Γιάννης Μακρυγιάννης

Ενίοτε δείχνουν εάν οι πρωθυπουργοί μπορούν να επιβληθούν στα κόμματά τους, εάν έχουν πάγκο στελεχών και εάν μπορούν να διορθώσουν τις δυσλειτουργίες των κυβερνητικών σχημάτων, βελτιώνοντας την αποδοτικότητά τους. Άλλοτε δείχνουν και την κατεύθυνση της γενικότερης πολιτικής πορείας (πιο δεξιά, πιο αριστερά, πιο μεταρρυθμιστικά κλπ).

Από μόνοι τους όμως δεν αποδεικνύουν, ούτε καθορίζουν τίποτα, καθώς τα πάντα κρίνονται στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής. Γι’ αυτό ορισμένοι ξεχνιούνται μέσα σε ελάχιστες ημέρες, ενώ άλλοι διαψεύδουν (προς το χειρότερο ή το καλύτερο) τα πρόωρα συμπεράσματα που εξάγονται γι’ αυτούς.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια, ο πρόσφατος ανασχηματισμός δεν διεκδικεί δάφνες επιτυχίας. Τουναντίον επιβεβαίωσε ή φανέρωσε προβλήματα. Επί διήμερο αναλύονται εκτενέστατα – με αποκορύφωμα το φιάσκο με τη φαεινή ιδέα περί Αποστολάκη και τους τραγικούς χειρισμούς που τη συνόδευσαν. Αλλά και χωρίς το κεφάλαιο «Αποστολάκης», πάλι δεν διεκδικεί δάφνες.

Επί της ουσίας όμως αυτό που μετράει είναι η παραπέρα πορεία. Από αυτή θα εξαρτηθεί η σημερινή κυβέρνηση, όπως και κάθε άλλη, ανεξαρτήτως εάν σε έναν ανασχηματισμό έγινε αυτό το σωστό ή εκείνο το λάθος.

Και τούτη η κυβέρνηση θα κριθεί από την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων που έχει μπροστά της και το πώς θα διαμορφωθεί η καθημερινότητα των πολιτών. Από το πώς θα πάει η πανδημία και η οικονομία σε αυτές τις συνθήκες. Από το εάν θα στηριχθούν όσοι επλήγησαν ή θα πληγούν. Από το εάν θα συνεχίσει να καταγράφει η χώρα ρεκόρ θανάτων κάθε μέρα από τον κορωνοϊό. Ή θα καταφύγει ξανά σε αμφιλεγόμενες πρακτικές περιοριστικών μέτρων κλπ. Η κυβέρνηση θα κριθεί από την αναπτυξιακή ώθηση που θα δώσει, αλλά με οφέλη για την κοινωνία, όχι για λίγους.

Από το εάν θα συνεργαστεί με την κοινωνία ή θα συγκρουστεί μαζί της. Αν θα ανασυγκροτήσει τις περιοχές που καταστράφηκαν και θα προλάβει να προετοιμαστεί για τις χειμωνιάτικες απειλές.

Εάν, για παράδειγμα, οι καταναλωτές κληθούν να πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά το ήδη πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα σκέφτονταν «ευχαρίστως να πληρώσουμε, μας αρκεί που ανέλαβε ο Αποστολάκης την Πολιτική Προστασία» - για την περίπτωση που η μεταγραφή του ναυάρχου δεν πήγαινε όπως του Μπαπέ στη Ρεάλ.

Οι 15 χιλιάδες οικογένειες επιπλέον σε σχέση με πέρσι (και συνολικά 40 χιλιάδες) που είδαν τα παιδιά τους να μην… «εγκλωβίζονται» (!!!) στα ΑΕΙ, θέλουν μία απάντηση και λύση για το αύριο – την απάντηση να πληρώνουν ιδιωτικά κολλέγια τη ξέρουν και οι ίδιες, άλλο θα ήθελαν.

Αυτές και άλλες προκλήσεις θα κρίνουν την κυβέρνηση. Οι ατυχείς χειρισμοί στον ανασχηματισμό θα ξεχαστούν γρήγορα εάν υπάρξουν λύσεις για τα προβλήματα. Διαφορετικά, δεν θα τη σώσει ούτε ο Κατσανιώτης, που λέει ο λόγος!

ΥΓ: όσοι επιτίθενται και απαξιώνουν με μανία τον Αποστολάκη, ας έχουν υπόψη τους ότι έτσι εκθέτουν ακόμα περισσότερο αυτόν ή αυτούς που τον επέλεξαν για υπουργό τους και λιγότερο πλήττουν τον ίδιο. Το λέω διότι δίνουν την εντύπωση ότι το αντίθετο στοχεύουν – να απαλλάξουν όσους τον εμφάνισαν ως «μεσσία» και να ρίξουν όλο το φταίξιμο στον ναύαρχο, λες και ο ελληνικός λαός στις 7 Ιουλίου του 19 ψήφισε τον Αποστολάκη για να κυβερνήσει τη χώρα.