Ο Τσίπρας θα χάσει. So what?

Μια κυβέρνηση μηδενικού έργου. Με πολιτικό προσωπικό το οποίο αν η Ελλάδα δεν ήταν στον γκρεμό θα έκανε τρελή καριέρα σε όλα τα «Δελφινάρια» της χώρας.
Και το αποτέλεσμα; Η κυβέρνηση και ο Τσίπρας θα χάσουν τις εκλογές, αλλά αντέχουν. Καταγράφοντας υψηλά εκλογικά ποσοστά -στη ζώνη του 25%- σε όλες τις σοβαρές δημοσκοπήσεις. Τι σημαίνει αυτό; Οτι όσοι προέβλεψαν μια διαδικασία «πασοκοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ με μονοψήφια ή στην καλύτερη περίπτωση οριακά διψήφια ποσοστά, καλύτερα να αναθεωρήσουν τη μεθοδολογία τους.

Γιατί αντέχει ο Τσίπρας; Γιατί η μοναδική δεξαμενή που τροφοδοτεί την αντιπολίτευση (αξιωματική και «ήσσονα») είναι η αρνητική ψήφος των πολιτών. Η Ν.Δ. έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στην πολιτική του «ώριμου φρούτου», θυμίζοντας όλο και περισσότερο το κόμμα της αδράνειας της περιόδου Καραμανλή. Ο πολιτικός της λόγος είτε είναι αδιάφορος και παρωχημένος είτε naïve αντικομμουνιστικός, παραπέμποντας στον μεσαίωνα της αβερωφικής Δεξιάς κατά τη δεκαετία του ’80. Ο μεταρρυθμιστικός και φιλελεύθερος προγενέστερος χαρακτήρας του Κ. Μητσοτάκη κάπου είναι ταριχευμένος και όλα πλέον κινούνται στον αστερισμό της λαϊκής Δεξιάς.

Το ΚΙΝ.ΑΛ. από την άλλη μεριά δείχνει ότι αρκείται στην ιστορική και συναισθηματική ψήφο κάποιων «παλαιοημερολογιτών» του ΠΑΣΟΚ, ξορκίζοντας άρον άρον τις ιδέες της ανασύνθεσης μιας σύγχρονης Κεντροαριστεράς.

Συνοψίζοντας, μια Ν.Δ. του «ώριμου φρούτου» και ένα ΚΙΝ.ΑΛ. των «παλαιοημερολογιτών», αυτοί είναι σε γενικές γραμμές οι πολιτικοί αντίπαλοι του Τσίπρα. Ικανοί να τον ανατρέψουν από την κυβέρνηση, αλλά παντελώς ανίκανοι να του ακυρώσουν την επόμενη μέρα. Γιατί δεν διαθέτουν την ικανότητα να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τη λεγόμενη «στρατηγική ήττα» του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι λόγοι πολλοί. Ο κυριότερος ότι δυσκολεύονται να προσφέρουν μια θετική προοπτική για τη χώρα και τους πολίτες. Οι πολίτες μετά από οκτώ χρόνια κοινωνικής καταστροφής αναζητούν μια πολιτική ηγεσία που να προσωποποιεί μερικά απλά πράγματα, ικανή να εμπνεύσει ότι θα κάνει τη ζωή τους καλύτερη. Μια ζωή πιο αξιοπρεπή, πιο ασφαλή, πιο λειτουργική. Και όλα αυτά με σοβαρότητα, σχέδιο και δουλειά. Χωρίς κορόνες, κουταμάρες και «ψεκασμένες» ιδέες. Με πρόσωπα που διαθέτουν γνώσεις, εξωστρέφεια, ικανότητες και αισθητική. Διακρίνει κανείς ανάλογα χαρακτηριστικά στους διεκδικητές της εξουσίας;

Γι’ αυτό όσοι πολίτες δεν επιλέγουν την ένταξη στα χαρακώματα του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. νιώθουν την ασφυξία της πολιτικής μοναξιάς. Και διαπιστώνουν ότι ένα ακόμη «γιουρούσι» προς την εξουσία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. So what?