Βασίλης Στεφανακίδης

Μαθαίνουμε αυτά που επιτρέπει η κατευθυνόμενη ενημέρωση και από τις δυο πλευρές αλλά τα βέβαιο είναι πως όταν τελειώσει αυτός ο παράλογος , άδικος και καταστροφικός πόλεμος, μόνο τότε θα αποκαλυφθούν τα εκατομμύρια μικρά και μεγάλα δράματα που αφορούν στους ανθρώπους αυτής της χώρας.

Επί του παρόντος μαθαίνουμε για βομβαρδισμούς, για στρατιωτικούς αποκλεισμούς, για μάχες σώμα μα σώμα που γίνονται σε κάποια από τα πεδία των μαχών, για στόχους, για δήθεν διαπραγματεύσεις πλην όμως μέσα από ελεγχόμενες πηγές πληροφόρησης ένθεν κακείθεν.

Η μόνες σίγουρες πληροφορίες είναι αυτά τα καραβάνια των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, τις οικογένειες τους, τη χώρα τους, όχι για μια καλύτερη ζωή αλλά για να σώσουν τις ζωές τους. Γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι στην πλειονότητα τους που άφησαν πίσω τους άνδρες, αγωνιώντας για την τύχη τους μέχρι να σταματήσει αυτό το κακό.

Μαθαίνουμε ακόμα σε ποιους Ρώσους ολιγάρχες και αυλικούς του Πούτιν υπεβλήθησαν κυρώσεις από τη Δύση με δέσμευση περιουσιακών τους στοιχείων. Πληροφορίες με ελάχιστη έως καθόλου σημασία σε σχέση με το δράματα των εκατομμυρίων απλών ανθρώπων που αναίτια μετατράπηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη σε «παράπλευρες απώλειες» αυτής παρανοϊκής εισβολής.

Οι ολιγάρχες δεν θα πάθουν δα και τίποτα, πρώτον γιατί είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθούν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία στη Δύση καθώς αυτά είναι κρυμμένα τα περισσότερα πίσω από δαιδαλώδεις εταιρείες και τα εμφανή περιουσιακά στοιχεία και καταθέσεις που παγώνουν, μετά από λίγο καιρό όταν θα σταματήσουν με όποιο τρόπο οι εχθροπραξίες, θα ξεπαγώσουν κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Οι ανεπανόρθωτες ζημιές όμως είναι αυτές που γίνονται στα πεδία των μαχών με τους άγνωστο επί του παρόντος αριθμό νεκρών και τραυματιών, με τις περιουσίες απλών ανθρώπων που γίνονται συντρίμμια από τις βόμβες και τους πυραύλους , τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων που μέσα σε μια στιγμή είδαν να χάνουν τα πάντα και κυρίως το όνειρο για μια καλύτερη και ειρηνική ζωή.

Η επόμενη μέρα γι’ αυτούς δεν θα είναι ποτέ ίδια και θα χρειαστούν χρόνια για να μαζέψουν τα συντρίμμια που θα αφήσει πίσω του ο πόλεμος όταν θα μειωθεί μοιραία και το συναισθηματικό κύμα αλληλεγγύης από τη Δύση που βλέπουμε τώρα.

Όπως δεν θα είναι ίδια η επόμενη μέρα και για ολόκληρη την Ευρώπη που πλέον πρέπει να μάθει να ζει με την ακρίβεια και την αμυντική προετοιμασία έναντι ενός πολεμικού κινδύνου που για πάνω από 70 χρόνια δεν λάμβανε καν υπόψη. Τα χρόνια της αμεριμνησίας, της ειρήνης και της διαρκούς οικονομικής ανάπτυξης και του καταναλωτισμού ανήκουν τώρα στο παρελθόν.

Εφεξής οι προτεραιότητες αλλάζουν, η διαχείριση κρίσεων είτε γεωπολιτικών, είτε ανθρωπιστικών είτε οικονομικών, περνούν στην πρώτη γραμμή της ατζέντας όλης της Ευρώπης και η αβεβαιότητα θα μας συνοδεύει πλέον όλους, όσο παράφρονες θα ηγούνται χωρών και θα αγνοούν τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, της Δημοκρατίας και του ίδιου του λαού τους.

Και θάμαστε τυχεροί αν το κακό σταματήσει στη μαρτυρική Ουκρανία.