Βασίλης Στεφανακίδης

Μια καλή ιδέα είναι να βγαίνουν οι υπουργοί, οι υφυπουργοί κι οι γραμματείς πότε-πότε έξω και να αποκτούν ιδία άποψη για τον τομέα που διοικούν και όχι να αρκούνται σε όσα τους μεταφέρουν όσοι τους περιτριγυρίζουν ή έχουν τρόπο να φθάσουν μέχρι τα υπουργικά γραφεία.

Αν το κάνουν, μόνο τότε θα αντιληφθούν πόσο σημαντικό είναι για παράδειγμα να περιμένεις στη στάση του λεωφορείου, όπου η ηλεκτρονική ένδειξη να γράφει την άφιξη με ακρίβεια λεπτού, αλλά στην πράξη η καθυστέρηση να υπερβαίνει του 20άλεπτο.Και να μη σταματάει καν γιατί είναι υπερπλήρες. Να πάνε ει δυνατόν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί , δίχως φωτογράφους και δημοσιογράφους στην ουρά ενός εφημερεύοντος νοσοκομείου και να παρακολουθήσουν την εισαγωγή ενός ασθενούς είτε σε κανονικό δωμάτιο είτε σε ράντζο και να δουν με τα μάτια τους τους συνοδούς να τρέχουν να βρουν μαξιλάρι και σεντόνι ακόμα και χαρτί υγείας.
Να πάνε σε μια Εφορία, σε ένα κατάστημα ΕΦΚΑ, σ' ένα ΕΟΠΥΥ, σε μια ΔΕΗ η σε οιαδήποτε δημόσια υπηρεσία να δουν τις ουρές και τον τρόπο και το χρόνο εξυπηρέτησης των πολιτών και θα βγάλουν σίγουρα κρίσιμα συμπεράσματα.
Δεν χρειάζεται να αποδεχθούν αναντίρρητα την πάγια άποψη των προϊσταμένων και των διευθυντών πως δεν έχουν προσωπικό κι άλλες πανομοιότυπες δικαιολογίες.

Ούτε άλλο χάιδεμα αυτιών για τους “ηρωικούς υπαλλήλους, γιατρούς, νοσοκόμες κλπ” που κάνουν με αυταπάρνηση τη δουλειά τους γιατί όσο αλήθεια είναι πως κάποιοι κάνουν συνειδητά τη δουλειά τους άλλο τόσο αλήθεια είναι πως κάποιοι άλλοι δεν την κάνουν και παραδείγματα πλείστα όσα και για τις δύο περιπτώσεις.

Άλλωστε κανείς δεν πήγε να δουλέψει στο δημόσιο με το ζόρι ούτε τους κρατά κανείς με το έτσι θέλω. Επιλογή τους είναι και κάποιος πρέπει να το υπενθυμίζει, να τους οργανώσει και να τους αξιολογεί ώστε να μπουν όλοι στην υπηρεσία του πολίτη.

Έχετε άραγε πάει σε κάποια ιδιωτική εταιρεία στην οποία να δείτε ουρές αναμονής , με σκυθρωπούς και αγενείς υπαλλήλους; Μάλλον όχι. Γιατί; Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους μας.

Αν στην ιδιωτική εταιρεία, ενέργειας, τηλεφωνίας, υπηρεσιών υγείας κλπ εμφανιστούν φαινόμενα δημοσίου, ο πολίτης φεύγει και πάει στον απέναντι κι αν πριν φύγει κάνει τα παράπονα του στον διευθυντή ή τον προϊστάμενο, ο υπάλληλος με την ανάρμοστη συμπεριφορά πρέπει να ψάξει για άλλη δουλειά. Επειδή φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνει στο δημόσιο τομέα, οι πολιτικοί προϊστάμενοι πρέπει να βρουν τρόπους να ενεργοποιήσουν το δυναμικό το οποίο διαθέτουν και να βρουν τρόπους επίλυσης των μικρών πλην σημαντικών προβλημάτων που δεν απαιτούν σώνει και καλά πρόσθετα κονδύλια.

Γι αυτό το λόγο άλλωστε τους εμπιστεύθηκε ο πρωθυπουργός. Για να κάνουν όπως μπορούν καλύτερη τη ζωή του πολίτη μέσα σ' αυτή την ούτως ή άλλως δύσκολη οικονομική συγκυρία που άλλωστε τη γνωρίζανε όπως τη γνωρίζουμε και όλοι οι υπόλοιποι.

Με άλλα λόγια, καλή και ευπρόσδεκτη οψέποτε έλθει η ανάπτυξη με τις επενδύσεις και τις νέες δουλειές, αλλά μέχρι τότε, ας ασχοληθούν παράλληλα και κάποιοι με την καθημερινότητα κι ας επαναφέρουν την κοινή λογική εκεί που λείπει και η διαφορά θα φανεί αμέσως. Όπως κερδίζει για παράδειγμα τις εντυπώσεις, ο Δήμαρχος που φροντίζει ανελλιπώς να μαζεύει τα σκουπίδια της περιοχής του και αλλάζει τις καμένες λάμπες στα φώτα του Δήμου.

Και εν κατακλείδι ,αν χαθούν αυτές οι μικρές μάχες με την καθημερινότητα, στο τέλος δεν θα έχουν αξία αν κερδηθούν τα μεγάλα στοιχήματα, γιατί στη συνείδηση των πολλών θα έχει εδραιωθεί η άποψη πως τίποτα δεν άλλαξε και είναι κι αυτή, μια κυβέρνηση σαν όλες τις άλλες.