Η σπίθα που κρατάει…

«Κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη». Μια μουσική παράσταση σε θεατρικό χώρο με ένα τίτλο δανεισμένο από στίχο του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη – που έγινε γνωστός από την μελοποίηση του Μίκη Θεοδωράκη ( Δρόμοι Παλιοί)- μια μουσική παράσταση όπου ο Γιάννης Μπέζος έχοντας στο πλάι του, την κόρη του Ηρώ Μπέζου αρχίζουν να σκαλίζουν και πάλι μνήμες και ευαισθησίες. Αυτή τη φορά ο χώρος είναι το Θέατρο Προσκήνιο ( στην Οδό Καπνοκοπτηρίου 8) όπου τα τρία Δευτερο-τριτα του μήνα η ποίηση και τα τραγούδια της θα είναι οι πρωταγωνιστές ( 11-12 , 18-19, 25-26 Φεβρουαρίου 2019, στις 9 το βράδυ).

Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που η μουσική παράσταση βασισμένη σε τραγούδια σε στίχους του Μανόλη Αναγνωστάκη, του Γιάννη Θεοδωράκη και του Τάσου Λειβαδίτη - τριών ποιητών στρατευμένων στην υπόθεση της Αριστεράς- συναντιέται με το κοινό. Η πρώτη παρουσίαση έγινε στο Φεστιβάλ Αθηνών τον περασμένο Ιούνιο στο Κήπο της Πειραιώς 260. Σε ένα ενημερωτικό σημείωμα για τις παραστάσεις στο Φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260 διαβάζουμε: «Ο δημοφιλής ηθοποιός Γιάννης Μπέζος είναι γνωστός όχι μόνο για τις υποκριτικές του δυνατότητες, αλλά και για το μεγάλο ταλέντο του στο τραγούδι. Αν και το μεγαλύτερο κομμάτι της σταδιοδρομίας του το έχει διανύσει ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, το κοινό κρατάει καλά στη μνήμη του τις φορές που τραγούδησε, όπως πρόσφατα στην παράσταση Της καρδιάς και της μνήμης, με τραγούδια από το θέατρο. Αυτή τη φορά λοιπόν, έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την τραγουδιστική του ιδιότητα, και παρέα με την ηθοποιό Ηρώ Μπέζου».

Σε μια ανάρτηση στο fb για την νέα σειρά παράστασεων στο Θέατρο Προσκήνιο διαβάζω: «Ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ο Γιάννης Θεοδωράκης και ο Τάσος Λειβαδίτης έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό που δύσκολα μπορεί να βρει κανείς στις μέρες μας. Ήσαν σπουδαίοι και ταυτόχρονα αθόρυβοι.

Ας μην σταθούμε στον πολιτικό τους προσανατολισμό αλλά στο ότι είχαν και οι τρεις έναν κοινό στόχο. Τον άνθρωπο.

Με έργο λυρικό, γνήσια επαναστατικό και κυρίως ευγενικό, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι συνομιλούν με τον χρόνο όπως όλοι οι γνήσιοι καλλιτέχνες.

Το πρόγραμμά μας σκοπό έχει να ζωντανέψει αυτά τα υπέροχα λόγια μέσα από σπάνιες μελωδίες όχι σαν μνημόσυνο αλλά σαν υπενθύμιση ότι η Ελλάδα έχει και την ακριβή της εκδοχή».