Δημήτρης Δανίκας

Γιατί να χορεύουμε; Το μέσο επίπεδο των συντάξεων από 750 ευρώ θα πέσει στα 450 ευρώ, τι μπορούμε να πανηγυρίζουμε στο Καστελόριζο κι αλλού; Ρωτώ, τι μπορούμε να πανηγυρίζουμε;»

Σωστός ο Νίκος Φίλης. Στη χτεσινή και ραδιοφωνική τοποθέτησή του στο «Θέμα FM». Σωστός κατά το ήμισυ. Σωστός όσον αφορά στο ροκάνισμα των συντάξεων. Που θα προκαλέσει περισσότερη ύφεση στην κατανάλωση. Γιατί, ως γνωστόν, μεγάλο μέρος του πληθυσμού συντηρείται από τις συντάξεις του μπαμπά, της μαμάς, του παππού και της γιαγιάς

Καθόλου σωστός για τα «ερείπια που άφησαν τα μνημόνια». Για πολλούς λόγους. Επειδή φροντίσαμε, ως κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό αλλά και ως κοινωνία, να κατασπαταλήσουμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Επειδή, ακόμα, με το αφόρητο «σπρώξιμο» των «θεσμών» και της «Τρόικας» καταφέραμε, επιτέλους, να καρατομήσουμε αρκετές από τις παθογένειες που ταλαιπώρησαν την χώρα. Οσες πραγματικά εφαρμόσαμε. Και δυστυχώς άλλες τόσες που δεν εφαρμόσαμε. Και τους δανειστές μας τους κοροιδεύουμε

Και επειδή άνευ της προστασίας αυτών των «άθλιων», «σατανικών» δανειστών οι συντάξεις, οι πραγματικές, ο μέσος όρος δηλαδή, θα είχε καταλήξει στον πάτο των εκατό ευρώ και στο επίπεδο της Βουλγαρίας. Αλλά και επειδή με τον Μπαρουφάκη και την Μπαρουφιάδα, του Σύριζα δηλαδή, καταφέραμε να δανειστούμε ακόμα περισσότερο και να γκρεμίσουμε πολλά περισσότερα μέσα σε διάστημα μόλις έξι μηνών

Με αποτέλεσμα ο μεν Μπαρουφάκης να αναδειχθεί, μέσα από τα ερείπια, σε φίρμα παγκοσμίου ακτινοβολίας. Και να παραδίδει σεμινάρια έναντι χιλιάδων δολαρίων. Η δε έρμη Σωρρακώσταινα να ταλανίζεται κα να βογγάει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας

Κατά το ήμισυ η αλήθεια του Νίκου Φίλη. Για ένα επιπλέον , σοβαρό, λόγο. Το σοβαρότερο εξ όλων αυτών. Οτι ενώ έχουμε πιάσει πάτο. Παρόλα αυτά η ανάπτυξη είναι τόσο ισχνή και εύθραυστη επειδή οι κυβερνητικοί «αριστεροί» εξακολουθούν να πορεύνται με αυταπάτη «δημοσιουπαλληλική»

Επενδύσεις ασήμαντες και ανεπαρκείς. Διαδικασίες χρονοβόρες, επώδυνες και αποτρεπτικές. Ρυθμοί εντελώς τριτοκοσμικοί. Καθυστερήσεις πρωτοφανείς.

Αν οι όροι για την ανάπτυξη ήταν ελκυστικοί. Αν η παραγωγική βάση της χώρας πλησίαζε την αντίστοιχη ευρωπαική. Αν η φορολογία δεν ήταν τόσο «σφαγιαστική» και τόσο αποκρουστική. Και αν η Αγορά είχε πραγματικά ελευθερωθεί, τότε πραγματικά το τέλος του Μνημονίου θα ηταν οριστικό και η χώρα θα έβγαινε σε ξέφωτο λυτρωτικό

Το Καστελόριζο είναι μοιραίο δυστυχώς. Τόσο με την εμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου, όσο και με τα πρώιμα πανηγύρια του Αλέξη Τσίπρα. Το Καστελόριζο είναι ακριτικό και εμβληματικό. Και είναι εμβληματικό επειδή η απόσταση που χωρίζει αυτή την υπέροχη νησιωτική περιοχή από την Τουρκία είναι ασήμαντη, δυσδιάκριτη και σχεδόν μηδενική. Γεγονός που σημαίνει ότι η λογική που πρυτανεύει τόσο στην πολιτική και τους πολιτικούς, όσο και σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, είναι παράγωγο και αποτέλεσμα των τετρακοσίων χρόνων Οθωμανικής κυριαρχίας. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα!