Από την Κωνσταντινούπολη στην Αrt-Athina

Ο εικαστικός Ιμπραήμ Κοτς πριν από λίγες ημέρες βρέθηκε στην Αθήνα για την Αrt-Athina. Εκεί, τον συναντήσαμε στην πλατφόρμα Nature in love – One, όπου εξέθεσε ένα έργο με ιδιαίτερο εικαστικό ενδιαφέρον. Ο Ιμπραήμ γεννήθηκε στη Μερσίνα το 1980. Ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στη γλυπτική τέχνη στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Μερσίνας, ενώ στη συνέχεια μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη και αποφοίτησε από το τμήμα Γλυπτικής της Σχολής Καλών Τεχνών Μαρμαρά. Συνέχισε με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Mimar Sinan (Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών).

Έχει στο ενεργητικό του αρκετές συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ τέχνης, συμπόσια και εκθέσεις και ο κόσμος της τέχνης τον γνωρίζει καλά. Τα τελευταία χρόνια κινείται μεταξύ Τουρκίας και Αυστραλίας, ενώ έχει επισκεφτεί αρκετές χώρες προσπαθώντας να τις ανακαλύψει. Ο ίδιος μου λέει χαμογελώντας: «Η Κωνσταντινούπολη σε σχέση με άλλες πόλεις είναι μία μεγάλη, ζωντανή και γρήγορη πόλη. Συνηθίζω να ξεκινώ τη μέρα μου παίρνοντας ένα βαπόρι που πηγαίνει από την ανατολική (όπου βρίσκεται το σπίτι μου) στη δυτική πλευρά της πόλης και την γκαλερί. Αν ζείτε εδώ, σας δίνει μεγάλη ενέργεια η θέα από το βαπόρι και ο αέρας. Επίσης είναι μεγάλη χαρά να ταΐζεις τα περιστέρια στο πλοιάριο.

Το ραντεβού μου με τον Ιμπραήμ ήταν στο Μοναστηράκι. Ήταν μεσημέρι και ο κόσμος στην πλατεία απολάμβανε τη βόλτα του. Από το καφέ στο οποίο καθίσαμε, ο Ιμπραήμ κοιτούσε την Ακρόπολη. Τον ρώτησα πώς του φαίνεται η Αθήνα. «Tην Αθήνα την επισκέφτηκα για πρώτη φορά. Διακρίνω πολλές ομοιότητες με την πόλη που ζω. Όπως η Κωνσταντινούπολη από όπου προέρχομαι, έτσι και εδώ οι άνθρωποι είναι πολύ ζεστοί και φιλόξενοι. Από την ταράτσα του ξενοδοχείου στο Μοναστηράκι όπου μένω παρατηρώ την Ακρόπολη, την οποία και ερωτεύτηκα. Αν και είμαι ένας Τούρκος που επισκέφτηκε την Αθήνα, να είστε σίγουρος ότι δεν ένιωσα καθόλου ξένος. Ο τρόπος που ζουν εδώ οι άνθρωποι δεν διαφέρει καθόλου από αυτόν της Κωνσταντινούπολης», επισημαίνει.



Η κουβέντα μας άρχισε να παίρνει νόημα και το επόμενο ερώτημα μου ήταν τι θα άλλαζε ο ίδιος στη σχέση μεταξύ της της Ελλάδας και της Τουρκίας, μια και ήθελα να ακούσω την άποψη του εικαστικού για το συγκεκριμένο θέμα: «Έχω παρατηρήσει ότι αρκετά από τα κτίρια που έχει η Αθήνα χρονολογούνται από την Οθωμανική περίοδο. Αυτό δείχνει πόσο συμβαδίζουν οι δύο κουλτούρες, γεγονός που αναδεικνύει και την ανάγκη συνδιαλλαγής μεταξύ τους. Στην ουσία οι δυο πολιτισμοί που για πολιτικούς λόγους θέλουν να δείχνονται εχθρικοί, έχουν τα ίδια θεμέλια. Ελπίζω αυτοί οι δυο πολιτισμοί που μοιάζουν τόσο μεταξύ τους να ζουν ειρηνικά και αδελφικά. Η τέχνη μπορεί να έχει αυτή την αποστολή. Και προς αυτή την κατεύθυνση οι καλλιτέχνες έχουν να επιτελέσουν ένα τεράστιο έργο», απαντά ο Ιμπραήμ.



Όσο για την εμπειρία του από τη συμμετοχή του στην Αrt-Athina; « Έχω συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ και εκθέσεις. Η Art-Athina είναι κάτι φρέσκο και καινούργιο. Όπως και η διοργάνωση Contemporary Istanbul, η οποία αν και αρχικά είχε τοπικό χαρακτήρα, τώρα με τον καιρό βελτιώθηκε και έγινε παγκόσμια. Το στοίχημα της Αθήνας είναι πολύ μεγάλο στην εποχή της κρίσης. Συμμετέχω σε αυτήν την εκδήλωση ύστερα από την πρόσκληση της Λουίζας Καραπιδάκη και της φίλης μου Ισίκ Γκέντσογλου. Θέλω να ευχαριστήσω επίσης και την Άρτεμη Ποταμιάνου για τη διεύθυνση και το έργο που ανέλαβε».



Ο Ιμπραήμ Κοτς μου μίλησε και για το έργο του με αρκετές λεπτομέρειες: « Εμείς οι άνθρωποι συνηθίζουμε να αποδίδουμε συμβολική σημασία σε οτιδήποτε έχει σχέση με τη φύση. Συχνά, δε, χρησιμοποιούμε όλα αυτά τα νοήματα στη σκέψη μας. Στη διαδικασία δημιουργίας, σκοπός μου είναι να ανατρέψω τα σύμβολα πίσω από τις εικόνες και τις σκέψεις ανεξάρτητα από το περιεχόμενο, το υλικό ή την τεχνική που χρησιμοποιώ. Έτσι, προσπαθώ να ανακαλύψω νέους τρόπους ερμηνείας των εικόνων αναδεικνύοντας υποκειμενικά και κοινωνικά στοιχεία, όπως την ισχύ, την ικανότητα, τη χειραγώγηση και τα σύμβολα. Προσπαθώ να μεταφέρω το παρελθόν στο μέλλον. Απώτερος στόχος μου είναι ο 'δέκτης' να οδηγηθεί στην κάθαρση και σε έναν απελευθερωμένο φαντασιακό κόσμο». Τέλος, προτού ολοκληρώσουμε τη συζήτησή μας, ρώτησα τον Ιμπραήμ εάν ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στους Έλληνες. Σε μία σύντομη απάντηση τα είπε όλα: «Αγαπώ την Ελλάδα και τους Έλληνες».