Στα άκρα η βεντέτα Ζωής - Πανούση

Απρόβλεπτες διαστάσεις λαμβάνει ο εμφύλιος μεταξύ της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Γιάννη Πανούση προκαλώντας ισχυρές αναταράξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και έντονο πονοκέφαλο στο Μέγαρο Μαξίμου την ώρα που οι εξελίξεις στο πεδίο των διαπραγματεύσεων κινούνται σε οριακό σημείο. Η νέα σφοδρή σύγκρουση έρχεται να ενισχύσει όσους μιλούν για πολιτική βεντέτα μέσω της οποίας η Πρόεδρος της Βουλής επιχειρεί να διευρύνει την επιρροή της στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Πανούσης να «θωρακίσει» τη θέση του στην κυβέρνηση.

Την ίδια ώρα και η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ ζητά την αποπομπή από την κυβέρνηση του κ. Πανούση ενώ σε ψήφισμά της υποστηρίζει ότι ο υπουργός επανειλημμένα έχει τοποθετηθεί υπέρ του «κεκτημένου Δένδια», γεγονός που μεταφράζεται ως «ένα μεγάλο πισωγύρισμα, τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για το προοδευτικό και δημοκρατικό κίνημα γενικότερα».

Κυβερνητική κάλυψη σε Πανούση  

Πάντως, το βράδυ της Δευτέρας ο υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης με δήλωση έδωσε πλήρη «κυβερνητική κάλυψη» στον αναπληρωτή υπουργό του. «Είναι από κάθε άποψη άκαιρο και δεν βοηθάει καθόλου τη συλλογική προσπάθεια της κυβέρνησης να διατυπώνονται προσωπικές αιχμές απέναντι σε συλλογικά εφαρμοζόμενες κυβερνητικές αποφάσεις, και μάλιστα στον εξαιρετικά ευαίσθητο χώρο της αστυνομίας, όπου η πολιτική του εκδημοκρατισμού και η διαμόρφωση μιας νέας σχέσης με τους πολίτες αποτελούν υποχρέωση και στοίχημα της κυβέρνησής μας» είπε για να προσθέσει: «Ο Γ. Πανούσης υπηρετεί αυτή την πολιτική με όλες του τις δυνάμεις». Νωρίς το πρωί και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης έβαζε τέλος σε σενάρια αντικατάστασης του υπουργού Προστασίας του Πολίτη.
 

Η βεντέτα Ζωής - Πανούση

Αφορμή για την σφοδρή σύγκρουση της Προέδρου και του κ. Πανούση αποτέλεσε η απόφαση της κυρίας Κωνσταντοπούλου να διακόψει την ελεύθερη, χωρίς έλεγχο, είσοδο στο κοινοβούλιο των πάνοπλων ΜΑΤ που περιφρουρούν μονίμως επι της Βασιλίσσης Σοφίας. Το γεγονός καταγγέλθηκε από  συνδικαλιστές αστυνομικούς που υποστήριξαν ότι η Πρόεδρος δεν αφήνει τα ΜΑΤ που φρουρούν τη Βουλή να εισέλθουν στο κοινοβούλιο προκειμένου να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα ή το κυλικείο. Στη συνέχεια ακολούθησε δήλωση του κ. Πανούση με σαφείς αιχμές για την κυρία Κωνσταντοπούλου.

«Στις Δημοκρατίες ο θεσμός της Βουλής πρέπει να σέβεται τον άλλο θεσμό, την Αστυνομία» είπε για να επισημάνει σε άλλο σημείο: «δεν μπορεί να υποτιμάται -και άλλη φορά έχει συμβεί- η Αστυνομία και να θεωρείται παρείσακτη στο προαύλιο της Βουλής, ενώ δεν είναι παρείσακτοι άλλοι που δεν εκπροσωπούν το νόμο και την τάξη».

Οι αναφορές του υπουργού προκάλεσαν την έκρηξη της Προέδρου η οποία σε ανακοίνωσή της απάντησε: «Η δήλωση "ο ένας θεσμός πρέπει να σέβεται τον άλλον", που έγινε από τον αναπληρωτή υπουργό που προΐσταται των Αστυνομικών Δυνάμεων αφενός υποβαθμίζει το Κοινοβούλιο, που αποτελεί πυλώνα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και μία εκ των τριών ανεξάρτητων λειτουργιών της Δημοκρατίας, αφ’ ετέρου αναβιβάζει τις αστυνομικές δυνάμεις σε ισότιμο θεσμό με τη Βουλή και εκ τρίτου, δυστυχώς, μεταφράζεται στην πράξη αλλά και μέσω της εξειδίκευσής της ως πλήρης άρνησης σεβασμού στη λειτουργία του Κοινοβουλίου, στο οποίο οι αστυνομικές δυνάμεις διεκδικούν να έχουν «ελευθέρας» χωρίς κανέναν έλεγχο και ενοχλούνται από το γεγονός ότι σε αυτήν την περίοδο έχει εφαρμοσθεί ο νόμος ως προς όλους». Προσθέτει δε με νόημα πως «Επειδή οι καιροί είναι πονηροί και ουδείς δικαιούται να παριστάνει τον ανυποψίαστο , καλό θα ήταν ο καθένας να περιορίζεται και να υπηρετεί το θεσμικό του ρόλο στη Δημοκρατία και να μην μετατρέπεται σε αυτόκλητο αναμορφωτή του πολιτεύματος». Η Πρόεδρος κάνει για μια ακόμα φορά λόγο για «στοχευμένες επιθέσεις» ενώ δίνει και την δική της απάντηση για το ρόλο της Αστυνομίας στην Δημοκρατία. Επιπροσθέτως, επιτίθεται και στους δημοσιογράφους υποστηρίζοντας ότι αντί να ασχολούνται με το έργο των επιτροπών που η ίδια συγκρότηση, ασχολούνται με «τις τουαλέτες της Βουλής».

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:

Ανακοίνωση του γραφείου Προέδρου της Βουλής σε σχέση με τις στοχευμένες επιθέσεις των τελευταίων δύο ημερών και το ρόλο της Αστυνομίας σε μία Δημοκρατία. Από το γραφείο της Προέδρου της Βουλής εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

«Η Βουλή, με πρωτοβουλίες της Προέδρου της, έχει σε αυτήν την περίοδο αναλάβει δράση σε μείζονα ζητήματα διεκδίκησης δικαιωμάτων του λαού και του δημοσίου και διαλεύκανσης υποθέσεων που κάποιοι προσπάθησαν να συγκαλύψουν:

Συστήθηκε για πρώτη φορά στην Ευρώπη Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η οποία διενεργεί λογιστικό έλεγχο του Χρέους εξετάζοντας τη νομιμότητά του και εντός των επομένων ημερών (17-18 Ιουνίου 2015) θα ανακοινώσει τα προκαταρκτικά της συμπεράσματα, αλλά και θα προβεί σε ακροάσεις προσώπων (11 και 15 Ιουνίου 2015). Την Επιτροπή χαιρετίζει ο Ειδικός Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ με επίσημη ανακοίνωσή του και το έργο της στηρίζουν προσωπικότητες, φορείς και συλλογικότητες από όλον τον κόσμο.

Συγκροτήθηκε και αναβαθμίσθηκε η Επιτροπή Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, ενώπιον της οποίας προ ημερών έγινε εκτενής αναφορά στις ελληνικές αξιώσεις, που επίσημα υπολογίζονται, με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς, σε ύψος ακόμη και μεγαλύτερο του ύψους του δημοσίου χρέους (278-340 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν το δημόσιο χρέος φέρεται να ανέρχεται στα 325 δισεκατομμύρια ευρώ).

Ανασύρθηκαν προς εξέταση από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, της οποίας προεδρεύει η Πρόεδρος της Βουλής, δύο μείζονα σκάνδαλα, το σκάνδαλο Siemens και το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ και ήδη άρχισε η εξέταση του πρώτου. Σήμερα ήταν προγραμματισμένη η δεύτερη κατά σειρά συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για την υπόθεση Siemens. Ήταν, λοιπόν, απολύτως αναμενόμενο ότι θα επινοηθεί και θα κατασκευασθεί "μείζον ζήτημα" λειτουργίας της Προέδρου της Βουλής, που προεδρεύει της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας. Το θέμα αυτή τη φορά είχε το συγκλονιστικό περιεχόμενο: "Δεν άφησε να χρησιμοποιήσουν τις τουαλέτες της Βουλής οι άνδρες των ΜΑΤ".

Επειδή το φως της δημοσιότητας είδαν διάφορα ρεπορτάζ, καταγγελίες, διαρροές που αποδίδονται σε "κύκλους της Προέδρου" ή "κύκλους της ασφάλειας της Βουλής", διευκρινίζονται τα εξής, προς πάσα κατεύθυνση:

- Η Πρόεδρος της Βουλής και η Βουλή δεν ομιλούν μέσω "κύκλων".

- Μοναδική αρμόδια αστυνομική δύναμη για την ασφάλεια της Βουλής είναι η Φρουρά της Βουλής.

- Η οπλοφορία οιουδήποτε προσώπου εντός του χώρου της Βουλής, πέραν των εχόντων άδεια μελών της Φρουράς, απαγορεύεται.

- Η είσοδος προσώπων στο χώρο της Βουλής πραγματοποιείται σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες για την Ασφάλεια και δεν εξαιρείται της εφαρμογής των κανόνων αυτών ούτε το αστυνομικό προσωπικό.

- Πρόσωπα που διεκδικούν να εισέρχονται στο χώρο της Βουλής χωρίς έλεγχο ταυτότητας και οπλοφορώντας προδήλως διεκδικούν την παραβίαση των κανόνων ασφαλείας της Βουλής.

- Αστυνομικοί οι οποίοι διεκδικούν να εισέρχονται στο χώρο της Βουλής ανά δυάδες ή και τετράδες οπλοφορώντας και χωρίς να υποβάλλονται σε έλεγχο ταυτότητας γνωρίζουν ότι διεκδικούν την παραβίαση των κανόνων ασφαλείας της Βουλής.

Με αυτά τα δεδομένα, τα οποία είναι γνωστά και συνομολογημένα από το αρμόδιο Υπουργείο σε σχέση με τις δυνάμεις που υπάγονται στην ευθύνη του, προξενεί κατάπληξη το γεγονός ότι, για πολλοστή φορά, υποδαυλίζεται με δηλώσεις του αρμοδίου αν. υπουργού, η εκ μέρους Αστυνομικών Δυνάμεων αμφισβήτηση των κανόνων ασφαλείας της Βουλής ή της αρμοδιότητας της Φρουράς της Βουλής και τροφοδοτείται αντιπαράθεση της Αστυνομίας προς το Κοινοβούλιο ή και διαρκείς επιθέσεις προς την Πρόεδρό του.

Η δήλωση "ο ένας θεσμός πρέπει να σέβεται τον άλλον", που έγινε από τον αν. υπουργό που προΐσταται των Αστυνομικών Δυνάμεων αφ’ ενός υποβαθμίζει το Κοινοβούλιο, που αποτελεί πυλώνα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και μία εκ των τριών ανεξάρτητων λειτουργιών της Δημοκρατίας, αφ’ ετέρου αναβιβάζει τις αστυνομικές δυνάμεις σε ισότιμο θεσμό με τη Βουλή και εκ τρίτου, δυστυχώς, μεταφράζεται στην πράξη αλλά και μέσω της εξειδίκευσής της ως πλήρης άρνησης σεβασμού στη λειτουργία του Κοινοβουλίου, στο οποίο οι αστυνομικές δυνάμεις διεκδικούν να έχουν «ελευθέρας» χωρίς κανέναν έλεγχο και ενοχλούνται από το γεγονός ότι σε αυτήν την περίοδο έχει εφαρμοσθεί ο νόμος ως προς όλους.

Επειδή οι καιροί είναι πονηροί και ουδείς δικαιούται να παριστάνει τον ανυποψίαστο καλό θα ήταν ο καθένας να περιορίζεται και να υπηρετεί τον θεσμικό του ρόλο στη Δημοκρατία και να μην μετατρέπεται σε αυτόκλητο αναμορφωτή του πολιτεύματος».

Νέα «καρφιά» από Πανούση

Η ιδιότυπη βεντέτα φαίνεται ότι συνεχίζεται με άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη στην εφημερίδα Καθημερινή όπου μεταξύ άλλων γράφει ότι «Η "αρρωστημένη" συμπεριφορά ορισμένων πολιτικών μπορεί να προσβάλει την υγεία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Προσοχή και σ' αυτές τις κόκκινες γραμμές».

Ο κ. Πανούσης γράφει ακόμα για την «επαναφορά της κοινωνικής, κοινοβουλευτικής και πολιτικής ζωής στο πλαίσιο του ορθολογισμού, του διαλόγου, της νηφαλιότητας, της σύνεσης και της σύνθεσης».

«Η συνωμοσία ότι όλοι είναι "εναντίον της Αριστεράς" δείχνει αδυναμία, αμηχανία και εν τέλει "ναρκισσιστική φοβία" διαχείρισης της πραγματικότητας» αναφέρει σε άλλο σημείο του άρθρου του ο Γιάννης Πανούσης.

Ολόκληρο το άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη έχει ως εξής:

Πολιτικά θυρανοίξια

Χρειάζεται μια ρήξη. Όχι όμως με το μέλλον αλλά με το παρελθόν. Είμαστε μπροστά στο ιστορικό σταυροδρόμι της εθνικής ανασύνταξης. Το αδιέξοδο είναι πίσω μας. ΤΟ ίδιο και η βύθιση στην τραγικότητα του μηδενισμού, της συνολικής αποτυχίας και της αβοηθησίας. Το πολιτικό, το οικονομικό, το κοινωνικό, το αξιακό πρέπει να συνοδοιπορούν σ' αυτή την πορεία εξόδου απο την παρακμή. Αυτή είναι η διδαχή της Αριστεράς που θέλει να σηκώσει όρθια όλη την κοινωνία και όχι απλώς να δικαιώσει την αντιπολιτευτική γραμμή.

Ας επιλέξουμε ως χώρα το μοντέλο ανάπτυξης τους συμμάχους και τις αναγκαίες κινήσεις και ας π΄ψουμε να μηρυκάζουμε τα περί θηλιάς, "μοιραίας" λύσης κλπ. Δεν μπορώ να πω οτι κινούμαστε στα άκρα. Είναι πάντως βέβαιο ότι δεν ζούμε "στην άκρη της Ευρώπης". Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να είμαστε συνεχώς και στο επίκεντρο του ενδιφέροντος, όχι όμως λόγω γκλαμουροαριστερού life style, αλλά λόγω στρατηγικής θέσης και σταθερής εθνικής στρατηγικής μέσα στο περίπλοκο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι (όπως παλιά) "ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα) αλλά το "ποιος θέλει να μην κυβερνιέται η αυτό το κράτος με δημοκρατία και κοινωική δικαιοσύνη;". Αυτό το ερώτημα δεν συνδέεται μόνο με τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Έχει ευρύτερο εσωτερικό βάθος. Αυτρό δεν σημαίνει ότι χρειαζόμαστε "νέους εχθρούς". Ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό συμβόλαιο που θα υπογράψουν και θα τιμήσουν όλοι, πολιτικοί και πολίτες, είναι σήμερα αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε. Ένα συμβόλαιο τιμής, αλήθειας και συνεπούς "γραμμής".

Από το "ιστορικό κεκτημένο" περάσαμε στο "ηθικό πλεονέκτημα" αποφεύγοντας να αντιμετωπίσουμε τα (εμφανή;) σημάδια της πολιτικής παρακμής της Μεταπολύτεισης που καλείται να διαχειριστεί η Αριστερά χωρίς να είναι συνυπεύθυνη για τα όσα έγιναν. 

Εδώ δεν πρόκειται για έντιμους (με τους έξω) ή για ιστορικούς συμβιβασμούς (με τους μέσα) αλλά για την επαναφορά της κοινωνικής, κοινοβουλευτικής και πολιτικής ζωής στο πλαίσιο του ορθολογισμού, του διαλόγου, της νηφαλιότητας, της σύνεσης και της σύνθεσης.

Ξεμείναμε από μύθους και θαύματα. Χρειαζόμαστε αλήθειες και σχέδιο. Το περιούσιον και το εξαιρετικόν (ή και εξαιρέσιμον) δεν μας κάνουν καλό. Προτιμότερη η εμπιστοσύνη στους θεσμούς, δηλαδή σ' εμάς τους ίδιους (και όχι στον υπερβατικό εαυτό μας).

Δεν είμαστε ούτε θύματα της σύγχρονης ιστορίας ούτε οι βασικοί συντελεστές της πορείας της. Το αν είμαστε "αναλώσιμοι" ή "βιώσιμοι" εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς.

Η κυβέρνηση οφείλει να δείξει τον δρόμο της ηγεμόνευσης όχι μόνο με αυτοαναφορές στην Αριστερά, αλλά και με εμπέδωση ενός νέου συστήματος διακυβέρνησης της χώρας που θα βασίζεται σε κοινές αξίες, οι οποίες κινητοποιούν όλες τις κοινωνικές δυνάμεις (ακόμα και - ιδίως - τους "εν δυνάμει" αντιπάλους της).

Η ενηλικίωση της κυβερνώσας Αριστεράς θα επιτεχυθεί μέσα από το άνοιγμα στους εμπνευσμένους συγγραφείς του μέλλοντος και όχι μέσω της εσωστρέφειας των "μεταφραστών" του παρελθόντος. Η συνωμοσιολογία ότι όλοι είναι "εναντίον της Αριστεράς" δείχνει αδυναμία αμηχανία και εν τέλει "ναρκισσιστική φοβία" διαχείρισης της πραγματικότητας.

Ήρθε η ώρα για το άλμα πάνω από τη φθορά.

Για το άλμα πάνω από την αυταρέσκεια και την αυτάρκεια. Για το άλμα εις ύψος και όχι εις μήκος. Για το άλμα στο καινό που ζητάει όλη η Ελλάδα και όχι στο κενό, κίνδυνο που δεν βλέπουν μόνον οι εθελοτυφλούντες.

ΥΓ1: ΆΛλο να προστατεύουμε τις διακηρύξεις μας κι άλλο να κρυβόμαστε πίσω από αυτές
ΥΓ2: Η χώρα έχει ανάγκη από "σταθερές (θεσμούς κανόνες παραδόσεις) και όχι από ανομικές ασάφειες
ΥΓΕ3: Η "αρρωστημένη" συμπεριφορά ορισμένων πολιτικών μπορεί να προσβάλει την υγεία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Προσοχή και σ' αυτές τις κόκκινες γραμμές