Φοίβη Παρασκευά

Πρώτος στην Ελλάδα ο κορυφαίος εκφραστής της γενιάς του `30, Γιάννης Τσαρούχης, ζωγράφισε προσωποποιημένο το Φθινόπωρο σε γυναικεία μορφή και τον Χειμώνα σε αντρική, με τα ανάλογα χρώματα και ασχολίες. Στην ποίηση, η Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ, έγραψε ένα σχετικό ποίημα με θέμα ‘Η Φύση έχει την πιο ωραία μνήμη’, όπου υμνεί τον μήνα Σεπτέμβριο γράφοντας : “ λίγες αναμνήσεις που μου μένουν, όταν υμνούσα τον Σεπτέμβρη κι απ’τα νερά τα γκρίζα, τα μαλαματένια είχα δει να αναδύονται τα πιο ωραία σώματα της αγάπης μου”.

Στη Γαλλία, ο γνωστός ποιητής Πωλ Βερλαίν υπογράφει : “Λυγμοί μακρόσυρτοι των βιολιών του Φθινοπώρου, πληγώνουν την καρδιά μου με μία αποχαύνωση μονότονη’’, για να προσθέσει το : ‘Όλα αποπνικτικά και κάτωχρα, όταν έρθει η ώρα, θυμάμαι μέρες παλιές και κλαίω’’. Στη ζωγραφική το έργο του γνωστού Γάλλου Ιμπρεσιονιστή προκαλεί αίσθηση, με τα φθινοπωρινά φύλλα να πέφτουν στο ποτάμι και τις χρωματιστές αντανακλάσεις να αναδύονται ανάγλυφες από τον πίνακα.

Σχετικά ποιήματα της γνωστής σε όλους μας Κικής Δημουλά, ντύνουν υπέροχα τον πίνακα. « Η βροχή επιστροφής » προσωποποιεί με τέχνη τον μήνα Σεπτέμβριο αρχίζοντας με το “Eγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω Σεπτέμβριος”.

`Eνα φθινοπωρινό τοπίο με μικρά πετρόκτιστα σπίτια αξίζει την προσοχή μας. Είναι ένα τοπίο ντυμένο άνωθεν με τα ανάλογα ψυχρά και θερμά χρώματα να οδηγούν το βλέμμα μας να τα ανακαλύψει.

Και επανερχόμαστε στην Ελλάδα με τον σπουδαίο Οδυσσέα Ελύτη στο ερωτικό ποίημα “Σποράδες Ελένη”, να υμνεί κι αυτός με τον τρόπο του το Φθινόπωρο με εύστοχες ποιητικές πινελιές.

`Άλλος μεγάλος `Ελληνας ποιητής, ο Αντρέας Εμπειρίκος περιγράφει τος γλυκιές μέρες του Φθινοπώρου στο “ Αρχάγγελος τον Σεπτέμβριο βοά μέσα στην πλάση”, όπου ουσιαστικά κι αυτός υμνεί με τη σειρά του την ντυμένη με φθινοπωρινά χρώματα, Φύση.

Τέλος, ο Αλεξανδρινός ποιητής Κ. Καβάφης, στο “ Πλησίον παραθύρου ανοικτού”, περιγράφει με τρόπο αισθαντικό το κάλεσμα του Φθινοπώρου και τις ηδονές που αυτό φέρει.

Οι φθινοπωρινές χρωματιστές φωτοσκιάσεις συναισθημάτων, σε μία εποχή απολογισμού και ανασυγκρότησης φαίνονται ξεκάθαρα στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη “Tα χειρόγραφα του Φθινοπώρου”.

Aναρίθμητες οι παραστάσεις και αναπαραστάσεις των μηνών του Φθινοπώρου, με πρωταγωνιστή πάντα τον Σεπτέμβριο.
Ποιος δίνει την εντολή στη Φύση, να αλλάζει και να μεταμορφώνεται σε εποχές, διαθέσεις και ιδέες?

Ο `Υψιστος δεν ξεχνάει κανέναν από μας. Η ίδια η Φύση αλλάζει και προσαρμόζεται υφαίνοντας από την αρχή έναν καινούριο καμβά, για να μας εμπνεύσει και να μας εκπλήξει ξανά από την αρχή και μέσα από τις διαφορετικές μορφές και εκδοχές της Τέχνης.