Βασίλης Στεφανακίδης

Με όπλο την προκήρυξη άλλης μιας απεργίας που στόχο έχει να μην εφαρμοστεί ο νόμος του κράτους! Θα μου πείτε σιγά το νέο, πρώτη φορά είναι που στην «ευνομούμενη» πολιτεία μας δεν θα εφαρμοστεί κάποιος νόμος; Σωστά. Είναι σχεδόν κανόνας οι νόμοι να ψηφίζονται, να είναι στη θεωρία ενεργοί αλλά στην πράξη ανενεργοί.

Όμως στην προκείμενη περίπτωση μιλάμε για ευθεία πρόκληση προς την κοινωνία και το αίσθημα αξιοκρατίας στο όνομα του οποίου ομνύουν διαχρονικά όλα τα κόμματα. Οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες, αυτοί του ιδιωτικού τομέα και οι πάσης φύσεως επαγγελματίες κι αυτοί που στην ουσία παράγουν τον πλούτο για να μπορεί να συντηρείται το κράτος και να πληρώνει και τους υπαλλήλους του, προκειμένου αυτοί να «υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο», κρίνονται και αξιολογούνται καθημερινά.

Οι δεξιότητες τους, η διαρκής επιμόρφωση και προσαρμογή στα απαιτήσεις των καιρών, είναι μια συνεχής διαδικασία και όποιος δεν την ακολουθεί, απλά πετιέται εκτός αγοράς. Αν είναι ιδιωτικός υπάλληλος απολύεται, αν είναι επαγγελματίας μένει χωρίς πελάτες. Έτσι απλά. Όποιος δεν αναβαθμίζει συνεχώς τις δεξιότητες του και δεν τις προσαρμόζει με τις απαιτήσεις του εργοδότη, πληρώνει βαρύ αντίτιμο.

Όμως η συμπαθής τάξη των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων, αφού έχει εξασφαλίσει με την πρόσληψη σε κάποια δημόσια υπηρεσία, την μονιμότητα στην εργασία μέχρι τέλους του εργασιακού βίου, δεν θέλει καμιά αξιολόγηση και πίνει νερό στο όνομα της επετηρίδας, η οποία αποφασίζει για τις προαγωγές και τις μισθολογικές αναβαθμίσεις!
Τι κι αν άλλαξαν οι καιροί, τι κι αν προσπαθούμε ως χώρα να μπούμε με καθυστέρηση στην ψηφιακή εποχή, τι κι αν η πολιτεία έχει αναλάβει στα σοβαρά να αναβαθμίσει τις προσφερόμενες υπηρεσίες του Δημοσίου προς τον πολίτη.

Οι συνδικαλιστές εν ονόματι αυτών που εκπροσωπούν, έχουν διαφορετική άποψη. Μη μου τους κύκλους τάραττε! Μήνας να βγαίνει, μήνας να μπαίνει και σε όποιον αρέσει. Διαφορετικά κατεβάζουν ρολά! Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θέλουν συστήματα αξιολόγησης και στοχοθεσίες που διαταράσσουν την επαγγελματική τους ηρεμία! Γι’ αυτό άλλωστε δεν μπήκαν οι περισσότεροι(όχι όλοι γιατί πάντα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις) στο Δημόσιο; Για μην έχουν το καθημερινό άγχος των στόχων και του παραγόμενου έργου. Για να μην τρέμει το φυλλοκάρδι τους, από το αν πάει καλά η επιχείρηση, για να μην κινδυνεύουν με απόλυση, για να μην έχουν την αγωνία και το μαρτύριο του ανταγωνισμού.

Κι έρχεται τώρα μια κυβέρνηση, να ανατρέψει όλους τους σχεδιασμούς του βολέματος και να ξετρυπώσει όλους τους «τρουπωμένους», να τους αναγκάσει να αξιολογούνται και από αυτή την αξιολόγηση να εξαρτάται η «καριέρα» τους στον απλόχερο δημόσιο τομέα που θέλει λέει άκουσον-άκουσον να εκσυγχρονίσει!

Απεργία και αποχή διαρκείας λοιπόν προτείνει η ΑΔΕΔΥ σε μια επίδειξη δύναμης από τις παλιές καλές εποχές. Εκείνες τις εποχές που όσοι πρόλαβαν και τις έζησαν πέρασαν καλά αλλά στη συνέχεια όλοι μαζί περιπέσαμε στη μιζέρια της χρεοκοπίας αλλά φεύ, κάποιοι ακόμα και σήμερα επιμένουν να κινούνται με κόλπα και τερτίπια του 80 και του 90!Επαθαν αλλά δεν έμαθαν.

Το αρμόδιο υπουργείο Εσωτερικών προσφεύγει στη Δικαιοσύνη καταγγέλλοντας τη σχεδιαζόμενη απεργία ως καταχρηστική. Και ανεξάρτητα από την απόφαση το δικαστηρίου, η πικρή αλήθεια είναι πως οι συνδικαλιστές θα βρουν κάποιους άλλους τρόπους να τορπιλίσουν το νόμο για να μην εφαρμοστεί. Κι αυτό γιατί αυτή η τάξη είναι κράτος εν κράτει και τα εξασφαλισμένα προνόμια δεκαετιών είναι δύσκολο να τα αγγίξει κανείς πολιτικός και καμιά κυβέρνηση στο όνομα του εκσυγχρονισμού. Κι άλλοι που επιχείρησαν στο παρελθόν, έφαγαν τα μούτρα τους και πολύ φοβούμαι πως και μετά από 10 χρόνια την ίδια συζήτηση θα κάνουμε. Για την ανάγκη αξιολόγησης και αξιοκρατίας αλλά και τότε θα υπάρχουν οι αναχρονιστικές ιδεολογικές αγκυλώσεις που θα συντηρούν και θα προστατεύουν την πελατεία των δημοσίων υπαλλήλων!