Παναγιώτης Σαββίδης

Στη δίνη του … μεσοπρόθεσμου και της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, στα «ψιλά» πέρασε η είδηση πως ο νέος υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων, δεν θα είναι πλέον ο  γνωστός μας κ. Αντώνιος Μιλόσοσκι, που επέλεξε να αφήσει την υπουργική του «καρέκλα» για : … ν’ ασχοληθεί περισσότερο με το γιό του!

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο κ.Μιλόσοσκι ήταν μέχρι πρότινος από τους πλέον σκληροπυρηνικούς της κυβέρνησης του κ. Νίκολα Γκρουέφσκι, και από τους θιασώτες της «αρχαιομακεδονοποίησης» των σύγχρονων Σκοπιανών, που πρόσφατα έφτασε στο απόγειό της με την τοποθέτηση του ανδριάντα, 23 μέτρων, του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων.

Ο κ. Μιλόσοσκι, ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων, μόλις σε ηλικία 30 ετών, στην πρώτη κυβέρνηση του κ. Νίκολα Γκρούεφσκι, που ο μέσος όρος ηλικίας των υπουργών του, ήταν (και είναι) τα 33 έτη.

Μετά από πέντε χρόνια ως επικεφαλής της σκοπιανής διπλωματίας, και πριν ακόμη κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για την τρίτη νίκη του κ: όμματος VMRO του πρωθυπουργού Γκρούεφσκι, που και ο ίδιος είναι μέλος, ο 35χρονος σήμερα κ. Μιλόσοσκι έκανε γνωστό στους δημοσιογράφους, πως δεν θα συνεχίσει να κατέχει κάποιο χαρτοφυλάκιο στη νέα κυβέρνηση που θα ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα.

Η απόφασή του, όπως δήλωσε, σχετίζεται με την επιθυμία του να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην οικογένεια του και κυρίως στον πεντάχρονο γιό του. Στα Σκόπια υπάρχουν φήμες πως αποσύρεται λόγω κρίσης στις σχέσεις του με τον πρωθυπουργό κ. Γκρούεφσκι, αλλά μένουμε στα όσα δημόσια ο ίδιος δήλωσε.

Ως απόφοιτος της Νομικής Σχολής των Σκοπίων, με μεταπτυχιακές σπουδές «Master of European Integration» στο Friedrich Wilhelm της Βόννης, και υποψήφιος διδάκτορας στις πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Gerhard Merkator του Ντούισμπουργκ, σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να μείνει άνεργος, αν και πληροφορίες τον θέλουν να αναλαμβάνει πρεσβευτής της χώρας σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Αυτά συμβαίνουν στα Σκόπια, που πολλοί από εμάς αποκαλούν υποτιμητικά «κρατίδιο» Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει εντελώς διαφορετικές καταστάσεις.
Υπουργούς να «ανακυκλώνονται» στις καρέκλες τους, αλλάζοντας μόνο χαρτοφυλάκια και να εγκαταλείπουν βουρκωμένοι τον θώκο τους, μόνο όταν ο εκάστοτε πρωθυπουργός αποφασίσει.

Δεν ακούσαμε ποτέ μέχρι σήμερα κάποιον εν ενεργεία υπουργό να δηλώνει: «Πιστεύω πως όσα μπορούσα να προσφέρω στον τόπο μου το έπραξα. Τώρα θέλω να ασχοληθώ με την οικογένεια μου, τον σκύλο μου ή τον κήπο μου». Δεν ακούσαμε  και ούτε πρόκειται να ακούσουμε στο μέλλον, γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει και μόνο είναι η «καρέκλα».

Δεν είναι μόνο προσωπική διαπίστωση, αλλά και της πλειοψηφίας των Ελλήνων, που έχει κουραστεί να βλέπει τα ίδια πρόσωπα να αλλάζουν μόνο υπουργικές «καρέκλες» και όχι πολιτικές.

Εξάλλου (και) αυτές τις «καρέκλες»,  πληρώνουμε σήμερα .