Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφής: Δεν θα κάνουμε ισοπεδωτική αντιπολίτευση, όπως έκανε η Ν.Δ., διότι «αισθανόμαστε ότι η θετική πορεία είναι αποτέλεσμα δικών μας προσπαθειών και δεν θα υπονομεύσουμε τη δική μας προσπάθεια.

Με λίγα λόγια ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναγνωρίζει ότι η πορεία είναι θετική και επιδιώκει μάλιστα να καρπωθεί εύσημα γι αυτήν.

Έθεσε, βέβαια, τη Ν.Δ. προ των ευθυνών της λέγοντας ότι η κυβέρνηση «έχει υποχρέωση να μην υπονομεύσει τις προϋποθέσεις δίκαιης ανάπτυξης που της κληροδότησε ο ΣΥΡΙΖΑ διότι οι κίνδυνοι, από το διεθνές περιβάλλον και το ενδεχόμενο εγχώριας αναιμικής ανάπτυξης δεν έχουν εκλείψει. [...] Δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο πελατειακό κράτος και στη διαπλοκή με την εγχώρια ολιγαρχία».

Με άλλα λόγια, «καλά πάμε, αλλά προσέξτε».

Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει μια κυβέρνηση από την αντιπολίτευση;

Ο κ. Τσίπας υπογράμμισε ότι είναι ο πρώτος πρωθυπουργός τα τελευταία χρόνια που δεν ακούει την αντιπολίτευση να λέει ότι παρέλαβε «καμένη γη». Παρέδωσε, όπως είπε, μια οικονομία σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης με απόθεμα κεφαλαίων 37 δις. ευρώ, με δημοσιονομική υπεραπόδοση, με άνοδο των επενδύσεων, άνοδο των εξαγωγών, αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης, βελτίωση των εργασιακών δεικτών και με την Κομισιόν να προβλέπει περαιτέρω άνοδο των επενδύσεων.

Τα στοιχεία αυτά είναι πραγματικά. Ο κ. Τσίπας είπε την αλήθεια.

Όμως το γεγονός είναι ότι αυτή η συζήτηση θα έπρεπε να έχει εξαντληθεί την επομένη των εκλογών.

Η δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν είναι να υπερασπίζεται τα πεπραγμένα του ως κυβέρνηση. Αλλά να αναπτύξει μια ουσιαστική και δυναμική αντιπολίτευση και να διατυπώσει μια δική του, εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.

Αυτή είναι η δουλειά κάθε αντιπολίτευσης και είναι πολύ σημαντική για να λειτουργεί το κοινοβουλευτικό σύστημα.

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι είναι ακόμα νωρίς και φαίνεται ότι το κόμμα του κ. Τσίπρα ταλαντεύεται ανάμεσα στα ενοχικά σύνδρομα που ανέπτυξε στη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας, καθώς εκλήθη να εφαρμόσει δύσκολες και επώδυνες πολιτικές, στην ανάγκη διεύρυνσης των γραμμών του με υποστηρικτές από το χώρο της ευρύτερης κεντροαριστεράς και όλα αυτά θέλοντας να δώσει προς τα έξω την εικόνα της υπεύθυνης πολιτικής δύναμης, η οποία δεν πορεύεται με τακτικισμούς και δεν παίζει με την τύχη της χώρας.

Η στάση του κ. Τσίπρα απηχεί νέα αντιπολιτευτικά ήθη, ευπρόσδεκτα σε κάποιο βαθμό στη χώρα μας όπου το δόγμα «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» ευδοκιμεί και στην πολιτική ζωή.

Από ένα σημείο και πέρα, όμως, ίσως δείχνει και μια στρατηγική αμηχανία, καθώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναζητεί ένα συνολικό επαναπροσδιορισμό.

Η αλήθεια είναι εξ ορισμού δύσκολο να επανεφεύρεις τον εαυτό σου και ταυτόχρονα να υπερασπίζεσαι το παρελθόν σου.