Δημήτρης Παγαδάκης

Πολύ δύσκολα θα τον δει κανείς με πορτοκαλί φόρμα πίσω από τα κάγκελα των κεντρικών φυλακών της Νέας Υόρκης στο νησί Ρίκερς. Πολύ δυσκολότερα θα τον φανταστεί να εκτελεί κοινωνική εργασία, όπως ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος αφού καταδικάστηκε για φορολογική απάτη αντί να εκτίσει την ποινή του πίσω από τα σίδερα βοηθούσε επί ένα χρόνο ηλικιωμένους, ανίκανους να αυτοεξυπηρετηθούν.

Ωστόσο, παρά την απελπισία του από την ήττα στις εκλογές μάλλον θα γλιτώσει τη « στενη». Πρώτον, γιατί κανένας Αμερικανός πρόεδρος στην ιστορία δεν «μπουζουριάστηκε» ποτέ για ποινικό αδίκημα. Δεύτερον, γιατί είναι αναθεματισμένα τυχερός. Κατά τη διάρκεια της προεδρική θητείας του ξέφυγε χαλαρά από την απαγγελία κατηγορίας για κατάχρηση εξουσίας. Την έβγαλε ακόμη «καθαρή» από είκοσι έξι κατηγορίες για σεξουαλικό παράπτωμα καθώς και περίπου τέσσερις χιλιάδες αγωγές. Και βέβαια έχει επιβιώσει μετά από δυο υπερκοστοβόρα διαζύγια και έξι επιχειρηματικές χρεωκοπίες. Άσε που επέζησε από τον κωρονοιό. Ατυχώς για τον ίδιο η εύνοια της τύχης του σκόρπισε μέσα στις προεδρικές κάλπες. Του απέμεινε να στολίζει το τραυματισμένο ναρκισσισμό του με μια αξιολύπητη παράσταση παραληρηματικών ψεμάτων και μοιρολογιών στο κλαψιάρικο στυλ «μου κλέψανε τη προεδρία».

Στην συνταγή, όμως, της γκίνιας, ένα κακό ακολουθείται πάντα από ένα χειρότερο. Μολυβένια σύννεφα μαζεύονται πάνω από τη πορτοκαλί φράντζα του και νεροποντή απο ζόρια τον απειλούν μετα το αναγκαστικό ξεσπίτωμα του από το Λευκό Οίκο. Η έρευνα για ενδεχομένη δόλια χρήση διάφορων λογιστικών τερτιπιών για την φοροαποφυγή του συνεχίζεται. Και κάτι τέτοια παραπτώματα, στην αυστηρή Αμερική, δεν καταλήγουν μόνο σε επιβολή προστίμων. Ολόκληρος Αλ Καπονε πχ φυλακίστηκε για φορολογικές παραβιάσεις.

Επί πλέον ο εισαγγελέας του Μανχάταν και ο γενικός εισαγγελέας της Νέας Υόρκης, σκαλίζουν τις επιχειρηματικές πρακτικές του πριν γίνει πρόεδρος. Επειδή οι δικαιοδοσίες τους βρίσκονται εκτός της ομοσπονδιακής σφαίρας, τυχούσες ποινικές κατηγορίες ή δικαστικές καταδίκες που θα προκύψουν από τις ενέργειές τους υπερβαίνουν τη προεδρική ασυλία. Σε κάθε περίπτωση η ζημιά που θα υποστεί από τα νομικά έξοδα του θα είναι ασύλληπτη . Δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας είναι, άλλωστε , θα τα πληρώσει. Θα βγάλει στο σφυρί πολύτιμα κομμάτια της κολοσσιαίας περιουσίας του. ¨Όσο κι αν αυτή δοκιμάζεται από χρέη, προσωπικά δάνεια και πιεστικές απαιτήσεις των πιστωτών του, πλούσια «καβάτζα» υπάρχει για να «φάνε και οι κότες»

Το ζήτημα για τον ίδιο δεν είναι τα λεφτά. Είναι η σμπαραλιασμένο υπεροψία του. Για μια παθολογικά αλαζονική και εγωπαθή φιγούρα που λαχταρά τη καθημερινή επιβεβαίωση μοστράροντας σαν ακατάβλητος εκδικητής σε Γουέστερν, κάθε αποχώρηση από το προσκήνιο σημαίνει προσωπική συντριβή. Το να επιστρέψει στη τηλεόραση σαν παρουσιαστής δεν παίζει ως σενάριο. Θα είναι σαν να καταθέτει οριστικά τα όπλα και να ενταφιάζει τις προσδοκίες του για μια μνησίκακη ρεβάνς. Να γράψει, τα προσοδοφόρα δίχως άλλο, απομνημονεύματα του, τού μοιάζει αδιανόητο. Θα είναι σαν παραδέχεται ότι βγαίνει πρόωρα στη σύνταξη. Χώρια που εκτός από αθεράπευτα τεμπέλης, τα βιβλία και τα στυλό δεν είναι τα αγαπημένα του αξεσουάρ, ενώ από πληκτρολόγιο ξέρει μόνο εκείνο για να στέλνει σύντομα, αυτάρεσκα μηνύματα στο Τουίτερ.

Να ρίξει μαύρη πετρά πίσω του και να αυτοεξοριστεί σαν ταπεινωμένος βασιλιάς φαντάζει απόμακρο σαν απόδραση επιστημονικής φαντασίας σε άλλο πλανήτη. Τι θα πει μετά στους φανατικούς οπαδούς και στα εκατομμύρια των ψηφοφόρων του; Παιδιά, πετάγομαι για τρία χρόνια να παίξω γκολφ στο ιδιόκτητο θέρετρό μου στην Ιρλανδία ή μεταναστεύω στη Ρωσία για να ρίξω μπετά στο Πύργο Τραμπ της Μόσχας; Παρότι ούτε η διασκέδαση ούτε η δουλεία είναι ντροπή, ο ίδιος θα γελοιοποιηθεί περισσότερο από όσο όταν το ‘παιζε ξιπασμένος αυταρχικός σερίφης στο οβάλ γραφείο. Αναπόφευκτα και η δημαγωγική του σταυροφορία περί εκλογικής απάτης θα πάει από τη ξενιτιά στράφι

Κακά τα ψέματα τα ντουβάρια για τα αυριανά του αδιέξοδα τα έχτισε αυτοκαταστροφικά μόνος του. Και αν προκύψουν διώξεις εις βάρος του, ως πιθανότερο εκτιμάται ότι θα προσέλθει γονυπετής εκλιπαρώντας άφεση αμαρτιών από τον διάδοχο του στην προεδρία. Για να τη λάβει στο στυλ που τον Σεπτέμβριο του 1974 ο Ρίτσαρντ Νίξον πήρε χάρη από τον Τζέραλντ Φορντ. Μόνο που σε εκείνη τη φάση ο δεύτερος ήταν αντιπρόεδρος του πρώτου πριν αυτός παραιτηθεί για τις ανομίες του από πρόεδρος. Σήμερα ο εκλεγμένος Μπάιντεν δεν έχει καμιά υποχρέωση ή πολιτική συγγένεια με το Τραμπ. Ωστόσο αν σφίξουν τα πράγματα για το διχαστικό Ντόναλν, ο ενωτικός Τζο αναμένεται να αποδειχτεί μεγάθυμος. Χάριν της παράδοσης αλλά και υπέρ τη προστασίας του δημόσιου συμφέροντος.

Το σοβαρό θέμα που προκύπτει, πάντως,είναι αν το τελευταίο εξυπηρετείται ως εθνικά επωφελές με χάρες, συγχωρέσεις και ασυλίες. ‘Η αν και οι πρόεδροι πρέπει να υφίστανται τις ίδιες συνέπειες για την παραβίαση του νόμου με τους απλούς πολίτες. Κυρίως για να αποθαρρυνθούν οι μελλοντικοί κάτοχοι του υψηλότερου αξιώματος στη χώρα τους από τη πιθανή συμμετοχή σε παρόμοιες ή χειρότερες ατιμίες και απόπειρες διαφθοράς. Μια καλή ευκαιρία για την εκδήλωση μεγαλόψυχης γενναιοφροσύνης από το Μπάιντεν θα ήταν να υποσχεθεί δημοσίως ο ξιπασμένος Τραμπ ότι από τούδε θα ασχοληθεί με δραστηριότητες στις οποίες έχει διαπιστωμένα γόνιμες δεξιότητες και χαρίσματα. Όπως ας πούμε να υποδύεται το κλόουν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς. Θα είναι κρίμα τέτοιο φανερό ταλέντο να πάει χαμένο στη πολιτική, όπως επιχείρησε άδοξα επί μια τετραετία.