Κώστας Κετσετζόγλου

Η ΑΕΚ έχασε και πράγματι δεν έχουμε κάτι να συζητήσουμε ως δικαιολογία. Απόλυτα δίκαιη ήττα για μια ομάδα που πρώτα και πάνω από όλα ΔΕΝ ήταν ο εαυτός της! Η ομάδα του Νίκολιτς πρόδωσε και προδόθηκε από τις αρχές της. Το κοντρόλ παιχνίδι με αποφυγή του λάθους στο δικό της μισό και η επίθεση στις δεύτερες μπάλες χαρακτηρίζει την ΑΕΚ. Χθες τα δύο βασικά 6-8αρια που επέλεξε κόουτς επιχειρώντας με την παρουσία και του Μάριν να ελέγξει ακόμη περισσότερο το ματς δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για το πρώτο και το τρίτο γκολ της… Τσελιε. Δεν είναι προσωπικό το θέμα ούτε βέβαια σημαίνει πως αν δεν παίξουν στο επόμενο ματς ο Πινέδα και ο Γκρουγιτς θα είναι όλα οκ. Για τον Ορμπελιν θα… πέσει φωτιά να μας κάψει, για τον Γκρουγιτς είναι νωρίς και άδικο να κριθεί στο χειρότερο ματς της ομάδας με όλους σχεδόν τους παίκτες κακούς. Άλλωστε και τα δύο γκολ δεν μπήκαν απευθείας από τα λάθη των παιδιών. Δόθηκε και δεύτερη ευκαιρία σε αυτόν τον κλόουν της Τσελιε να σκοράρει αφού στο πρώτο αποκρουσε αμυντικός και στο τρίτο ο Στρακόσια όμως δεν υπήρχε κανείς αμυνόμενος εκεί. Το δε δεύτερο γκολ είναι σαφώς θέμα του Ρότα αλλά γενικά και σε αυτό όλοι αμύνθηκαν λες και ήταν σε κανένα γκαλά και έκαναν επίδειξη με τίτλο: «έτσι μαγεύουμε τους επιθετικούς και τα χάνουν χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτα». Με μόνη διαφορά ότι ο κλόουν τα έβαλε…

Χάθηκαν τρεις βαθμοί. Ηρθε η μέρα που η ΑΕΚ βγήκε από τον αγωνιστικό χώρο χωρίς να πάρει τίποτα. Καλά ήταν από τον Ιούλιο χθες. Μας καλομαθανε. Στην ουσία δεν χάθηκε απολύτως τίποτα σε ό,τι αφορά τους στόχους. Και η πρόκριση είναι στα χέρια της και η πρώτη οκτάδα όσο κι αν δυσκόλεψε είναι απόλυτα εφικτή. Η ΑΕΚ έχασε την ευκαιρία χθες να γίνει φαβορί για πρόκριση και αποφυγή πλέι οφ από την πρώτη αγωνιστική. Και λέω την έχασε επειδή την είχε. Προηγήθηκε με μεγάλη δόση τύχης και για 20 λεπτά τα πράγματα κυλούσαν πιο ήρεμα από το ΑΕΚ - Πανσερραϊκός απέναντι σε μια ομάδα που έδειχνε εμφανώς γυμνασμένη και δουλεμένη τακτικά αλλά παρέμενε εξαφανισμένη. Από το λάθος κοντρόλ του Στρακόσια και το λάθος του διαιτητή να δώσει φάουλ και κάρτα αντί για αουτ ξεκίνησε ένα… άλλο ματς. Δεν ξέρω αν έφταιγε η άνεση του πρώτου εικοσάλεπτου που δημιούργησε ένα ειδος εφησυχασμού αλλά μοιάζει το πιθανότερο σε συνδυασμό με το 0-1 που είχε έρθει με μεγάλη δόση τύχης και μάλλον υπερεκτιμήθηκε. Σε κάθε περίπτωση όταν οι παίκτες της ΑΕΚ ανακάλυψαν πως δεν ήταν τόσο… φοβεροί και πως ο αντίπαλος ήταν μάλλον πολύ επικίνδυνος με τις δικές του αρχές να εφαρμόζονται από τους παίκτες το κουμπί γύρισε και δεν έγινε καν προσπάθεια επαναφοράς πριν την απόλυτη ανατροπή…

Ο Μάνταλος και ο Κοιτα βοήθησαν και παραλίγο να έρθει η ισοφάριση με τις δύο καθαρές ευκαιρίες που έβγαλε ο τερματοφύλακας και μετά με την έξτρα πίεση του Πιερό ήρθε το γκολ που ήταν εμφανώς οφσάιντ. Τόσο… εμφανώς που για μένα λέει κι αυτό κάτι για την συγκέντρωση που δεν περιλαμβάνει μόνο το ανασταλτικό αλλά κυρίως το δημιουργικό αν σκεφτούμε πως και τα γκολ 1 και 3 του κλόουν προήλθαν από λάθη την ώρα που η ΑΕΚ προσπαθούσε να επιτεθεί. Μάλιστα με την πάσα του Γκρουγιτς αν πέρναγε θα έβγαινε ο Κουτεσα ένας με έναν με το υπόλοιπο γήπεδο άδειο. Αντι αυτού ήρθε η… αρχή του τέλους…

Αυτό το παιχνίδι εντέλει ήταν το… τέλος της αρχής. Η ΑΕΚ επανήλθε στο φυσιολογικό κόσμο του ποδοσφαίρου όπου κανείς δεν πετυχαίνει σε κάθε παιχνίδι τον στόχο του. Εχει άλλα πέντε ματς μπροστά να δείξει πως υπάρχει και στην Ευρώπη. Το χθεσινό ίσως ήταν και μια υπενθύμιση. Πως τις τρεις προηγούμενες φορές που η ΑΕΚ πήγαινε για ομίλους conference αποκλείστηκε τις δύο χωρίς να φτάσει καν πλέι οφ ενώ την μία δεν βγήκε καν Ευρώπη. Το «χωριό» που λέγανε πολλοί φίλοι πριν το ματς γελώντας και πολλοί μετά για να κράξουν ακόμη παραπάνω Νίκολιτς και παίκτες πέρυσι αποκλείστηκε στα προημιτελικά…