Ορισμένες ρομαντικές φύσεις θεωρούν ότι τα αρχαιολογικά μνημεία είναι πιο γοητευτικά το βράδυ. Η ιδέα της επισκέψεως της Ακροπόλεως των Αθηνών κατά την πανσέληνο του Αυγούστου παραδέχονται ότι είναι μία από τις πιο έξυπνες που είχε το υπουργείο Πολιτισμού από συστάσεώς του.

«Εδώ γυρίστηκαν ‘‘Τα κανόνια του Ναβαρόνε’’;» ρωτάμε τη Ροδίτισσα της παρέας.

«Νομίζω σ’ έναν διπλανό κόλπο, την Ψάλτω», απαντά.

«Με τόσα κανόνια που τρώμε στις δουλειές μας, η τοποθεσία δεν έχει ουδεμία σημασία», κλείνει τη συζήτηση ένας κατά τα φαινόμενα παθών, επαναφέροντάς μας βιαίως στην άγρια τρέχουσα πραγματικότητα.