Robert Pattinson: Τα αληθινά ψέματα ενός πρώην βαμπίρ

Ο Ρόμπερτ Πάτινσον έχει περάσει την υποκριτική σε άλλη διάσταση. Δεν του αρκεί απλώς να χτίζει τους ήρωες που καλείται να ενσαρκώσει, όπως κάνουν όλοι οι ηθοποιοί που σέβονται το επάγγελμα και την τέχνη τους, αλλά έχει βαλθεί να χτίσει και τη δική του περσόνα. Σαν να είναι ο ήρωας στη δική του ταινία της ζωής.

Ή ίσως -κι αυτό είναι ακόμα πιο πιθανό- για να τεστάρει πόσο βαθιά μπορεί να σκάψει τον λάκκο του κι αν τελικά θα καταφέρει να τη βγάλει καθαρή. Αλλιώς δεν εξηγείται η εμμονή του να διανθίζει τις συνεντεύξεις του με εξωφρενικές δηλώσεις, που δεν είναι πάντα προς τιμήν του.

Το 2009, ας πούμε, την εποχή που έχαιρε πλήρους αποδοχής και λατρείας -κυρίως από τις έφηβες του πλανήτη- ως ερωτευμένος βρικόλακας στην πρώτη ταινία της τριλογίας του «Twilight», είχε δηλώσει ότι δεν λούζει τα μαλλιά του. «Είναι όπως και με το σπίτι μου. Δεν με ενδιαφέρει να το καθαρίζω. Εχω το σπίτι μου για να κοιμάμαι και τα μαλλιά μου για να κρέμονται από το κεφάλι μου. Δεν βρίσκω τον λόγο να είναι καθαρά». Η παραδοχή του ότι δεν τα πάει καλά με το νερό και το σαπούνι δεν του στοίχισε πάντως σε δημοτικότητα και σε προτάσεις για δουλειές.

Εναν χρόνο αργότερα, σε άλλη συνέντευξη, θα περιέγραφε τον τρόπο που κατάφερε να απαλλαχθεί από μια εμμονική θαυμάστρια. «Είχα μία stalker την περασμένη χρονιά που ήμουν στην Ισπανία για τα γυρίσματα μιας ταινίας (σ.σ.: Το «Little Ashes», όπου υποδυόταν τον Σαλβαδόρ Νταλί). Στεκόταν έξω από το σπίτι μου κάθε μέρα, όλη μέρα, επί βδομάδες. Επειδή ένιωθα πλήξη και μοναξιά, ένα βράδυ κατέβηκα και την κάλεσα σε δείπνο. Ολη την ώρα παραπονιόμουν για τη ζωή μου κι εκείνη δεν επέστρεψε ποτέ. Είμαι τόσο ανιαρός που οι άλλοι βαριούνται μαζί μου μέσα σε δύο λεπτά». Ούτε η υπόνοια ότι είναι βαρετός πτόησε τις -υπόλοιπες- θαυμάστριες.

Κατά καιρούς έχει ισχυριστεί ότι στο λύκειο ήταν drug dealer που μετέφερε ουσίες σε δισκέτες, ότι τον είχαν αποβάλει από το σχολείο γιατί πουλούσε πορνογραφικό υλικό -μάλλον για τα ναρκωτικά δεν τον είχαν πιάσει ποτέ-, και ότι έχει υπάρξει σχεδιαστής επίπλων, που έφτιαχνε μικροσκοπικές καρέκλες με πηλό, τις φωτογράφιζε και τις έστελνε σε έναν επαγγελματία φίλο του που τις αναπαρήγαγε σε φυσικό μέγεθος.

Θα μπορούσαν όλα αυτά να ισχύουν, αν δεν είχε πρόσφατα παραδεχτεί ότι συχνά στις συνεντεύξεις του λέει ψέματα. Χωρίς να διευκρινίσει ποια ήταν αυτά τα ψέματα. Ισως όλα τα παραπάνω.

Τη μοναδική φορά, πάντως, που είχε σπεύσει να αποκαταστήσει άμεσα την αλήθεια ήταν το 2011, την εποχή που η ταινία του «Νερό για Ελέφαντες», που διαδραματιζόταν σε τσίρκο, είχε μόλις κάνει ποδαρικό στις αίθουσες. Καλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή, ο Πάτινσον είχε δηλώσει ότι μισεί τα τσίρκο, γιατί όταν ήταν μικρός είχε δει έναν κλόουν να σκοτώνεται στη διάρκεια του νούμερού του.

Οσο μάλιστα περιέγραφε το συμβάν με γλαφυρές λεπτομέρειες, στην οθόνη έτρεχε το super «Ο Ρόμπερτ Πάτινσον φοβάται τα τσίρκο περισσότερο και από τα βαμπίρ». Μια εβδομάδα αργότερα, σε άλλη συνέντευξή του, θα γύριζε την ιστορία τούμπα. «Ναι, τα είπα αυτά τα πράγματα κι ακόμα με στοιχειώνουν. Ηταν νωρίς το πρωί, τη μέρα μετά την πρεμιέρα της ταινίας στη Νέα Υόρκη, και με ρώτησαν αν μου αρέσουν τα τσίρκο. Δεν είχα κάτι ενδιαφέρον να πω, οπότε επινόησα την ιστορία. Δεν ξέρω γιατί το έκανα». Γιατί έχει καλπάζουσα φαντασία, να γιατί.

Υπάρχουν, όμως, και πράγματα στη ζωή του που είναι απολύτως αληθή - είτε τα έχει δηλώσει είτε όχι. Οπως ότι γεννήθηκε στο Λονδίνο πριν από 39 χρόνια. Οτι ήταν λάτρης της μουσικής πριν γίνει λάτρης του σινεμά: ξεκίνησε μαθήματα πιάνου και κιθάρας όταν ήταν τεσσάρων ετών, στην εφηβεία του έπαιζε ακουστική κιθάρα και τραγουδούσε δικά του κομμάτια σε βραδιές για ερασιτέχνες μουσικούς σε λονδρέζικες pubs και ακόμα και στο soundtrack του «Twilight» είχε ερμηνεύσει δύο τραγούδια.

Οτι ξεκίνησε να παίζει σε θεατρικές σκηνές του Λονδίνου από τα 15 του. Οτι στην εφηβεία του έκανε μόντελιγκ για διάφορα βρετανικά brands - και ακόμα και σήμερα είναι brand ambassador της Dior Homme και πρωταγωνιστεί σε όλες τις καμπάνιες της. Οτι είχε σχέση με τη συμπρωταγωνίστριά του στα «Twilight» Κρίστεν Στιούαρτ -πριν εκείνη αποφασίσει ότι προτιμάει τα κορίτσια- και την τραγουδίστρια FKA Twigs, πριν καταλήξει στην αγκαλιά της Σούκι Γουοτερχάουζ, με την οποία μετράει ήδη εφτά χρόνια αρμονικής συμβίωσης και μία κόρη που γεννήθηκε τον περασμένο Μάρτιο. Και ότι πάνω απ’ όλα είναι απρόβλεπτος - όπως και οι δηλώσεις του.

«Παίρνω διαρκώς επικίνδυνες αποφάσεις, που αποδιοργανώνουν τους πάντες. Τους βάζω συνεχώς στη διαδικασία να προσπαθούν να προβλέψουν τι θα πάει στραβά», λέει και γελάει σχεδόν σαδιστικά. Η παραπάνω ατάκα θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως τίτλος στο κεφάλαιο με τις επαγγελματικές κινήσεις του.

Μετά τη βαμπιρική τριλογία που τον έκανε αφίσα-κάρτα-κορνίζα σε όλα τα κοριτσίστικα δωμάτια, αποφάσισε ότι δεν θέλει να είναι άλλο ένα ωραίο αγόρι της μεγάλης οθόνης, γύρισε την πλάτη του στο mainstream και το έριξε στις ανεξάρτητες παραγωγές χαμηλού προϋπολογισμού. Κι αφού κοντραρίστηκε ερμηνευτικά με τον Γουίλεμ Νταφόε στο πολύ απαιτητικό «Ο Φάρος» το 2019, και βγήκε ασπροπρόσωπος, επέστρεψε στα blockbusters το 2022, στριμωγμένος στη βινίλ στολή του «Batman». Ναι, ο Πάτινσον είναι ο νέος νυχτερίδας τιμωρός της Γκόθαμ Σίτι και το έκανε τόσο καλά που θα επιστρέψει στο σκοτεινό σύμπαν της DC Comics το 2027. Με λίγα λόγια, τίποτα τελικά δεν του πήγε στραβά, όσο κι αν το προσπάθησε.

Για του λόγου το αληθές, αφενός ο 39χρονος Βρετανός έχει συμπεριληφθεί στο all-star cast του ήδη πολυσυζητημένου -αν και ακόμα στα σκαριά- «Odyssey» του Κρίστοφερ Νόλαν, αφετέρου -και πιο επίκαιρο- η νέα του ταινία «Mickey 17», μία sci-fi μαύρη κωμωδία που υπογράφει ο οσκαροβραβευμένος σκηνοθέτης Μπονγκ Τζουν Χο (βλέπε και θαύμασε «Τα Παράσιτα»), έχει μόλις αρχίσει το μεγάλο ταξίδι της στις αίθουσες του πλανήτη - στην Ελλάδα έρχεται στις 6 Μαρτίου.

Ο Πάτινσον κάνει στην ταινία αυτό που ίσως κάνει και στη ζωή του: ερμηνεύει τους πολλαπλούς εαυτούς του ήρωα. Κι επειδή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ζωή είναι βγαλμένη από τις ταινίες, ο σταρ σε κάθε επίσημη πρεμιέρα κάνει και μια διαφορετική στυλιστική δήλωση, ασορτί με κάποια από τις μεταμορφώσεις του κινηματογραφικού χαρακτήρα του. Πέρα, όμως, από τον ρόλο, το σενάριο και τη συνεργασία του με τον Τζουν Χο, ο Πάτινσον δείχνει πιο εντυπωσιασμένος από τη διεύρυνση του fan club του. «Είχα συνηθίσει να έχω μόνο γυναίκες θαυμάστριες. Αλλά τελευταία βλέπω και πολλούς άντρες. Μάλλον τους απέκτησα λόγω του Μπάτμαν». Μάλλον.

Σύμφωνα με το περιοδικό «GQ», που τον φωτογραφίζει συχνά-πυκνά για τα εξώφυλλά του, ο Βρετανός ηθοποιός με τη χολιγουντιανή καριέρα είναι «ένας από αυτούς τους αυθεντικά παράξενους, απεριόριστα ενεργητικούς, απατηλά χαώδεις δημιουργικούς τύπους». Ωραίες λέξεις, τοποθετημένες σε σειρά και με ομιχλώδες νόημα. Κάτι σαν την περσόνα του Ρόμπερτ Πάτινσον δηλαδή.