Στέφανος Τζανάκης

Πρόκειται για άλλη μία εξωγενή κρίση για την οποία η Ελλάδα δεν έχει την παραμικρή ευθύνη. Όπως δεν μπορούσαμε να επηρεάσουμε τις νυχτερίδες και τα εργαστήρια στην Κίνα, έτσι δεν περνάει από το χέρι μας αν ο πρόεδρος της Ρωσίας αποφάσισε να λύσει τα χρόνια προβλήματά του στην ανατολική Ουκρανία και στην Κριμαία με μία εισβολή. Όπως δεν περνούσε από το χέρι μας η εξάπλωση του κορωνοϊού.

Συμπεριφέρονται οι πολίτες όπως όταν ξέσπασε η επιδημία; Προφανώς όχι – μπορεί να μην φταίει η κυβέρνηση, αλλά είναι άλλο «μένουμε σπίτι» και άλλο να θέλουμε 60 ευρώ για λιγότερα από τριάντα λίτρα βενζίνη. Και αυτό καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις.

Όμως, τα πράγματα δεν είναι – τουλάχιστον, μέχρι τώρα – όπως ήταν το 2012, μετά από δύο χρόνια Μνημονίων. Δεν υπάρχουν «αγανακτισμένοι»
στο Σύνταγμα και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μία μάλλον φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης, που όμως δεν εισπράττεται από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Φυσικά, τα πράγματα στην πολιτική αλλάζουν από την μία στιγμή στην άλλη – το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ, που έχασε σχεδόν όλη την εκλογική του δύναμη πέφτοντας από το 44% , είναι χαρακτηριστικό. Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο να επαναληφθεί το σκηνικό των εκλογών του Μαΐου του 2012 – όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν πήγαν να ψηφίσουν, αφήνοντας τους θυμωμένους με τα Μνημόνια να ξαναγράψουν την εκλογική γεωγραφία της χώρας, για κάποια χρόνια.

Μέχρι στιγμής, παρά τα λάθη που έχει διαπράξει η κυβέρνηση, διατηρεί διαφορά ασφαλείας από την αξιωματική αντιπολίτευση. Τι σημαίνει αυτό για τις απώλειες που εμφανίζει δημοσκοπικά; Ότι οι άνθρωποι αυτοί μετατοπίζονται στην ζώνη των αναποφάσιστων ή των «δεν ξέρω, δεν απαντώ», ή σε κάποιο από τα μικρότερα κόμματα της «σκληρής» Δεξιάς – εν ολίγοις, δεν υπάρχει απευθείας μετακίνηση από τη ΝΔ προς τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω της ακρίβειας.

Οι της αξιωματικής αντιπολίτευσης περιμένουν και αυτή τη φορά ότι το ποτήρι θα ξεχειλίσει – και ότι σε λίγο, η φθορά του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι τέτοια που θα τους επιτρέψει να αρχίσουν το προεκλογικό παιχνίδι με 0-0 ή και με γκολ από τα αποδυτήρια.

Μπορεί και να συμβεί – ουδείς πολιτικός μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο του αιωνίως άφθαρτου και κάποια στιγμή, το κυματάκι μπορεί να γίνει τσουνάμι εν ριπή οφθαλμού. Ωστόσο, οι δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το μεγάλο comeback είναι πολύ μικρότερες από όσες είχε το 2015, την εποχή της εκλογικής «εφόδου» προς την εξουσία. Τότε, δεν είχε «βαρίδια» - σήμερα εξακολυθεί να έχει.

Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώθηκε πριν από μόλις τρία χρόνια: Μπορεί να φαντάζουν αιώνες, λόγω της καραντίνας και τώρα πια του πολέμου, αλλά ήταν στην κυβέρνηση ως τις αρχές του καλοκαιριού του 2019. Επομένως, η αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κεφαλαιοποιήσει την ζημιά της κυβέρνησης είναι «δομική» - από τη στιγμή μάλιστα που δεν έκανε την παραμικρή αυτοκριτική για τα πεπραγμένα της.

Το ότι ένα ποσοστό 12%-13% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν πλέον ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ, οφείλεται και στην απογοήτευση που ένιωσαν αυτοί οι άνθρωποι από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Βεβαίως, όλα μπορούν να αλλάξουν, αλλά αυτή τη στιγμή, η παράσταση νίκης της MRB βγάζει νίκη της ΝΔ με 32 μονάδες διαφορά. Προφρανώς, στον επόμενο λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος , θα προστεθούν και άλλοι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος στους αναποφάσιστους και στους «δεν ξέρω, δεν απαντώ». Αλλά είναι πολύ αβέβαιο ότι οι Έλληνες θέλουν πραγματικά να ξαναζήσουν – και να ψηφίσουν - ως «αγανακτισμένοι».