Θανάσης Τσεκούρας

Πρώτον, στις συσπειρώσεις των ψηφοφόρων στον άξονα της αυτοτοποθέτησης από τα αριστερά προς τα δεξιά. Το ποσοστό συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους που τοποθετούνται στην Αριστερά είναι 72,6%, μειώνεται λίγο σε όσους δηλώνουν κεντροαριστεροί (69,2%) και καταρρέει απότομα στο 42,5% στους ψηφοφόρους που τοποθετούνται στο Κέντρο. Δηλαδή η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους του Κέντρου υπολείπεται περίπου 20 ποσοστιαίες μονάδες από τον μέσο όρο του.

Μια αναγκαία διευκρίνιση. Αυτοί είναι πολίτες που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019. Δηλαδή 6 κεντρώοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στους 10 το 2019, τώρα δεν τον επιλέγουν. Πού πηγαίνουν; Σε μεγάλο βαθμό στην αδιευκρίνιστη ψήφο, στην αποχή και την ψήφο διαμαρτυρίας και κάποιοι λιγότεροι στη Ν.Δ.

Δεύτερον, στην πρόθεση ψήφου στον άξονα Αριστερά - Δεξιά εμφανίζεται μια παράλληλη τάση. Στο Κέντρο η Ν.Δ. προηγείται με 42,4%. Το αντίστοιχο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι μόλις 12,2%, οριακά χαμηλότερο ακόμη και από το ποσοστό του ΚΙΝ.ΑΛ. (14,4%).

Μια δεύτερη διευκρίνιση. Η μεγάλη δεξαμενή των ψηφοφόρων συνηθίζει να τοποθετείται πολιτικά στο Κέντρο σε όλες τις δημοσκοπήσεις τα τελευταία 30 χρόνια. Εξ ου και η αυτονόητη «συνταγή» των εκλογικών αναλυτών, ότι ένα κόμμα για να κερδίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία οφείλει να επικρατήσει στη μάχη του Κέντρου.

Επειδή αρκετοί μαθητευόμενοι μάγοι ασχολούνται με ακαδημαϊκά προβλήματα του τύπου «μόνο με μια καθαρή και ριζοσπαστική πολιτική θα κερδίσουμε τη μάχη του Κέντρου», θα τους συμβούλευα να κατέβουν από το καλάμι και να ξεκινήσουν από τα απλά της πολιτικής.

Ενα παράδειγμα. Διαβάζοντας άρθρα και συνεντεύξεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνεται ότι στελέχη του (ακόμη και πρώην υπουργοί) δεν έχουν καταλάβει ακόμη γιατί κέρδισαν τις εκλογές του 2015. Αρα πώς να προχωρήσουν στα επόμενα. Να εξηγήσουν δηλαδή γιατί έχασαν το 2019 και -ακόμη πιο δύσκολη άσκηση- να σχεδιάσουν πώς θα επιστρέψουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κληρονόμησε τον βασικό κορμό των πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και από ένα κόμμα του 3% το 2009 έφτασε στο 36% το 2015. Αν κάποια ζόμπι της Κουμουνδούρου αρέσκονται να φαντασιώνονται ότι όλος αυτός ο κόσμος αγκάλιασε ξαφνικά μια ριζοσπαστική, εξεγερσιακή και «κινηματική» Αριστερά και την έφερε στην εξουσία έχουν δύο δρόμους. Είτε να συνεχίσουν αυτή τη φαντασίωση, αυστηρά όμως κατά μόνας για να μην ενοχλούν, είτε να επισκεφτούν έναν καλό ψυχίατρο.

Γιατί, λοιπόν, 6 κεντρώοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στους 10 σφυρίζουν τώρα αδιάφορα; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί τους διώχνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος συνεχίζει να ταλαιπωρείται απ’ όλες τις παιδικές αρρώστιες του αριστερισμού. Τρία παραδείγματα αρκούν. Ο Δρίτσας για τον Κουφοντίνα, ο Τζανακόπουλος για τις «εκκαθαρίσεις» στο Δημόσιο και ο διαρκής Πολάκης. Να προσθέσουμε στον κατάλογο και μια Τζάκρη, για να πάρει μια θέση στη λίστα η αντιπολίτευση του «ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι»;

Οταν λάμπουν, λοιπόν, αυτά τα αστέρια, τι νόημα έχουν οι συγκροτημένες παρεμβάσεις του Αλέξη Τσίπρα για μείζονα θέματα; Να υπενθυμίσουμε ότι την ημέρα που παρουσίασε τις θέσεις του για το νέο ΕΣΥ, χτύπησε ο Δρίτσας με τον Κουφοντίνα. Τη Δευτέρα που ο Τσίπρας μίλησε για το Εργασιακό, «μπούκαρε» ο Τζανακόπουλος. Σχεδόν man to man τον πηγαίνουν. Ομορφα...