Μπάμπης Κούτρας

Το πολιτικό και δημοσιογραφικό κλισέ λέει ότι μια δημοσκόπηση είναι η «φωτογραφία της στιγμής», αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από τη σημασία της. Το γκάλοπ της Marc που παρουσιάζει σήμερα το «ΘΕΜΑ» προσφέρεται για μερικά χρήσιμα συμπεράσματα για το πώς σκέφτεται, τι βλέπει και τι μηνύματα στέλνει η κοινωνία στα κόμματα. Πάμε να τα δούμε ένα προς ένα.

Εναν χρόνο μετά τις εκλογές η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο δεν έχει χάσει τη δυναμική της, αλλά ενισχύεται περαιτέρω. Στις εκλογές κέρδισε με 39% περίπου, ενώ τώρα βρίσκεται στο 42%. Μέχρι τώρα σχεδόν καμία κυβέρνηση δεν είχε επιτύχει κάτι ανάλογο, ειδικά μάλιστα αν είχε να αντιμετωπίσει σύνθετα προβλήματα όπως αυτό της πανδημίας. Στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ επικρατεί η άποψη ότι ο πραγματικός χρόνος που έχει μπροστά της μια κυβέρνηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της είναι 12 έως 18 μήνες. Μετά αρχίζει να χάνει ραγδαία έδαφος και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι διαχείριση της εξουσίας. Η σημερινή κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει απολέσει πολιτικό κεφάλαιο, αλλά δημιουργεί νέο και κερδίζει μεγαλύτερες ευκαιρίες.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ειδικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ασκούν ισχυρή γοητεία στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων. Νομίζω ότι και στην Κουμουνδούρου και στη Χαριλάου Τρικούπη είναι ανήσυχοι. Η αξιοποίηση, στην κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό, στελεχών που δεν ανήκουν στην Κεντροδεξιά σε συνδυασμό με το στυλ και τους ήπιους τόνους του Μαξίμου αποδείχθηκαν κίνηση υψηλής αξίας. Το 43% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και το 87% των ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛ. αξιολογούν θετικά και την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Αν δεν γίνει καμιά στραβή το επόμενο διάστημα, ένα μέρος από αυτούς μπορεί να αλλάξει στρατόπεδο.

Η κυβέρνηση τα πάει καλά σε όλους τους τομείς παραγωγής έργου, αλλά μπορούμε εύκολα να διαβάσουμε και τις αδυναμίες. Οικονομία, Παιδεία και Πρόνοια, τα πιο σημαντικά προβλήματα και αρκεί η αποτυχία σε ένα μόνο από αυτά για να έρθουν όλα τούμπα. Ειδικά τα θέματα της οικονομίας όπου η κατάσταση είναι κρίσιμη και οι προβλέψεις δυσοίωνες. Οσο περνάει ο χρόνος τόσο πιο καθαρά φαίνεται ότι η ανάκαμψη δεν θα είναι ούτε εύκολη ούτε γρήγορη. Η κατάσταση είναι παντού δύσκολη και η μόνη πραγματική ελπίδα είναι η εισροή ευρωπαϊκών κονδυλίων και η ταχύτατη παραγωγική αξιοποίησή τους. Οι επενδύσεις του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα, γιατί το Eλληνικό από μόνο του δεν φτάνει.

Ο κόσμος έχει κουραστεί από τα σενάρια για εκλογές και ανασχηματισμούς. Σε αυτή τη φάση επιθυμεί σταθερότητα και προσήλωση στην επίτευξη των στόχων. Χόρτασε από τα κομματικά τερτίπια και αντιλαμβάνεται πως αυτά ούτε τον αφορούν, ούτε προσφέρουν κάποια λύση.

Πέντε χρόνια μετά το δημοψήφισμα, σαν σήμερα το 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να κινείται καθοδικά. Θυμίζω πως από τις αρχές του 2016 ήταν ήδη δεύτερο κόμμα και δεν κατάφερε ποτέ να το γυρίσει. Αντίθετα, από πέρυσι έχει χάσει άλλες 10 μονάδες και κανείς δεν γνωρίζει αν εκεί είναι ο πάτος του βαρελιού. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι σχεδόν οι μισοί αναποφάσιστοι (42,8%) προέρχονται από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα λέει όλα. Καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ διολισθαίνει σε θέσεις και απόψεις που χαϊδεύουν τα αυτιά της σκληρής κομματικής βάσης, αλλά τον απομακρύνουν από τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Είναι η ίδια παγίδα που κράτησε το συγκεκριμένο κόμμα και τους ιδεολογικούς του προγόνους για δεκαετίες κοντά στο 3%.