Βασίλης Τσακίρογλου

Βέβαια, η κυριότερη αναφορά ήταν στο φρένο, εφόσον μόνον αυτό δείχνει να γνωρίζει η αυταρχική και προκλητικά πλεονασματική Βόρεια Ευρώπη, παρά τα ατελείωτα γκάζια του δικού της θηριώδη κινητήρα.

Όπως γνωρίζει καθένας που συμπαθεί τα μηχανοκίνητα σπορ, στην αγωνιστική οδήγηση υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να στρίψει κανείς όσο πιο γρήγορα γίνεται. Μπορεί πχ να μπει με πολλά αλλά να βγει, αναγκαστικά, με λιγότερα, να καθυστερήσει το στρίψιμο, να πατήσει γκάζι νωρίς στην έξοδο, να δώσει έμφαση στη φόρα του μέσα στην καμπή κ.λπ, κ.λπ. Και, βέβαια, πάντα μπορεί κάποιος να μπει «μαλλιά-κουβάρια» στη στροφή, χωρίς να υπολογίσει κανέναν παράγοντα εκτός από το να μείνει στο γκάζι σαν να είχε τσιμεντόλιθο αντί για δεξί πόδι. Στην περίπτωση αυτή, το να αποφύγει κάποιο χοντρό και ταπεινωτικό ατύχημα είναι για τον οδηγό καθαρά θέμα τύχης και θείας εύνοιας ή, το πολύ-πολύ, κάποιας υπερφυσικής ικανότητας να ελέγχει ένα όχημα που κινείται στο ακραίο όριο της πρόσφυσης. Συνήθως οι οδηγοί αυτής της σχολής είναι δημοφιλείς, συνηθέστερα αλαζόνες ή απλώς άφρονες και καθόλου σπάνια άνεργοι.

Σαν νέος, συνεπής αριστερός, ακατάβλητος (ή μήπως «ακατάληπτος»;) ριζοσπάστης κ.λπ, κυρίως όμως σαν αντισυμβατικός πολιτικός -ας μην ξεχνάμε ότι δεν φοράει γραβάτα- ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει να πιστεύει ότι το οδηγικό στιλ που του ταιριάζει είναι το τελευταίο από τα προαναφερθέντα. Δηλαδή, μπαίνουμε στη στροφή «αέρα-πατέρα» και μετά βλέπουμε, έχει ο Θεός -ακόμη και για εμάς τους άθεους.

Άλλωστε, βάσει αυτής της λογικής φροντίζει να μπει στη ΔΕΘ με «φόρα»: Με τα 246 εκατομμύρια από την οπερατική δημοπράτηση των αδειών ο πρωθυπουργός έδειξε ότι, άμα λάχει, «τελικιάζει» την δύναμη της κυβέρνησής του, η διαπλοκή τρώει τη σκόνη του κ.λπ. Επιπλέον, λόγω και της EUMed, δηλαδή με την βοήθεια του υπόλοιπου μεσογειακού θιάσου των καρκινοβατούντων, χρεωκοπημένων ή προσωρινών ηγετών, ο κ. Τσίπρας πιθανώς θεωρεί ότι κέρδισε επιπλέον επιτάχυνση. Αν μη τι άλλο, πάντως, προσπάθησε φιλότιμα να μιμηθεί, για άλλη μία φορά, τον Ανδρέα Παπανδρέου, παριστάνοντας τον παράγοντα που μπορεί να κινητοποιήσει, να συσπειρώσει, να κάνει τη διαφορά στη μεγάλη Ευρώπη από εδώ, τη μικρή και παρεξηγημένη Ελλάδα.

Με διάφορα τρικ που θυμίζουν κομμένη εξάτμιση σε «φτιαγμένο» παπί, με υποσχέσεις και ψίχουλα προσλήψεων, ελαφρύνσεων, αναβαπτίσεων του ΕΝΦΙΑ κ.λπ, ο Αλέξης Τσίπρας σκοπεύει να καταλάβει τη ΔΕΘ μπαίνοντας με τις πάντες. Εξάλλου τα παντιλίκια και οι ξερογκαζιές εγγυημένα εντυπωσιάζουν το κοινό και τρομάζουν τους αντιπάλους. Ακριβώς γι' αυτό, ακούγοντας το αναμενόμενο κοκτέιλ ψευδολεονταρισμών, καθαρών ψεμμάτων και διχαστικών προκλήσεων, οφείλει κανείς να θυμηθεί τον μυθικό Οδυσσέα. Δηλαδή να ακούσει μεν, αλλά να κρίνει. Κατάρτια δεν περισσεύουν για όλους και κάποιοι δεν θα μπορέσουν να δεθούν, οπότε μοιραία θα φύγουν με τις πλανεύτρες Σειρήνες. Κάποιοι άλλοι όμως ίσως καταφέρουν να βουλώσουν τα αφτιά τους στην κούφια ρητορεία του κυβερνήτη που προσπαθεί να φωνάξει πιο δυνατά από την ήδη εκκωφαντική διαχειριστική του ανικανότητα. 

Στην προκειμένη περίπτωση, χρήσιμες σαν ωτασπίδες μπορεί να είναι πχ οι σκέψεις για τις περικοπές των συντάξεων, επικουρικών και μη, το τσεκούρι στο ΕΚΑΣ που έπεσε από την υπερβολική προθυμία της αριστερής κυβέρνησης και χωρίς να το ζητήσει καμία Τρόικα και κανένα Μνημόνιο, το αισχρό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τα ύπουλα μαγειρέματα των τελών κυκλοφορίας αλλά και της έμμεσης φορολόγησης, η αποσάθρωση της δημόσιας υγείας, το φτηνό μελόδραμα του εταίρου Καμμένου για την άδεια Καλογρίτσα κ.ο.κ. 

Στην ανάγκη, ελλείψει οποιουδήποτε άλλου μέσου προστασίας από τον θόρυβο, υπάρχουν και οι αμέτρητες ανακοινώσεις της κυβέρνησης. Το non paper είναι εκ φύσεως απαλό και δεν πληγώνει το αφτί. Γιατί στους αγώνες ταχύτητας πρέπει να φροντίζει κανείς για την υγεία των ακουστικών του πόρων, όπως και του νευρικού του συστήματος. Ιδιαίτερα όταν οι οδηγοί δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη ότι ξέρουν τι κάνουν μέσα στην πίστα.