Τάσος Καραμήτσος

Είναι με τους δεσποτάδες (αλλά όχι με τους παπάδες) γιατί, σου λέει, κουμάντο στον κλήρο κάνουν αυτοί και ακολουθούν τα πρόβατα. Θα πάει ο δεσπότης στην ενορία και θα ρίξει γραμμή για τον Αλέξη και θα τον ψηφίσουν οι κληρικοί μαζί με καμιά γριούλα που θα της το ψιθυρίσει ο εφημέριος. Οπου πιάσει, ό,τι μαζέψει. Υπέστη δοκιμασίες ο ελληνικός λαός τα χρόνια του μνημονίου και πέρναγαν όλα από την τρόικα, ούτε φάρμακα και γάζες δεν είχε (και δεν έχει), για να καταλήξουμε να κάνει κουμάντο σε 200 εκατ. ευρώ ετησίως ένας άνθρωπος -ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος- και να διορίζει ή να... ξεδιορίζει με λεφτά του κράτους.

Κανένας διαχωρισμός Εκκλησίας - Kράτους, καμία πραγματική πρόοδος στην εκμετάλλευση της ατελείωτης περιουσίας της Εκκλησίας, που συνήθως τα καλά της κομμάτια ντιλάρονται χέρι με χέρι με τον τοπικό δεσπότη και τους φιλεύσπλαχνους επιχειρηματίες.

Ελεος! Πιο παλιό και φθαρμένο δεν γίνεται με την υπογραφή ενός πολιτικού 44 ετών. Καλά, το αριστερός ή όχι είναι αδιάφορο, αφού ούτως ή άλλως η έννοια της Αριστεράς, όπως την πουλάνε στην Ελλάδα οι «επιστήμονες του είδους», δεν υφίσταται διεθνώς. Μόνο στη χώρα του Μαδούρο.

Εννιά χρόνια τώρα έχει στενάξει όλη η Ελλάδα από τα μνημόνια. Εφτασαν μάλιστα οι απίθανοι τύποι της τρόικας -με την ανοχή των κυβερνώντων κομμάτων- τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές έως και το 75% του εισοδήματος ενός ελεύθερου επαγγελματία (αλήθεια, τι έγκλημα να είσαι ελεύθερος επαγγελματίας!). Καταλήξαμε λοιπόν και βγήκαμε από τα μνημόνια για να έρθει ο Τσίπρας να μας πει ότι θα κάνει 10.000 προσλήψεις στο Δημόσιο. Ψέματα λέει γιατί ούτε μπορεί ούτε προλαβαίνει, αλλά μόνο και μόνο που το λέει αξίζει κανείς να σκεφτεί πόσο εξευτελιστικές είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί για να μαζέψει ψήφους.

Πόσο ίδιος και χειρότερος -γιατί είμαστε πια στο 2018- είναι με όσους προκατόχους του δούλεψαν αυτό το παλιό κόλπο προεκλογικά. Καραμανλής ο νεότερος και Ανδρέας ο κλασικός. Από το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» του Παπανδρέου στους 250.000 διορισμούς της κυβέρνησης Καραμανλή.

Για να καταλήξουμε στο χειρότερο -κατά την προσωπική μου άποψη- απ’ όλα: την παρουσία ενός υπουργού στο δικαστήριο προκειμένου να λασπώσει μια μικρή ελληνική start up που πουλήθηκε σε έναν γερμανικό κολοσσό, τη Mercedes-Daimler. Η εταιρεία αυτή απλά δημιούργησε μια διαδικτυακή εφαρμογή για να παραγγέλνεις ταξί, αυτό ήταν το έγκλημα. Ναι, ένας Ελληνας υπουργός για να υποστηρίξει έναν συνδικαλιστή-απολίθωμα της παλιάς Δεξιάς και να αποσπάσει μερικές χιλιάδες ψήφους παρότρυνε εντός ελληνικού δικαστηρίου μια πολυεθνική να μην ολοκληρώσει τη συμμετοχή της στην εταιρεία αυτή στην Ελλάδα.

Αυτό είναι το νέο που έφερε το παρεάκι αυτό στην χώρα και φυσικά άνετα συγκρίνεται με ό,τι χειρότερο πέρασε και από τα δύο μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν από το 1950.

Μοιάζει να ένωσε ο Τσίπρας τη νοοτροπία (αλλά και πολλά φυσικά πρόσωπα) ό,τι πιο χυδαίου πολιτικά έζησε ο τόπος. Το παλιό ΠΑΣΟΚ με την πιο φαύλη Δεξιά.