Παναγιώτης Σουρέλης

Σε διπλανό τραπέζι κάθονταν τρεις πρώην παίκτριες του τηλεοπτικού Survivor, οι Ευριδίκη Βαλαβάνη, Λάουρα Νάργες και Σόφη Πασχάλη. Οι πελάτες του εστιατορίου παρατηρούσαν και σχολίαζαν τις συγκεκριμένες τρεις  κυρίες, για το πώς ήταν ντυμένες, αν ήταν πιο όμορφες από κοντά ή από την τηλεόραση, δίχως να δίνουν σημασία στους δύο υπουργούς. “Οι περισσότεροι δεν τους αναγνώρισαν”, όπως σχεδόν μου ορκίστηκε αυτόπτης μάρτυρας εκείνης της βραδιάς. 
Κάπως έτσι, με τους πολίτες να μη δίνουν σημασία, να παρακολουθούν σχεδόν αποχαυνωμένοι τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν, οι υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εξακολουθούν να απολαμβάνουν τα προνόμια της εξουσίας.

Τη βουλευτική αποζημίωση των περίπου 6.000 ευρώ μηνιαίως, το καλό τραπέζι σε in στέκια και φυσικά τους άνδρες ασφαλείας, σε περίπτωση που συναντηθούν με κάποιον αγανακτισμένο πρώην σύντροφό τους από το Αιγάλεω. Και είναι κακό ένας Αριστερός να τρώει στο Ψυχικό; Προσωπικά δεν μου καίγεται καρφί, αρκεί να κάνει τη δουλειά που έχει αναλάβει. Και ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης, την επομένη του δείπνου στο Ψυχικό, δεν την έκανε.

Μετά τις ουρές μπροστά από τα ΑΤΜ λόγω των capital controls, οι πολίτες ξαναστήθηκαν στη σειρά, αυτή τη φορά για να προμηθευτούν το ηλεκτρονικό εισιτήριο για τα μέσα μεταφοράς. Και είτε κάποιος την αποκαλέσει tail (ουρά ζώου) είτε queue (ουρά αναμονής), το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Αναξιοπρεπές. Και όμως δεν χρειαζόταν κάποια ρηξικέλευθη ιδέα. Αρκούσε η αντιγραφή κάποιου ευρωπαϊκού μοντέλου. 

Για παράδειγμα στη Γερμανία, οι επιβάτες των Ούμπαν, όπως αποκαλούν εκεί το Μετρό, προμηθεύονται τη μηνιαία κάρτα απεριορίστων διαδρομών μέσω ίντερνετ, δηλώνοντας ονοματεπώνυμο, διεύθυνση και τραπεζικό λογαριασμό, από όπου πληρώνουν με πάγια εντολή. Στην Αγγλία έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα από το 2003. Με μία ηλεκτρονική αίτηση όπου συμπληρώνουν τα ίδια στοιχεία με αυτά που ζητούνται και στη Γερμανία, ο ενδιαφερόμενος προμηθεύεται το ηλεκτρονικό εισιτήριο.  

Αυτή η κυβέρνηση, που αδυνατεί να οργανώσει μία διαδικασία για το πώς οι πολίτες θα προμηθευτούν εύκολα και γρήγορα το ηλεκτρονικό εισιτήριο, εμφανιζόταν έτοιμη να προχωρήσει στη δημιουργία ενός παράλληλου τραπεζικού συστήματος ή την “ομαλή μετάβαση” από το ευρώ στη δραχμή, όπως δήλωναν υπουργοί της, πριν τελικά υπογράψουν το τρίτο μνημόνιο. Προκαλεί τρόμο η σκέψη από τι γλιτώσαμε αν υλοποιούνταν όσα έλεγαν. Μετωπική σύγκρουση με αμαξοστοιχία και χωρίς εισιτήριο.