Γιάννης Σερέτης

Δεν χρειάστηκε να το πει κάποιος «απέξω». Κάποιος αναλυτής, δημοσιογράφος, παλαίμαχος παίκτης. Το είπε ο ίδιος ο Ραζβάν Λουτσέσκου αμέσως μετά τη λήξη του ντέρμπι στη Λεωφόρο: ««Όταν έχεις τόση ροή παιχνιδιών και νικηφόρων ματς, κάτι μπορεί να σου λείπει στο πνευματικό κομμάτι. Με όλο τον σεβασμό στον αντίπαλο, χάσαμε μόνοι μας το ματς. Χάσαμε το πρώτο μέρος, δεν κάναμε τίποτα από όσα δείξαμε. Δεν είχαμε επιθετικότητα, ούτε κίνηση χωρίς την μπάλα, αλλά και όταν την είχαμε. Στο δεύτερο ημίχρονο παρουσιάσαμε το πρόσωπο που έπρεπε να είχαμε εξ αρχής. Κυριαρχήσαμε κόντρα στον αντίπαλο. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, όταν έχεις τέτοιο απαιτητικό πρόγραμμα».

Για να σπάσεις τον ποδοσφαιρικό «τσαμπουκά» του ΠΑΟΚ θέλει δουλειά πολλή. Για να αλλοιώσεις τον «πολεμικό» του χαρακτήρα για να λυγίσεις το μέταλλό του. Αλλά χθες δεν… χρειάστηκε αυτό στον Παναθηναϊκό. Διότι από τη μια πλευρά μπήκε στον αγωνιστικό χώρο μια ομάδα μαλθακή, η οποία στο πρώτο ημίχρονο είχε ως πιο μαχητικό, τον πιο «δαντελένιο» παίκτη της, τον Γιάννη Κωνσταντέλια, και από την άλλη πλευρά έβλεπες τον… Ζαρουρί να τρέχει σαν το άγριο σκυλί!

Ο Μπενίτεθ νίκησε κατά κράτος τον Λουτσέσκου στην πνευματική προετοιμασία του αγώνα και αυτός ήταν ο κύριος λόγος για την τελική επικράτηση του Παναθηναϊκού. Όχι μόνο διότι στο πρώτο ημίχρονο στο οποίο οι Πράσινοι έχτισαν το προβάδισμα που τους έδωσε τη νίκη ήταν ανώτεροι σε όλους τους τομείς. Αλλά και διότι ακόμα και στο δεύτερο μέρος στο οποίο κλήθηκαν να παίξουν το ρόλο του υπομονετικού μαχητή που υποφέρει, το έκαναν πολύ πιο παθιασμένα και με πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση και αυταπάρνηση συγκριτικά με το ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού, στο οποίο είχαν κληθεί πάλι να παίξουν τον ίδιο ρόλο στο β’ μέρος, έχοντας το πλεονέκτημα του 1-0 από το πρώτο ημίχρονο.

Υπήρχαν κι άλλοι δύο λόγοι στους οποίους βασίστηκε η νίκη του Τριφυλλιού. Ο πρώτος είναι η ευστοχία του. Τρεις σημαντικές φάσεις, δυο γκολ (κι ένα δοκάρι) στο πρώτο – το «καλό» του - ημίχρονο. Ασύνηθες για μια ομάδα η οποία εφέτος δημιουργεί πολύ περισσότερο συγκριτικά με την περυσινή σεζόν, αλλά σκοράρει ελάχιστα. Ο δεύτερος ήταν η κάτω του μετρίου επιπέδου απόδοση πάρα πολλών παικτών του ΠΑΟΚ. Του Ζίφκοβιτς και του Ντεσπόντοφ, του Οζντόεφ και του Μεϊτέ, του Λόβρεν, του Κένι, του Μπάμπα… Προφανώς, όμως, έβαλε και ο Παναθηναϊκός το ποδαράκι του για να έχουν όλοι αυτοί μαζί αυτή την εικόνα. Στην πραγματικότητα, με φωτεινή εξαίρεση την έξοχη απόδοση του Κωνσταντέλια που χειροκροτήθηκε και χειροκρότησε δις τη Λεωφόρο (και στο καταπληκτικό γκολ του και στην αναγκαστική αλλαγή του) και τις μπούκες του Τάισον που μπήκε στο 46’ και άλλαξε το ματς σε συνδυασμό με την υποχρεωτική αποχώρηση τούρμπο Κυριακόπουλου που τραυματίστηκε, ο ΠΑΟΚ δεν είχε ούτε έναν άλλο παίκτη με απόδοση έστω ικανοποιητική για τόσο δύσκολο ματς.

Θέλετε να βάλουμε και τον παράγοντα «τύχη» ή «ποδοσφαιρική συγκυρία» στη ζυγαριά; Να τον βάλουμε για να είμαστε τίμιοι. Το 2-0 επιτυγχάνεται από κόντρα στο χέρι του Μεϊτέ και ο σολίστας Ντέλιας βγαίνει στο 74’, μόλις 13 λεπτά μετά το 2-1 κι ενώ ο ΠΑΟΚ έχει αρχίσει πια να παίζει μονότερμα: από τότε μέχρι και το 90’ + 8’ ο Δικέφαλος κατάφερε να χτίσει μόλις μια φάση της προκοπής που κατέληξε σε άστοχο σουτ του Ιβανούσετς.

Να δούμε και την άλλη πλευρά; Με ποιους έπαιζε ο Παναθηναϊκός; Του έλειπαν οι δυο βασικοί του φορ, Ντέσερς και Σφιντέρσκι, δεν είχε καν αναπληρωματικό επιθετικό στον πάγκο και στο τέλος επιστρατεύτηκε ο Μαντσίνι (!) που το πάλεψε φιλότιμα. Δεν είχε τους δυο δεξιούς μπακ του κι έπαιξε για πρώτη φορά εφέτος ο Γεντβάι βασικός. Δεν είχε το βασικό του «δεκάρι» (Μπακασέτας) με αποτέλεσμα να παίξει πάλι ο ξεζουμισμένος Τζούρισιτς που δεν έκανε και πολλά πράγματα… Δεν είχε το βασικό ( ; ) του οκτάρι, ο οποίος συνήθως είναι στα πιτς. Η αλήθεια, λοιπόν είναι ότι ο Μπενίτεθ κλήθηκε να κάνει «μαγικά» για να παρουσιάσει μια ομάδα αξιοπρεπή σε ντέρμπι και αν μη τι άλλο την εμφάνισε με τη νοοτροπία του winner και του πολεμιστή. Γι’ αυτό και επικράτησε σε τελική ανάλυση.

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ και πιθανότατα δεν προλαβαίνει να γίνει καλύτερος από τον Δικέφαλο εφέτος. Όμως σίγουρα την Κυριακή κέρδισε πολύ περισσότερα από ένα τρίποντο. Την εμπιστοσύνη παικτών και οπαδών στον Μπενίτεθ που «ξέρει τη δουλειά». Αν κέρδισε ξανά και την ένωση οπαδών – ομάδας, όπως είπε ο Ράφα, αμφιβάλλω ακόμα.