Ενώ δεν έχει περάσει καλά-καλά μια τετραετία από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η
Μάντσεστερ Σίτι αποφασίζει να κάνει μια τολμηρή κίνηση και να αποκτήσει τον 26χρονο Γερμανό πρώην στρατιώτη της Βερμάχτ,
Μπερτ Τράουτμαν, ο οποίος είχε καταφέρει να ξεχωρίσει κάτω από την εστία στις μάχες με τους υπόλοιπους για ένα πακέτο τσιγάρα σε ένα στρατόπεδο κοντά στην πόλη όπου ήταν κρατούμενος πολέμου.
Χωρίς να έχει γνώση για το τι ακριβώς γινόταν από την πλευρά της χώρας του, ασπάστηκε πλήρως την ιδεολογία του Αδόλφου Χίτλερ από τα 17 του κιόλας χρόνια και πήγε στον πόλεμο ως εθελοντής. Ο «
Τράουτ ο Κ*λογερμαναράς» (σ.σ Traut the Kraut, όπως τον έλεγαν για την ακρίβεια στην Αγγλία) τα πρώτα χρόνια πολέμησε στο Ανατολικό μέτωπο με μεγάλο ζήλο, παίρνοντας σε σύντομο χρονικό διάστημα αρκετά παράσημα μεταξύ των οποίων και ο Σιδηρούς Σταυρός, λίγο πριν φυλακιστεί από τους Βρετανούς για την συμμετοχή του στα φρικτά εγκλήματα των Ναζί ως μέλος της Λούφτβαφε.
Σκληροτράχηλος και αποφασιστικός, ήταν ανάμεσα στους μόλις 90 επιζόντες σε σύνολο 1000 στρατιωτών γλιτώνοντας μέχρι τότε τον θάνατο σε αρκετές περιπτώσεις, όπως σε διαφορετικά περιστατικά βομβαρδισμών στο Κλέβε και τη
Γαλλία. Μάλιστα, στο γαλλικό έδαφος έμεινε για τρεις ημέρες κάτω από τα χαλάσματα, για να γλιτώσει και από τη νέα επιχείρηση που έγινε στην περιοχή με το πέρας των τριών ημερών. Και μπορεί μέχρι τότε να είχε χρησιμοποιήσει τα χαρίσματά του για όλους τους λάθους λόγους, αλλά η μοίρα έδειχνε πως δεν ήθελε να τον τιμωρήσει ούτε όταν και πάλι σε γαλλικό έδαφος συνελήφθη από δύο Αμερικάνους στρατιώτες οι οποίοι τον είχαν απομονώσει σε έναν αχυρώνα και ενδεχομένως να του έκοβαν το νήμα. Τότε, φοβούμενος για τη ζωή του, πήδηξε έναν φράχτη και για καλή του τύχη έπεσε σε έναν Άγγλο φαντάρο ο οποίος του προσέφερε ένα φλιτζάνι τσάι, πριν τον θέσει υπό κράτηση.
Τα «Στείλτε τον ναζί στο σπίτι του» και το «Αν ήμουν μεγαλύτερος θα είχα αυτοκτονήσει με αυτά που είδα»
Με τις μνήμες νωπές και τη βάση οπαδών της Σίτι να αποτελείται σε μεγάλο της μέρος από Εβραίους, ήταν λογικό πως ο Τράουτμαν δεν θα γινόταν αποδεκτός με το «καλημέρα». Ούτε καν γενικά αποδεκτός, αν δεν συνέβαινε μια σειρά από γεγονότα, την ώρα που ο ίδιος έδειχνε μεταμέλεια για τη συμμετοχή του σχέδιο του Χίτλερ. «
Σκ*ατά. Δεν είχα το κουράγιο. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα»,
φέρεται να μετέφερε ο Τράουτμαν σε έναν Βαυαρό παραγωγό ταινιών, τον Ρόζενμιλερ, ο οποίος αργότερα σε δηλώσεις του εμφανίστηκε βέβαιος πως ο Γερμανός τερματοφύλακας υπέφερε από τις σκέψεις του τόσο εξαιτίας της αδυναμίας του να ορθώσει ανάστημα αλλά βεβαίως και για όλες εκείνες τις πράξεις στις οποίες είχε ενεργή συμμετοχή. Όπως παραδέχθηκε κι ο ίδιος αργότερα, αν ήταν σε μεγαλύτερη ηλικία θα είχε τερματίσει ο ίδιος τη ζωή του.
Αλλά τα λόγια δεν ήταν αρκετά για τον κόσμο, με σταθερά 20.000 οπαδών να ζητούν εντός και εκτός γηπέδου την απομάκρυνσή του από τις τάξεις του συλλόγου. Ωστόσο η ικανότητά του να κρατάει την μπάλα εκτός εστίας και μια επιστολή του Ραββίνου Αλεξάντερ Άλτμαν (σ.σ οι γονείς του ήταν θύματα του Ολοκαυτώματος) σε εφημερίδα της περιοχής άλλαξαν εντελώς το κλίμα. «
Δεν πρέπει να τιμωρηθεί για τις κτηνωδίες των Γερμανών. Εάν αυτός ο παίκτης είναι εντάξει παλικάρι, θα έλεγα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα που είναι εδώ. Κάθε περίπτωση πρέπει να την κρίνεις διαφορετικά αναλόγως τα δεδομένα της»,
ανέφερε μεταξύ άλλων ο Άλτμαν.
Με τον έρωτα να έχει χτυπήσει την πόρτα του Τράουτμαν, που βρήκε την αγάπη στο πρόσωπο της Μάργκαρετ, κόρη ενός εκ των προπονητών του, ο ίδιος δεν ήθελε να επιστρέψει στη Γερμανία αλλά να παραμείνει στην Αγγλία και να αφήσει πίσω του όλες τις σκοτεινές αναμνήσεις του Β'ΠΠ. Να ζήσει τη νέα του ζωή και αν είναι δυνατόν να εξιλεωθεί για όσα είχε πράξει έως τότε. Τα 15 χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της Μάντσεστερ Σίτι, στα οποία μέτρησε 545 εμφανίσεις, ήταν ονειρεμένα για τον Γερμανό γκολκίπερ, που πλέον αναγνωριζόταν ως ένας εξαιρετικός αθλητής αλλά και ένα πρόσωπο του... μέλλοντος, το οποίο θα μπορούσε να αποκαταστήσει τις αγγλογερμανικές σχέσεις. Άλλωστε σ' αυτό το πλαίσιο του απονεμήθηκε και το αστέρι του Τάγματος τη Βρετανικής Αυτοκρατορίας από την Βασίλισσα Ελισάβετ για την προσφορά του προς αυτή την κατεύθυνση μέσω του αθλητισμού.
Για ένα τέταρτο έπαιζε με σπασμένο λαιμό και στο τέλος ήταν ο πολυτιμότερος
Το μαύρο, ναζιστικό παρελθόν του πρέπει να ξεχάστηκε για τα καλά από τους Άγγλους
το 1956 στον τελικό Κυπέλλου Αγγλίας κόντρα στη Μπέρμιγχαμ στο «Γουέμπλεϊ», όταν με 17 λεπτά να απομένουν στο ρολόι ο Τράουτμαν έκανε μια απόκρουση που οδήγησε σε κάταγμα στον λαιμό, το οποίο δεν κατάλαβε ποτέ πάνω στην ένταση του αγώνα αλλά και χάρη στον γενικότερα πεισματάρικο χαρακτήρα του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην αντικατασταθεί, αλλά να παραμείνει κάτω από τα γκολπόστ μέχρι το φινάλε και με δύο ακόμη σημαντικές επεμβάσεις να χαρίσει το τρόπαιο στην ομάδα του.
