Η κρίση στη Βενεζουέλα απειλεί να «πυροδοτήσει» επιδημίες σε ολόκληρη την Αμερική!

Η κατάρρευση του συστήματος υγείας της Βενεζουέλας μπορεί να πυροδοτήσει επιδημίες ασθενειών όπως η ελονοσία και ο δάγκειος πυρετός, όχι μόνο στην ίδια τη χώρα του Μαδούρο και τη Λατινική Αμερική, αλλά σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο.

Όπως προειδοποιούν ειδικοί σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Lancet Infectious Diseases, τα βήματα προόδου που έχουν επιτευχθεί τα τελευταία 18 χρόνια σε Βόρεια και Νότια Αμερική κινδυνεύουν να αναστραφούν αν η Βενεζουέλα δεν δεχθεί βοήθεια για τον έλεγχο της εξάπλωσης της ελονοσίας, του ιού Ζίκα, του δάγκειου πυρετού και άλλων ασθενειών που πλήττουν τους πολίτες της.

Η Βενεζουέλα ήταν κάποτε μία από τις πιο αποδοτικές χώρες της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής ως προς τον έλεγχο της ελονοσίας. Μετά όμως από την κατάρρευση της υγειονομικής περίθαλψης τα χρόνια της κρίσης, σημειώθηκε μαζική αποχώρηση των εκπαιδευμένων ιατρών, με αποτέλεσμα την «δυναμική» επιστροφή της συγκεκριμένης νόσου, αλλά και πολλών άλλων.

«Αυτές οι ασθένειες έχουν ήδη επεκταθεί στη γειτονική Βραζιλία και την Κολομβία. Αν λάβει κανείς υπόψη την αύξηση των αεροπορικών μετακινήσεων και της μετανάστευσης, οι περισσότερες περιοχές της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (καθώς και ορισμένες πόλεις των ΗΠΑ που φιλοξενούν τη διασπορά της Βενεζουέλας, συμπεριλαμβανομένου του Μαϊάμι και του Χιούστον) αντιμετωπίζουν τώρα την απειλή της επανεμφάνισης της νόσου», επισημαίνει η έκθεση.

Ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που την συνέταξε, Δρ. Μάρτιν Λιουέλιν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, υπογραμμίζει ότι απαιτείται παγκόσμια δράση. «Η επανεμφάνιση ασθενειών όπως η ελονοσία στη Βενεζουέλα έχει πυροδοτήσει επιδημίες που απειλούν να λάβουν πρωτοφανείς διαστάσεις, όχι μόνο στη συγκεκριμένη χώρα αλλά σε ολόκληρη την ήπειρο. Με βάση τα δεδομένα που συλλέξαμε, ζητάμε από τις εθνικές, περιφερειακές και παγκόσμιες Αρχές να αναλάβουν άμεση δράση για την αντιμετώπιση αυτών των επιδημιών, που επιδεινώνονται συνεχώς, και την αποτροπή της επέκτασής τους πέρα ​​από τα σύνορα της Βενεζουέλας».

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα νούμερα που είναι διαθέσιμα είναι πολύ μικρότερα από τα πραγματικά, αφού η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έχει «κλείσει» τον φορέα που ήταν αρμόδιος για τη συλλογή δεδομένων για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

«Οι Βενεζουελανοί γιατροί που συμμετείχαν σε αυτή τη μελέτη απειλήθηκαν με φυλακή. Πολιτοφύλακες λεηλάτησαν τα εργαστήριά τους, αφαιρώντας σκληρούς δίσκους από ηλεκτρονικούς υπολογιστές και κατάσχοντας μικροσκόπια και άλλο ιατρικό εξοπλισμό», αποκαλύπτει ο επιστήμονας.

Τα κρούσματα ελονοσίας, σε μια χώρα που έλαβε πιστοποίηση για την εξάλειψη της ασθένειας το 1961, αυξήθηκαν κατά 359% μεταξύ 2010-15, από 29.736 σε 136.402. Το διάστημα 2016-17, αυξήθηκαν περαιτέρω κατά 71%, φτάνοντας τα 411.586, εξαιτίας της μείωσης του ελέγχου στους πληθυσμούς των κουνουπιών και της έλλειψης ανθελονοσιακών φαρμάκων.

Η επιδημία ενισχύεται από την αύξηση των παράνομων εξορύξεων στη ζούγκλα κοντά στα νότια σύνορα με τη Βραζιλία, όπου «θύλακες» της νόσου επέζησαν παρά την επίσημη εξάλειψή της σε εθνικό επίπεδο.

Χιλιάδες Βενεζουελανοί συρρέουν σε αυτές τις περιοχές τα τελευταία χρόνια, σκάβοντας και αναζητώντας ψήγματα χρυσού σε ορυχεία, επειδή η οικονομία της χώρας τους έχει καταρρεύσει και ο υπερπληθωρισμός έχει «γονατίσει» τους μισθούς των επαγγελματιών και των εργαζομένων.

Το στάσιμο νερό σε κοιλώματα του εδάφους και οι ανθυγιεινές συνθήκες στους καταυλισμούς δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για την αναπαραγωγή των κουνουπιών, με αποτέλεσμα οι εργάτες σε αυτά τα ορυχεία και οι οικογένειές τους να αντιμετωπίζουν συνεχώς επανεμφανίσεις της νόσου.

Μια γυναίκα που εργάζεται κοντά στην πόλη Τουμερέμο είπε στους ερευνητές ότι η τετράχρονη κόρη της έχει ήδη στο ιστορικό της 13 επαναμολύνσεις. Μετά την τελευταία, οι γιατροί την προειδοποίησαν: «Πρέπει να επιλέξετε - ή την κόρη σας ή το ορυχείο.» Η γυναίκα μετακόμισε με την οικογένειά της σε διαφορετικό καταυλισμό, όμως δεν αντέχουν οικονομικά να εγκαταλείψουν τελείως την περιοχή.

Ο μεταβατικός χαρακτήρας της εργασίας στα ορυχεία σημαίνει ότι τα προβλήματα της περιοχής επηρεάζουν σταδιακά ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της χώρας, αφού οι μολυσμένοι εργάτες μεταφέρουν την ασθένεια στις ιδιωτικές τους πατρίδες όπου επιστρέφουν με τον χρυσό τους.

Έτσι η ελονοσία επανεμφανίζεται σε περιοχές όπου είχε εξαλειφθεί.