Μπάμπης Κούτρας

Εδώ και 45 χρόνια έχει τα πιο οργανωμένα και πιο μαζικά συλλαλητήρια, αλλά ποτέ δεν έκρυψε ότι στόχος του δεν είναι να κυβερνήσει τη χώρα. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, που φιλοδοξεί να επαναλάβει την «πρώτη φορά Αριστερά», εξακολουθεί να... επενδύει πολιτικά στις διαδηλώσεις. Ενα ολόκληρο κόμμα, αξιωματική αντιπολίτευση σήμερα, με ισχυρή Κοινοβουλευτική Ομάδα, με κυρίαρχη παρουσία στον χώρο της Κεντροαριστεράς, με έμπειρα στελέχη, θεωρεί ότι έχει ανάγκη τις διαδηλώσεις προκειμένου να πείσει την κοινωνία για την ορθότητα των απόψεών του;

Θα μπορούσα να δεχθώ ότι οι πορείες και οι διαδηλώσεις είναι στο DNA ενός κόμματος της Αριστεράς, αν δεν βρισκόμασταν στη σημερινή συγκυρία. Πώς είναι δυνατόν όμως να ενθαρρύνει με την «ανάληψη της ευθύνης» και τη συμμετοχή των στελεχών του στις διαδηλώσεις τη διασπορά της πανδημίας και την κλιμάκωση της βίας; Ποιος ακριβώς είναι ο στόχος; Υποθέτω να φθείρει πολιτικά την κυβέρνηση, να μειώσει τη δημοσκοπική ψαλίδα με τη Νέα Δημοκρατία, να ακυρώσει τα σενάρια των εσπευσμένων εκλογών και όταν στηθούν οι κάλπες, να κερδίσει την πρώτη θέση. Και ο στόχος αυτός υπηρετείται με το «αφήγημα» της... φασιστικής κυβέρνησης, που δήθεν αρνείται τις διαδηλώσεις με πρόσχημα την πανδημία;

Πρώτον, υπάρχουν πολλοί σ’ αυτή τη χώρα που πιστεύουν ότι ο συνωστισμός τόσων ανθρώπων στον ίδιο χώρο δεν λειτουργεί ως υπερμεταδότης του κορωνοϊού; Οι νέοι, που τις περισσότερες φορές είναι και ασυμπτωματικοί, μεταφέρουν τον ιό στο σπίτι τους και από εκεί γεμίζουν τα νοσοκομεία, οι εντατικές και χάνονται ανθρώπινες ζωές. Τι αλήθεια πιστεύουν εκεί στην Κουμουνδούρου; Οτι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης ενδιαφέρεται περισσότερο για την κομματική αντιπαράθεση από την υγεία της; Η έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης βαραίνει στην κρίση του πολίτη περισσότερο απ’ όσο πιστεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη, η κοινωνία δεν αντέχει άλλο, η οικονομία βυθίζεται, τα περιοριστικά μέτρα όλο και παρατείνονται, τα νοσοκομεία γεμίζουν σε μια νύχτα, η επιστροφή στην κανονικότητα όλο και αναβάλλεται, ακόμη και η εμπιστοσύνη στους γιατρούς κλονίζεται. Ο φόβος ότι θα πάμε έτσι για μεγάλο ακόμη χρονικό διάστημα είναι διάχυτος και η κοινωνία σηκώνει το κεφάλι της, κοιτάζει γύρω της να βρει μια ελπίδα να πιαστεί. Και εκεί βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να του λέει «πήγαινε στις διαδηλώσεις γιατί κινδυνεύει η Δημοκρατία» και ο... Κουφοντίνας.

Δεύτερον, καλώς ή κακώς, οι περισσότερες διαδηλώσεις είναι ένας προνομιακός χώρος για μπαχαλάκηδες, χούλιγκαν και κουκουλοφόρους. Σε μια κοινωνία 10 εκατομμυρίων ανθρώπων υπάρχουν κι αυτοί, αλλά είναι μια ελάχιστη μειοψηφία. Με ποια λογική το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συγχρωτίζεται μαζί τους;

Για να κερδίσει τι; Ανόητη και καταδικαστέα η βία από τον αστυνομικό στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, αλλά τι πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή του στη συγκέντρωση της Τρίτης, που οδήγησε στον σοβαρό τραυματισμό του αστυνομικού; Η κοινωνία κρίνει με βάση αυτά που είδε, με βάση τις θέσεις που εξέφρασαν ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του κόμματος, αλλά και με βάση τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην εξουσία. Υπήρχαν τότε περιστατικά «κρατικής βίας και κατάχρησης εξουσίας από αστυνομικούς»; Ολοι θυμόμαστε ότι υπήρχαν. Στο πόρισμα της Επιτροπής Αλιβιζάτου καταγράφονται είκοσι τέτοιες περιπτώσεις, χωρίς σε αυτές να συμπεριλαμβάνονται όσες ήταν στοχευμένες πολιτικά, όπως ο Λαφαζάνης ή όσοι αντιδρούσαν στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι μπορεί να ξανακερδίσουν την εξουσία επαναλαμβάνοντας τη «συνταγή» του 2012-2014. Κάνουν λάθος, γιατί ούτε τότε κέρδισαν από τις... πλατείες. Νίκησαν επειδή κατέρρευσαν οι «άλλοι», αυτοί ήταν νέοι και είχαν κάτι να προτείνουν, έστω και παράλογο. Τώρα όμως ούτε νέοι είναι, και έχουν και βαρύ παρελθόν. Σε κάθε περίπτωση, είναι δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Αυτό που δεν είναι δικαίωμά τους είναι να εκθέτουν συστηματικά σε κίνδυνο την υγεία συνανθρώπων μας και την μπαχαλοποίηση της κοινωνικής ζωής.