Σπύρος Χαριτάτος: «Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου τη μοναξιά του τηλεστάρ»

Χαλαρός και άνετος αλλά πάντα σε εγρήγορση, ο Σπύρος Χαριτάτος μοιάζει έτοιμος να κρίνει τον ίδιο του τον εαυτό χωρίς καμία επιείκεια, να παραδεχτεί σφάλματα, αλλά και να υπενθυμίσει πώς απέφυγε τις παγίδες της απατηλής λάμψης μιας εφήμερης δημοσιότητας. Η ωριμότητα είναι αυτή που χαρακτηρίζει σήμερα τον δημοσιογράφο Χαριτάτο, τον έναν από τους δύο παρουσιαστές στους οποίους πιστώθηκε ο τίτλος των πρωτοπόρων του infotainment. Στη διάρκεια της κουβέντας, επαναλαμβάνει συχνά ότι πλέον δεν κάνει συμβιβασμούς και ότι είναι πια απολύτως βέβαιος ότι η ψυχαγωγία δεν του ταιριάζει. Γι' αυτό και η δεύτερη καριέρα του ως τηλεπαρουσιαστή είναι τελείως διαφορετική από την πρώτη.

 - Επέστρεψες στην τηλεοπτική ενημέρωση με την εκπομπή «Πρωινή ενημέρωση ALPHA» το Σαββατοκύριακο. Πόσο σου είχε λείψει η TV; Είμαι 22 χρόνια στην τηλεόραση - αν εξαιρέσεις τα τρία χρόνια που απείχα. Μου είχε λείψει το μέσον, κυρίως διότι είχα μάθει να δημιουργώ μέσα από αυτό, και όχι να είμαι απαραιτήτως ο ίδιος μπροστά στις κάμερες.

- Ποια ήταν η παρενέργεια της υπερέκθεσης από το «10 με 1 μαζί»; Αν δεν είσαι έτοιμος για την υπερέκθεση και σε μια αντίστοιχης λογικής ζωή, δεν σου αναγνωρίζεται το δικαίωμα να έχεις επιλογές. Και οι άλλοι σε κατατάσσουν σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Μαζί με τον Γιώργο Καραμέρο υπηρετούσαμε, όσο καλύτερα ήταν για εμάς δυνατόν, ένα ορισμένο είδος ενημέρωσης που ονομάζεται infotainment. Ημουν υποχρεωμένος να ασχοληθώ με πολλά άλλα πράγματα εκτός από τη δουλειά μου, δηλαδή με τη δημόσια εικόνα μου, με το να δίνω κομμάτια της κοινωνικής μου ζωής στον κόσμο κ.λπ. Αυτό δεν μπορούσα να το ακολουθήσω γιατί δεν θα με έκανε ευτυχισμένο. Επίσης, είχα πολλή αγωνία για το αποτέλεσμα, διότι αγαπούσα πολύ την εκπομπή, τελικά όμως πέρασα μια διετία χωρίς να απολαμβάνω τη δουλειά μου. Δεν «γέμισα».

«Γενικά νιώθω πολύ τυχερός. Οποιαδήποτε γυναίκα μού έδωσε χώρο στη ζωή της, το λιγότερο που έκανε ήταν να με τιμήσει - και γι' αυτό νιώθω υπέροχα. Δεν σκέφτομαι σωστά το θέμα του γάμου - ίσως να το έχω πάρει πολύ πιο σοβαρά απ’ ό,τι θα έπρεπε»

- Ποιο θεωρείς ότι ήταν τότε το αδύνατο σημείο σου; Αντί να απολαύσω τις στιγμές που ζούσαμε, άρχισα να αγχώνομαι, να αγωνιώ αν περνούν όλοι καλά με το εγχείρημά μας. Αλλά δεν έχω μετανιώσει για τίποτα, διότι έμαθα πολλά καινούρια πράγματα μέσα από την εμπειρία του πρωινού.

- Τι άλλαξε στο άλλοτε «αχτύπητο δίδυμο», όπως έγραφαν όλοι, και η εκπομπή στη συνέχεια δεν πήγε καλά; Πήγε καλά, απλώς τη δεύτερη χρονιά ήμασταν δεύτεροι. Και, προφανώς, από το κανάλι δεν υπήρχε διάθεση να συντηρηθεί η ίδια συνταγή. Αλλά και από την πλευρά μου ήθελα να κλείσει αυτός ο κύκλος γιατί δεν είχα κάτι άλλο να δώσω. Ηθελα να πάω ένα βήμα μπροστά. Στην αρχή είσαι καλοδεχούμενος, κατόπιν όμως μπορεί να είσαι πρόβλημα ή να υπάρχουν άλλες απαιτήσεις από σένα. Θεωρούσα ότι έπρεπε να κλείσει αυτός ο κύκλος και να στραφώ στην ενημέρωση. Το κανάλι ήθελε κάτι πιο ελαφρύ, πιο χαλαρό, το οποίο αδυνατούσα να ακολουθήσω.

- Πώς είναι η σχέση σου με τον Γιώργο Καραμέρο; Εξαιρετική. Με τον Γιώργο είμαστε δύο διαφορετικοί χαρακτήρες, όμως αγαπάμε ο ένας τα ελαττώματα του άλλου. Η σχέση συμπαρουσιαστών είναι σαν σχέση οικογένειας. Ζήσαμε κοινές αγωνίες, περάσαμε δύσκολες στιγμές, είχαμε απώλειες δικών μας ανθρώπων και τα μοιραστήκαμε όλα. Σε πολλά πράγματα διαφωνούσαμε, αλλά αυτό είναι δημιουργικό. Περάσαμε μια όμορφη σεζόν, τη δεύτερη χρονιά γνωρίζαμε ότι δεν θα το συνεχίσουμε τρίτη από κοινού και αυτό κάναμε. Ο κόσμος πάντα θέλει να ακούει ότι υπάρχει μια ίντριγκα, ένας τσακωμός, αλλά δεν υπήρξε κάτι τέτοιο. Ηταν κάτι που έκανε τον κύκλο του σύντομα γιατί όλοι οι συντελεστές θέλαμε κάτι διαφορετικό.

- Γράφτηκαν πολλά αρνητικά σχόλια για σένα. Γιατί δεν απάντησες ποτέ; Είναι λάθος η λογική που ορίζει ότι «όποιος με προκαλεί, του απαντώ». Δεν οδηγεί πουθενά κάτι τέτοιο. Μίλαγα σπάνια, με έλεγαν «σνομπ». Μιλούσα συχνά, με έλεγαν «μαϊντανό». Κατάλαβα ότι αυτό δεν έχει αρχή, αλλά ούτε και τέλος - και επειδή το βίωνα σε πραγματικό χρόνο και πρώτο πρόσωπο, έχει διαφορά από το να το συζητάμε αφηρημένα. Θεώρησα ότι είναι μάταιο και βαρέθηκα να απολογούμαι για κάτι που δεν έχω κάνει. Βαρέθηκα να φέρομαι σαν ύποπτος για κάτι, σαν να έχω περάσει από δίκη και να έχω καταδικαστεί χωρίς να έχω ερωτηθεί γιατί.

- Δεν σε ενοχλούσαν τα δημοσιεύματα; Δεν έχω πειράξει ποτέ άνθρωπο, δεν είχα ποτέ δόλο, ούτε κακή πρόθεση. Ημουν βέβαιος ότι σε αυτή τη δουλειά που κάνω, τέτοια υπερέκθεση θα προκαλούσε διάφορα δημοσιεύματα. Ημουν προετοιμασμένος για καλά και κακά λόγια, ήμουν όμως αναγκασμένος να αποφασίσω αν θα απαντώ ή θα μένω στην όχθη του ποταμού, περιμένοντας να περάσουν τα αρνητικά και τα θετικά δημοσιεύματα. Οσο και να σε χτυπήσουν, ό,τι και να γράψουν για σένα, το μόνο που μπορεί να τα θεραπεύσει όλα είναι ο χρόνος και όχι η αντίδρασή σου. Οι άλλες τακτικές σε βάζουν σε έναν στρόβιλο που μια σε ρουφάει μέσα και μια σε πετάει. Με ενόχλησε π.χ. όταν είδα να εκτίθεμαι με ό,τι χειρότερο θα ευχόμουν για τον εαυτό μου, όταν καταγράφηκε μια εικόνα που δεν ήμουν εγώ. Αλλά εκεί θέλει να αντέξει η ψυχή σου, να ταπεινωθείς, να περιμένεις και να εύχεσαι να μην επηρεαστούν οι δικοί σου άνθρωποι. Ηταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, αλλά η καλύτερη δικαίωση είναι ο χρόνος - και νομίζω ότι εν τέλει την κέρδισα.

- Πoιο ήταν το χειρότερο δημοσίευμα απ’ όσα σε αφορούσαν; Υπήρξαν κάποια που έκαναν τους γονείς μου να νιώσουν πολύ άβολα για μένα και εκεί δεν μπορούσα να διαπραγματευτώ τίποτα. Τότε κινήθηκα νομικά - και αυτό πρέπει να κάνει κάθε πολίτης. Δεν μου αρέσουν τα τηλεδικαστήρια και δεν έχουν νόημα. 

- Ποια θεωρείς την πιο δύσκολη επαγγελματική στιγμή σου; Οταν πήγα να κάνω τη ραδιοφωνική μου εκπομπή στον Alpha 9.89 και με ενημέρωσαν ότι είχα μόλις χάσει έναν δικό μου άνθρωπο. Δεν είχα λύση, γιατί έβγαινα στον αέρα και επειδή είμαι και ο διευθύνων σύμβουλος στο ραδιόφωνο -που πάντα βρίσκει τη λύση- αναγκάστηκα να κάνω εκπομπή. Ημουν επί τρεις ώρες στον αέρα με καλεσμένους. Ηταν ό,τι πιο σκληρό είχα ζήσει έως τότε - και νόμιζα ότι είχα αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες. Μετά από αυτή την εμπειρία, όλα τα προηγούμενα μού φαίνονται αστεία.

- Μετά τον θάνατο του πατέρα σου, άλλαξε η οπτική σου για τη ζωή; Ναι, πάντα σου δίνει ένα μήνυμα ο θάνατος ενός δικού σου ανθρώπου. Με έμαθε να συμβιβάζομαι λιγότερο και να μη φοβάμαι το κόστος.

- Τι ξεχωριστό έχει η εκπομπή σου στην τηλεόραση; Είναι μια εκπομπή έξω από τα στερεότυπα και μέσα στη ζωή. Μιλάμε για την πολιτική, την εγκληματικότητα, την οικονομία, χωρίς να είναι απαραίτητο να εφαρμόζεις τετριμμένες μεθόδους για να κερδίσεις κοινό. Εχουμε μια αλλιώτικη οπτική για τα πράγματα και πιστεύω ότι διαφοροποιούμαστε.

- Προσπαθείς να διαφοροποιηθείς και να αναδείξεις ουσιαστικά προβλήματα μέσα από τις εκπομπές σου όπως με το Λιμενικό, τον ΟΚΑΝΑ κ.λπ. Επειδή όμως στην τηλεόραση ο βασικός κριτής είναι η τηλεθέαση, θεωρείς ότι αυτά τα θέματα, ακόμη κι αν έχουν ουσία, ενδιαφέρουν το κοινό; Εχω φίλους άτομα με αναπηρίες, χωρισμένους, γκέι, άνεργους, ανθρώπους που έχουν χάσει μέλη της οικογένειάς τους γιατί έχουν αυτοκτονήσει, συνομιλώ με τρανσέξουαλ κ.λπ. Ζω σε μια κοινωνία όπου συμμετέχω σε όλες τις διαδικασίες και συνυπάρχω με κάθε είδους ανθρώπους. Εάν πρέπει να μπω στη λογική ότι επιλέγω μόνο το «προϊόν» που πουλάει και προσελκύει τηλεθέαση, είναι σαν να πάρω την απόφαση ότι αφαιρώ κομμάτια από τη ζωή μου. Πρέπει να επιλέξω: ή να παραμείνω στην κοινωνία των ανθρώπων με τους οποίους συμβιώνω, ή να παραστήσω τον τηλεστάρ και να είμαι μόνος μου. Αυτή τη μοναξιά δεν την επιτρέπω στον εαυτό μου. 

- Δουλεύεις πολύ. Εχεις σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο του γάμου; Ναι, αλλά είναι τεράστια ευθύνη. Το να πάρεις την ευθύνη ενός ανθρώπου δίπλα σου και εν συνεχεία μιας οικογένειας είναι κάτι ιερό. Γενικά νιώθω πολύ τυχερός. Οποιαδήποτε γυναίκα μού έδωσε χώρο στη ζωή της, το λιγότερο που έκανε ήταν να με τιμήσει - και γι’ αυτό νιώθω υπέροχα. Δεν σκέφτομαι σωστά το θέμα του γάμου, ίσως να το έχω πάρει πολύ πιο σοβαρά απ’ ό,τι θα έπρεπε. Εκτός κι αν αυτό είναι μια δικαιολογία για να αποφεύγω το όλο ζήτημα.

- Επιθυμείς να γίνεις πατέρας; Θέλω να αποκτήσω παιδιά, αλλά εάν αυτό δεν καταστεί δυνατό, δεν θα μείνω εγκλωβισμένος στο παράπονο ότι δεν έχω παιδιά. Αν δεν έχεις ένα παιδί στο περιβάλλον σου, τότε πρέπει να βρεις ένα να προστατέψεις οπουδήποτε και αν είναι αυτό. Είτε στο σπίτι σου, είτε να βρεις μια οικογένεια που είναι αδύναμη και να τη στηρίξεις. Δεν νοείται πέρασμά σου από αυτή τη ζωή χωρίς να βρεις τον τρόπο να στηρίξεις ένα παιδί.