Μάξιμος Χαρακόπουλος

Μεγαλύτερη, όμως, έκπληξη δημιουργεί ο τρόπος που «σερβίρεται» αυτή η αναγνώριση των λαθών. Λίγο πολύ τα κυβερνητικά στελέχη υποστηρίζουν, ο γέγονε γέγονε, σβήνουμε τα παλιά και πάμε για άλλα, για νέες περιπέτειες. 

Μάλιστα, δεν σταματούν εκεί, αλλά εκθειάζουν τον πρωθυπουργό για τη γενναιότητά του που παραδέχθηκε ότι ήταν «ψεύτης» και εγκαλούν όποιον εύλογα ζητά να εξεταστούν σε βάθος τα έργα και οι ημέρες των πρώτων μηνών ΣΥΡΙΖΑ. 

Πρόκειται, προφανώς, για τακτική που στοχεύει στην αποφυγή του εγκλωβισμού που έχει περιπέσει η κυβέρνηση μετά τις καταιγιστικές αποκαλύψεις του αθεράπευτου νάρκισσου Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο ο κ. Τσίπρας θεωρούσε asset της κυβέρνησής του. Μας καλούν να ξεχάσουμε τα όσα συνέβησαν και έριξαν τη χώρα στα τάρταρα, την ώρα που πήγαινε να βγει από το πηγάδι της κρίσης. 

Δυόμισι χρόνια στο βρόντο, με κόστος: δεκάδες δισεκατομμύρια, 1+1 μνημόνια στην πλάτη του λαού, αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος, αιωνόβιο υπερταμείο για τη δημόσια περιουσία και χαμένο χρόνο για μια οικονομία που θα βρισκόταν σε τροχιά πραγματικής ανάπτυξης. Γιατί το διάστημα αυτό, όπου οι «επαναστάτες του γλυκού νερού» έπαιζαν με τα πετρέλαια της Βενεζουέλας και τα ρωσικά ρούβλια, με μια άλλη κυβέρνηση θα έτρεχαν οι επενδύσεις και δεν θα υπήρχε ανάγκη ούτε για αύξηση των φόρων, ούτε για περικοπή συντάξεων. 

Ωστόσο, ο λαός παρασύρθηκε από «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και αποφάσισε αλλιώς. Τώρα που αποκαλύφθηκε η πικρή αλήθεια, μας ζητούν να διαγράψουμε τη μνήμη μας, να κάνουμε delete, για να προχωρήσουμε μπροστά. Η πρώτη φορά Αριστερά ανένηψε στον δρόμο για τη Δαμασκό. Μας καλούν επομένως να αναφωνήσουμε θαύμα-θαύμα και να παρακολουθήσουμε τη μεταμόρφωσή τους σε καλά παιδιά της ανοιχτής οικονομίας! 
Για όλους εμάς, που πρώτιστη έγνοια είναι το αύριο της πατρίδας, ακόμη και αυτή η, εμφανώς κουτοπόνηρη, «ντρίμπλα» των εταίρων του κυβερνητικού σχήματος θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή αν εννοούσαν όσα υποστηρίζουν. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι για άλλη μία φορά ψεύδονται, παίζουν παιχνίδια εντυπώσεων, με μοναδικό κίνητρο την παραμονή τους στην εξουσία. 

Από τη μια υπογράφουν την ύστατη στιγμή με τεράστιο κόστος για την ελληνική οικονομία, και από την άλλη κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μην υλοποιηθεί καμία μεταρρύθμιση ή ακόμη χειρότερα για να επιβάλουν αντιμεταρρυθμίσεις. Χτυπητό παράδειγμα τα όσα συμβαίνουν με την επένδυση στο Ελληνικό που καρκινοβατεί λόγω προσκομμάτων, ακόμη και από το υπουργείο Πολιτισμού, προκειμένου να σταματήσουν ένα έργο που θα δώσει δουλειά σε χιλιάδες ανέργους. 

Στην παιδεία γυρνάνε το ρολόι της εκπαίδευσης στις μέρες της δεκαετίας του ’80, παραδίδοντας τα πανεπιστήμια σε θλιβερές μειοψηφίες ιδεοληπτικών τραμπούκων - και βέβαια ούτε λόγος για ιδιωτικά πανεπιστήμια, την ώρα που συνεχίζουν να ξενιτεύονται τα Ελληνόπουλα. 
Στο κράτος επιδίδονται σε προσλήψεις, διευθετήσεις και ρουσφέτια, στον αντίποδα της αναγκαίας περιστολής δαπανών. Και αφού δεν μειώνουν δαπάνες, αυξάνουν τους φόρους που στραγγαλίζουν την ιδιωτική οικονομία και τις παραγωγικές τάξεις, οδηγώντας τες με μαθηματική ακρίβεια στον μαρασμό και την εξαφάνιση. Παράλληλα, με το δόγμα της ανοχής στην ανομία, έχουν κάνει ξέφραγο αμπέλι την Αθήνα, με την ανασφάλεια να διακατέχει επαγγελματίες και καταναλωτές ακόμη και στον πλέον εμπορικό πεζόδρομο της πρωτεύουσας, την Ερμού. 

Την ίδια ώρα κατασκευάζουν εχθρούς στους δικαστές, στα ΜΜΕ, στην αντιπολίτευση. Υπονομεύοντας βάναυσα τους θεσμούς επιζητούν να ελέγξουν τη Δικαιοσύνη και την πληροφόρηση, μήπως και παραμείνουν λίγο παραπάνω στην εξουσία, γιατί βλέπουν ότι τα ψωμιά τους είναι μετρημένα. 

Ως εκ τούτου, η αξιοπιστία μιας κυβέρνησης που κινείται μια στο καρφί και μια στο πέταλο είναι μηδενική. Το μόνο που στην πραγματικότητα κάνει ο κ. Τσίπρας είναι να αγοράζει χρόνο εις βάρος του τόπου. Και ο τόπος αυτή τη στιγμή δεν χρειάζεται Ιανούς, που επιδίδονται σε παιχνίδια εξουσίας, αλλά κυβέρνηση στιβαρή, αξιόπιστη και κυρίως αποτελεσματική.