Γιάννης Μακρυγιάννης

Ο Καραμανλής είδε τη συμμαχία ως μάνα εξ ουρανού. Η πιο αντιμνημονιακή και, όπως φαινόταν ήδη, ανερχόμενη πολιτική δύναμη, του παρείχε πολιτική ασυλία, τον έβγαζε από το κάδρο των ευθυνών. Ο Τσίπρας βρήκε εύκολο στόχο τους διαχειριστές της μνημονιακής κρίσης, κατηγορώντας τους ότι οδήγησαν τη χώρα στο αδιέξοδο, υλοποιώντας τη συνταγή των μνημονίων, καίτοι ο ίδιος ακολούθησε αργότερα τον ίδιο μνημονιακό δρόμο.

Ο Καραμανλής όμως του έδινε μία «νομιμοποίηση» και ένα πέρασμα στη μεσαία τάξη και τον κεντρώο πολιτικό χώρο. Πήγαν μαζί χεράκι χεράκι για πολύ καιρό – κι ακόμα οι αγάπες δεν λείπουν. Μόνο, που αυτή η συμμαχία είχε πέρα από τα γενικά φάλτσα και ορισμένα μεγάλα φάουλ. Όπως η υιοθέτηση καραμανλικών στελεχών, τύπου Παπαγγελόπουλου. Ήταν η παρουσία του συγκεκριμένου μία «εγγύηση» και για τις δύο πλευρές. Η μεν καραμανλική πλευρά «ακουμπούσε» στη δικαιοσύνη σε μία περίοδο, που κάτι τέτοιο ήταν χρήσιμο και αναγκαίο. Η δε συριζαϊκή είχε έναν, έστω και συνεργαζόμενο, παράγοντα που είχε μία τέτοια πρόσβαση στη δικαιοσύνη, που εκείνη δεν διέθετε, για προφανείς ιστορικούς λόγους για να είμαστε ακριβείς.

Το πρόβλημα άρχισε όταν και οι δύο πλευρές δεν κατάλαβαν τα όριά τους. Ούτε τα δικά τους, ούτε η μία τα όρια της άλλης. Ο Αλέξης Τσίπρας εμπιστεύτηκε τον Παπαγγελόπουλο, ξεχνώντας ότι πρόκειται για ένα πρώην αρχηγό της ΕΥΠ και νομίζοντας ότι εκείνος κάτι σαν τον μάγο με τα δώρα. Εκείνος, πάλι, πίστευε ότι θα έμενε στην ιστορία, εκμεταλλευόμενος την αφέλεια, που ανακατευόταν με κουτοπονηριά όμως, των συριζαίων.

Και φτάσανε να τα κάνουν μαντάρα στην υπόθεση Novartis. Ένα παγκόσμιο σκάνδαλο φαρμάκου, που σχεδόν σε όλες τις χώρες ερευνήθηκε και επιβλήθηκαν ποινές, στην Ελλάδα μετατράπηκε σε όχημα εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων, με τον πλέον ηλίθιο τρόπο. Τόση βλακεία δεν πρέπει να έχει ξαναμαζευτεί σε σύσκεψη, όπως εκείνη από την οποία βγήκε περιχαρής ο Παπαγγελόπουλος και ανακοίνωσε ότι άλλος αστυνόμος Σαΐνης ότι έπιασε το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους.

Η συμμαχία με την καραμανλική πτέρυγα κατάντησε τελικώς τραγέλαφος. Το τι θα απογίνει ο Παπαγγελόπουλος είναι ακόμη άγνωστο και μάλλον αδιάφορο για την πολιτική πτυχή των πραγμάτων. Το θέμα είναι ότι όλες σχεδόν οι συμμαχίες, που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκαν στο τέλος μοιραίες, παρότι αρχικά τον βοήθησαν. Και θα τον ταλαιπωρούν για καιρό. Καθότι δεν έχει ακόμη ασχοληθεί κανείς με άλλες φοβερές εμπνεύσεις, όπως το σφιχταγκάλιασμα με τον Καμμένο…