Φώφη Γιωτάκη

Οι υποψήφιοι αρχηγοί εκφράζουν πρώτοι τη «γραμμή» - σε προεκλογικές περιόδους έχουν «άλλοθι» λόγω των μεγάλων ταχυτήτων για την απουσία σχετικών αποφάσεων από τα κορυφαία κομματικά τους όργανα- και οι εκπρόσωποι στα ψηφοδέλτιά τους ξεχύνονται στις τοπικές κοινωνίες ως οι «πολλαπλασιαστές» του μηνύματος. Συμφωνούν ή διαφωνούν- δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για διαφοροποιήσεις που συνήθως «παρεξηγούνται» εύκολα από τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Τα στελέχη της κομματικής μηχανής αναλαμβάνουν συγκεκριμένους ρόλους- κι αν δεν «στραβώσει» κάτι εν πλω, τότε αντικαθίστανται μόνο εάν το αποτέλεσμα της κάλπης αποδειχθεί κατώτερο των προσδοκιών τους γενικώς και ως εκ τούτου κάποιοι «κομματικοί» πρέπει να χρεωθούν την ευθύνη.

Αντιθέτως, αν το αποτέλεσμα «επιβραβεύσει» τις προσπάθειές τους, τότε όλα καλά- ακόμη και αν αποτελεί σε ένα βαθμό κατάληξη της επικοινωνιακής υπερπροσπάθειας. Τα σενάρια βέβαια δεν ταυτίζονται πάντα με τα …συνήθη θαύματα που προσδοκούν- ούτε αντέχουν στις ασφυκτικές προεκλογικές πιέσεις που προέρχονται από τις σφοδρές αντιπαραθέσεις μεταξύ των κομμάτων και των εκπροσώπων τους.

Είναι προφανές ότι σε αυτήν τη μάχη, όπως και στις προηγούμενες, μετά τους αρχηγούς, οι υποψήφιοι βουλευτές κρατούν το «κλειδί» της επιτυχίας ή της αποτυχίας σχετικά με το στόχο και τον πήχη που θέλουν να υπερβούν τα κόμματά τους. Στην κάλπη και την επόμενη μέρα. Κανείς βουλευτής δεν μπορεί να νιώθει «μίας χρήσης» (μίας θητείας, ας πούμε) και κανένας πολιτικός αρχηγός δεν μπορεί να τον συμπεριλαμβάνει (λέμε τώρα…) στις λίστες του μόνο για να μαζέψει «σταυρούς» και ποσοστά για το κόμμα του. Φυσικά και η αύξηση των ποσοστών είναι μέσα στο «παιχνίδι», που ακολουθούν με ευλάβεια τα επιτελεία. Όμως η κάθοδος κάποιων υποψήφιων βουλευτών, που αποφασίζεται με χαλαρές «κρησάρες» για χάρη των ποσοστών, κάθε άλλο παρά τιμά τις ηγεσίες των κομμάτων.

Χρόνια τώρα, τα κομματικά επιτελεία ψάχνουν λαμπερά και λιγότερο λαμπρά πρόσωπα για τις προθήκες των ψηφοδελτίων τους. Χρόνια τώρα, οι ηγεσίες τους δεσμεύονται ότι θα αξιοποιήσουν περισσότερες γυναίκες και νέα πρόσωπα σε θέσεις ευθύνης- αλήθεια η κυβερνητική παράταξη γιατί δεν το προσπάθησε μέσα στα τέσσερα χρόνια;

Χρόνια τώρα, κάνουν λόγο για ρεκόρ στο ποσοστό ανανέωσης στα ψηφοδέλτια, που συνήθως αποτελεί μέρος μιας «νομοτελειακής» διαδικασίας- ασχέτως ποιοι και γιατί αντέχουν στο χρόνο και ανεβαίνουν «πίστες» παραμένοντας μαχητές στο πολιτικό σκηνικό. Στα εύκολα και τα δύσκολα. Χρόνια τώρα, ορισμένοι (ελάχιστοι για την ακρίβεια) αλλάζουν κόμματα σαν τα πουκάμισά τους μέσα σε μια κοινοβουλευτική θητεία και ψέλνουν διαφορετικά τροπάρια από την μία ημέρα στην άλλη.

Χρόνια τώρα, οι αρχηγοί αναζητούν βουλευτές που «κάνουν νούμερα» στις μετρήσεις της τηλεθέασης- ή ακόμα χειρότερα «δικούς» τους, ειδικά όταν διαβλέπουν εσωκομματική κινούμενη άμμο. Χρόνια τώρα, κάποια ψηφοδέλτια είναι προϊόν συμβιβασμών, ώστε ο χ υπουργός ή το ψ κορυφαίο στέλεχος να μην αποκτήσει ισχυρούς ανταγωνιστές στην ίδια εκλογική περιφέρεια. Χρόνια τώρα, δεν ξεριζώνονται οριστικά οι παθογένειες.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η επιλογή των προσώπων, ειδικά όσων δεν έχουν κάνει κάποια χιλιόμετρα στον πολιτικό στίβο, είναι δύσκολη υπόθεση. Όμως αυτή δεν είναι μια από τις σοβαρές δουλειές των αρχηγών και των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου; Να επιλέγουν υποψήφιους βουλευτές προς όφελος των πολιτών και της χώρας;

Χρειάζονται και νέα πρόσωπα, όλων των ηλικιών, έντιμα και ικανά στελέχη. Με επιστημονική γνώση και επαγγελματική κατάρτιση. Με απήχηση στην κοινωνία. Που να ακούν και να τους ακούνε με ενδιαφέρον οι νέοι άνθρωποι. Που να έχουν όρεξη για συλλογικές προσπάθειες και όχι για ένα «πέρασμα» από τα ψηφοδέλτια, επειδή αργότερα μπορεί να τους φανεί χρήσιμο στο βιογραφικό τους. Χρειάζονται πολιτικοί που να αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των στιγμών- που θέλουν και μπορούν, με όποιο κόμμα του δημοκρατικού τόξου επιλέξουν να δώσουν τη μάχη, να συμβάλουν στην προσπάθεια ισχυροποίησης της χώρας και των πολιτών της.

Με πολύ απλά λόγια: πρώτον κάνουμε «πόλεμο» στην αποχή από τις κάλπες και δεύτερον όταν φτάνουμε στις κάλπες έχοντας ήδη επιλέξει (αν δεν το κάνουμε εκείνη τη στιγμή) κόμμα, κοιτάμε πολύ προσεκτικά ποιους υποψήφιους βουλευτές, γυναίκες και άντρες, «σταυρώνουμε». Έχουμε ευθύνη ως πολίτες και ψηφοφόροι να «διαγράψουμε» υποψήφιους και υποψήφιες που κρατούν τη χώρα πίσω και να στηρίξουμε πρόσωπα που, τουλάχιστον γνωρίζουν, ποιο σχέδιο προτείνουν τα κόμματά τους.

Έχουμε ευθύνη και τη δυνατότητα να επιλέξουμε ικανούς και συνεπείς βουλευτές και όχι πολιτικούς της ατάκας και των τοξικών αντιπαραθέσεων στην Ολομέλεια. Και ναι, υπάρχουν, πολλοί ικανοί και άξιοι στις λίστες των κομμάτων- αρκεί να κοιταχτούμε πρώτα με ειλικρινή διάθεση στον καθρέφτη μας…