Με θαμώνες από όλες τις περιοχές του λεκανοπεδίου, το Cap Cap φιλοξενεί στους δύο ορόφους του παραμυθένιες θεματικές, όπως το φανταστικό κόσμο του Χάρι Πότερ και της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, αλλά και χριστουγεννιάτικα θέματα, όπως το φετινό frozen christmas. Όταν πρωτοπήγα, το θέμα της εποχής ήταν ο Χάρι Πότερ. Έτσι, ο κύριος χώρος του αναπαριστούσε τη βιβλιοθήκη του Χόγκουαρτς, εκεί που ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη μελετούσαν μάγια και ξόρκια. Στη μέση δέσποζε ένα εντυπωσιακό αντίγραφο της σχολής μαθητευόμενων μάγων και όλα τα αντικείμενα ήταν ρεπλίκες από τις ταινίες και ειδικές κατασκευές.
Το Cap Cap, όμως, δεν είναι theme park, «αλλά ένα μαγαζί που, βασικά, τρώγεται» λέει ο ιδιοκτήτης και εμπνευστής του, Δημήτρης Μεργούπης, προσπαθώντας να εξηγήσει πως, ύστερα από λίγη ώρα στο πανέμορφο μπιστρό, συνειδητοποιείς ότι το ντεκόρ, όσο κι αν δεν το χορταίνεις, παραμένει ντεκόρ και πραγματικός πρωταγωνιστής είναι το μενού του. «Την περίοδο του Χάρι Πότερ, ας πούμε, σερβίραμε ροφήματα, όπως υδρόμελο, βουτυρομπίρα, το ουίσκι της φωτιάς, αφεψήματα που περιγράφονται στα βιβλία της J.K. Rowling. Γλυκά, όπως το cupcake με τριπλή σοκολάτα, που εμπνευστήκαμε από τις περιπέτειες του Πότερ, και αλμυρά πιάτα, όπως η σαλάτα golden snitch (φύλλα από σπανάκι, λιαστή ντοµάτα, µανιτάρια σοτέ και κοµµάτια από τσιγαρισµένο χαλούµι) που δημιουργήθηκαν με τον ίδιο τρόπο».
Η συγκεκριμένη ιδέα της θεματικής διακόσμησης και του αντίστοιχου θεματικού μενού γεννήθηκε στο μυαλό ενός παιδιού. Ήταν ο φανταστικός παιδικός φίλος του επιχειρηματία –σήμερα– Δημήτρη. «Ο Cap Cap είναι ένας ήρωας δικής μου επινόησης. Είναι ένας ποντικός με γαλάζιο φιόγκο, που εμφανιζόταν σε αγαπημένες στιγμές. Όταν, π.χ., στόλιζα το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Όλα τα παιδιά έχουν ένα φανταστικό φίλο, ο δικός μου ήταν ο ποντικός. Γιατί ποντικός; Μάλλον γιατί χωράει και τρυπώνει παντού» λέει ο Δημήτρης, ενώ από το κάδρο που βρίσκεται πίσω από το γραφείο του ένας σχεδόν χαμογελαστός ποντικούλης μάς κοιτάζει πονηρά.
Όλα ξεκίνησαν πριν από δυόμισι χρόνια. Είχε προηγηθεί μια περίοδος βαθιάς θλίψης, από την οποία ο Δημήτρης δυσκολεύτηκε να βγει. Χάνοντας τον αγαπημένο του παππού σε αυτοκινητικό δυστύχημα, δεν κλείστηκε απλά στον εαυτό του, αλλά σε μια μαύρη περίοδο, από την οποία, πλέον, ελάχιστα θυμάται. «Ο παππούς μου ήταν το κεντρικό πατρικό μου πρότυπο. Όχι, δεν μου διάβαζε παραμύθια, αλλά ήταν ο ίδιος ήρωας που μπορούσες να συναντήσεις σε τέτοιες ιστορίες. Έχουμε ανθρώπους γύρω μας, στενούς συγγενείς, που μαθαίνουμε να τους αγαπάμε σαν σύμβολα. Εγώ τον παππού δεν τον αγάπησα ως “θεσμό”, αλλά ως άνθρωπο. Μετά το θάνατό του πήρα απότομα πολλά κιλά, ενώ όλη μέρα λειτουργούσα μηχανικά και απλά βρισκόμουν πίσω από έναν υπολογιστή. Εκεί άρχισα να διαβάζω όλο και περισσότερα για τον Χάρι Πότερ, τα βιβλία του οποίου λατρεύω – διάβασα το πρώτο όταν ήμουν 14 ετών. Το 2011 ήρθα, νομίζω, στο σημείο μηδέν. Τότε σκέφτηκα πως είχα μια ευκαιρία: Να αποφασίσω αν θέλω να συγκρουστεί η φαντασία μου με την πραγματική ζωή». Η ευκαιρία του ήταν να δημιουργήσει ένα… παραμυθοπωλείο.
«Ήθελα να κάνω τη δουλειά των ονείρων μου και να συνδυάσω αυτά που αγαπώ περισσότερο: τη ζαχαροπλαστική και την αγάπη μου για τα παραμύθια» εξηγεί ο Δημήτρης, που έχει σπουδάσει επικοινωνία και ΜΜΕ, ενώ είχε μια πετυχημένη θητεία στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γλυφάδα κι ενώ νόμιζε πως είχε βρει τον ιδανικό χώρο εκεί, στα νότια προάστια, πηγαίνοντας στα γραφεία της οικογενειακής επιχείρησης διακόσμησης και ανακαίνισης στο Αιγάλεω, μόλις την τελευταία στιγμή, αποφάσισε πως η συγκεκριμένη περιοχή ήταν ιδανική για να στεγάσει το σπίτι του Cap Cap. «Ήθελα να δημιουργήσω ένα μαγαζί που να το αναζητάς. Όλοι οι μαγικοί κόσμοι που αγαπώ ανακαλύφθηκαν με τρόπο μη προσδοκώμενο. Η Αλίκη έπεσε μέσα στη λαγουδότρυπα για να φτάσει στη Χώρα των Θαυμάτων, τα αδέλφια Πέβενσι μπήκαν μέσα σε μια ντουλάπα για να φτάσουν στη Νάρνια. Ήθελα το μαγαζί να βρίσκεται εκεί που δεν το περιμένεις. Όχι σε μια κεντρική λεωφόρο ή σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Είναι σχεδόν κρυμμένο και, όταν εμφανίζεται μπροστά σου, είναι έκπληξη» λέει ο Δημήτρης, ο οποίος μεγάλωσε σε ένα ιδιαίτερα δημιουργικό περιβάλλον, με πατέρα γλύπτη και μητέρα installator.
Οι συνταγές ήταν αρχικά δικής του έμπνευσης, ενώ τώρα δίνει τις κατευθύνσεις. Κάθε φορά συνδυάζει τις περιπέτειες από κάθε αγαπημένο του παραμύθι με νέες συνταγές που εμπνέεται από την ίδια την ιστορία, θέλοντας να δημιουργήσει ένα μενού που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. «Παντρεύω τις ιστορίες με υλικά ζαχαροπλαστικής. Επειδή ήθελα το Cap Cap να θυμίζει το κυριακάτικο τραπέζι, προστέθηκαν και τα αλμυρά πιάτα» εξηγεί.
Μέσα σε δυόμισι χρόνια έχει κάνει τέσσερις ανακαινίσεις, ενώ το μενού του εξελίσσεται διαρκώς. «Αν δεν μου αρέσει ο χώρος, δεν μπορώ να δουλέψω. Δεν μπορώ τα ίδια πράγματα. Γι’ αυτό και άνοιξε ο δεύτερος όροφος, αφιερωμένος στην Αλίκη, αφού ο πρώτος σχεδόν χαριποτεροποιήθηκε. Τώρα έχουμε και χριστουγεννιάτικο θέμα, ενώ μετά σειρά έχει ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και άλλες φανταστικές ιστορίες που αγαπάω».
Cap Cap είναι ο ήχος της βροχής στη στέγη, «γι’ αυτό και γράφεται με a» εξηγεί ο Δημήτρης, για να περιγράψει την αγαπημένη του στιγμή στο μπιστρό: «Όταν ανοίγει η πόρτα και βλέπω αυθόρμητα χαμόγελα. Είναι το χαμόγελο και η έκπληξη που δημιουργούνται στο πρόσωπο των ανθρώπων που έρχονται πρώτη φορά». Το Cap Cap είναι το δημιούργημα ενός ανθρώπου που δεν απαρνήθηκε την παιδικότητα και έχει ως αξίωμα πως στις φανταστικές ιστορίες «έχουμε δικαίωμα όλοι, ακόμα και οι ενήλικες. Άλλωστε, η ενήλικη ζωή είναι τόσο βαρετή».
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
