Γιώργος Λαμπράκος

Πότε άλλαξαν χέρια τα υπουργεία, πότε άρχισαν να τρέχουν στις καταστροφές οι νέοι υπουργοί και να διοργανώνουν συσκέψεις με τους επιτελείς, ούτε στα πιο εφιαλτικά τους όνειρα δεν το φανταζόντουσαν. Και οι απερχόμενοι και οι νέοι. Ο καιρός δεν έδωσε περίοδο χάριτος στη νέα κυβέρνηση. Δυστυχώς, σε άλλη μια θεομηνία, η χώρα μας φάνηκε απροστάτευτη και θρηνήσαμε νεκρούς. Το σύστημα προειδοποίησης, με μηνύματα στα κινητά τηλέφωνα, δεν έχει ακόμα λειτουργήσει. Οι τουρίστες στάθηκαν άτυχοι, βρέθηκαν με τα παιδιά τους, στα πιο επικίνδυνα σημεία της θεομηνίας, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Αλλά και ο φουκαράς ο ψαράς, θεώρησε ότι κι αυτή τη φορά θα μπορούσε να τα καταφέρει, να γυρίσει με την ψαριά που θα του εξασφάλιζε το μεροκάματο. Μέσα σε λίγα λεπτά, κόπηκε το νήμα της ζωής έξι ανθρώπων, ανάμεσά τους και δύο παιδιά. Κρίμα…

Σε τέτοιες στιγμές, μας θυμίζουν οι ειδικοί, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Την υπερθέρμανση του πλανήτη από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, τις χώρες που δεν υπογράφουν τις συμφωνίες για τη μείωση των ρύπων, τις καθημερινέ συνήθειες μας, οι οποίες επιβαρύνουν το περιβάλλον, τις οποίες όλοι περιμένουμε να τις σταματήσουν κάποιοι άλλοι πρώτα και όχι εμείς οι ίδιοι. Η ενδοσκόπηση και ο αυστηρός έλεγχος στον εαυτό μας, διαρκεί λίγες ώρες ή ημέρες και μετά συνεχίζουμε, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα κακό γύρω μας. Σαν να μη θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι για αυτές τις έντονες μεταπτώσεις του καιρού, έχουμε κι εμείς ευθύνες. Κι όμως, αρκεί να διαβάσει κάποιος ποιες ενέργειες επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα με διοξείδιο του άνθρακα, για να αντιληφθεί πόση ζημιά προκαλούμε όλοι στη γη. Έχει μετρηθεί, ότι ακόμα και ένα μήνυμα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με τέσσερα γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα, αυξάνοντας τα αέρια του θερμοκηπίου. Αν μάλιστα επισυνάπτεται και μεγάλο αρχείο, τότε, για την αποστολή του ηλεκτρονικού μηνύματος, η επιβάρυνση της ατμόσφαιρας μπορεί να φτάσει και στα 50 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα. Ας αναλογιστούμε, πόσο μεγάλη ήταν η επιβάρυνση στον πλανήτη μας, όλα αυτά τα χρόνια, από τη χρήσης της πλαστικής σακούλας στην Ελλάδα. Θυμίζω ότι μόλις πριν από λίγους μήνες, από τις αρχές του 2018, σταμάτησε να χορηγείται δωρεάν στους πελάτες των σούπερ μάρκετ και των άλλων καταστημάτων, ενώ από τον Ιανουάριο του 2019 η τιμή της από 0,04 διπλασιάστηκε στα 9 λεπτά του ευρώ. Για να παραχθεί κάθε πλαστική σακούλα, εκλύονται στην ατμόσφαιρα δέκα γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα. Σχεδόν τετραπλάσια ποσότητα χρειάζεται για να φτιαχτεί μια χάρτινη. Αν για αυτά τα μικρά και ασήμαντα φορτώνουμε την ατμόσφαιρα με ρύπους, σκεφτείτε τι γίνεται με τη χρήση των αυτοκινήτων, των παλαιών και νέων μέσων μεταφοράς, τις βιοτεχνίες, τις μικρές και μεγάλες βιομηχανίες. Να μην ξεχνάμε και τα χημικά και τα δηλητήρια στην καθημερινή μας χρήση και στις καλλιέργειες. Το ερώτημα που θα πρέπει να απευθύνουμε στον εαυτό μας πριν από οποιαδήποτε ενέργεια, κάθε μέρα, είναι: Πόσο ζημιά κάνω στον πλανήτη και τις επόμενες γενιές; Μα τι θα κάνουμε, θα πει κάποιος, θα γυρίσουμε στα σπήλαια για να επιζήσει ο πλανήτης; Μάλλον όχι. Η ισορροπία στο περιβάλλον, όμως, θα έρθει και από τις αποφάσεις που θα πάρουμε όλοι. Και οι μικροί κι ασήμαντοι όπως εγώ, αλλά και οι μεγάλοι ηγέτες, όπως ο Τραμπ, ο οποίος θέλει να ευνοήσει τις μεγάλες βιομηχανίες στη χώρα του και να τις απαλλάξει από πιθανά πρόστιμα για μόλυνση του περιβάλλοντος.

Μίλησα για περιβάλλον και ισορροπία και το μυαλό μου, ασυναίσθητα, πήγε σε μια ανισόρροπη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ανισόρροπη, από την οπτική των εσωτερικών ισορροπιών στην Κουμουνδούρου, αλλά και σε ότι αφορά στη γραμμή που θα ακολουθήσει το κόμμα ως αξιωματική αντιπολίτευση. Βγάζει ανακοίνωση ο Αλέξης Τσίπρας την Πέμπτη, για τους νεκρούς στη Χαλκιδική, εκφράζει τα «θερμά του συλλυπητήρια» και αναφέρει ότι “αυτές οι στιγμές δεν είναι για πολιτική εκμετάλλευση. Τουλάχιστον εγώ δεν θα το κάνω ποτέ”. Ο ίδιος λέει ότι δεν θα το κάνει ποτέ, αλλά βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, με ανακοίνωση του γραφείου τύπου, για τα δικά του συλλυπητήρια και αφού αναφέρεται στις δραματικές επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, ζητάει “αυτή τη φορά η συζήτηση να γίνει με σοβαρότητα και νηφαλιότητα, χωρίς τις πολιτικές σκοπιμότητες που ζήσαμε σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο πρόσφατο παρελθόν”. Και για να μην μείνει καμία αμφιβολία περί σοβαρότητας και νηφαλιότητας, η ανακοίνωση της Κουμουνδούρου καταλήγει: “άλλωστε η Χαλκιδική, ως γνωστόν, δεν βρίσκεται στην Αττική, οπότε ευτυχώς, αυτή τη φορά δεν θα ρίξουν στον περιφερειάρχη το ανάθεμα των ευθυνών για τις χαμένες ζωές”. (στον περιφερειάρχη αναφέρει η ανακοίνωση όχι στην...!).

Ερωτώ λοιπόν, ο ελάχιστος: είναι το θέμα ακατάλληλο προς πολιτική εκμετάλλευση, όπως λέει ο Αλέξης, ή όχι, όπως φαίνεται ξεκάθαρα από την παρέμβαση της Κουμουνδούρου; Ποιος αγνοεί ποιόν; Ο Τσίπρας τον ΣΥΡΙΖΑ ή ο ΣΥΡΙΖΑ τον Τσίπρα; Είναι θλιβερό, πάντως, να περιμένουν κάποιοι νεκρούς, για να εξιλεωθούν για την ανεπάρκειά τους. Δεν έχουν περάσει παρά μόλις δέκα ημέρες, από τη συνέντευξη Τσίπρα στο ΣΚΑΙ, όπου παραδέχτηκε ότι γνώριζε για τους νεκρούς στο Μάτι και έπαιζε θέατρο, για χάρη της επικοινωνίας, μπροστά στις κάμερες.