Ζωή Ράπτη

Η ερμηνεία του πώς δημιουργήθηκε η τεράστια διαφορά στα ποσοστά Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ έχει, αναμφίβολα, μεγάλο ενδιαφέρον και σίγουρα απασχολεί και τους πολιτικούς και τους ανθρώπους της επικοινωνίας και τους εκλογείς. Σε μερικές από τις εκδοχές που διατυπώνονται διαβάζουμε και ακούμε για «άνοιγμα» της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κέντρο και τη Δεξιά.

Το αληθινό πολιτικό ζήτημα όμως είναι η ανάγνωση του πραγματικού ανοίγματος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό το άνοιγμα δεν αφορούσε πολιτικούς χώρους και κομματικά «στρατόπεδα» αλλά έγινε προς την κοινωνία, στους Έλληνες. O Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κατήρτισε μαζί με τα στελέχη του κόμματος αλλά και επιστήμονες από την κοινωνία των πολιτών πρόγραμμα για όλα όσα αφορούν τις κοινωνικές ομάδες που υπέφεραν και ταλαιπωρήθηκαν κατά τη διάρκεια της δυστοπικής τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, όμως αλλά ο τρόπος επικοινωνίας της πρότασης που είχε για τη χώρα δεν ήταν ούτε «οπαδικός», ούτε διχαστικός, αλλά ούτε και ταξικός. Ούτως ή άλλως το εκλογικό σώμα μπορεί σε μερικές επιλογές του να συμπεριφέρεται ή να εκδηλώνει κάποια χαρακτηριστικά και προτιμήσεις που σχετίζονται με ιδεολογική, προέλευση, ειδικά συμφέροντα και εξατομικευμένες προτιμήσεις αλλά δεν πρέπει να μας ξεφεύγει ποτέ η μεγάλη εικόνα:
Οι ψηφοφόροι που προσέρχονται στις κάλπες για να ασκήσουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα συμπεριφέρονται πρώτα και κύρια ως Έλληνες, εκπροσωπούντες και υπερασπιζόμενοι το συλλογικό συμφέρον.

Αν δεν ίσχυε αυτό τότε δεν θα μπορούσε να ερμηνευτεί η κατακρήμνιση, στην Μακεδονία, των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των υπολοίπων κομμάτων που έβαλαν πλάτη για να περάσει η επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών. Οι Μακεδόνες δεν ψήφισαν ως εκπρόσωποι κλαδικών ή αυστηρά προσωπικών συμφερόντων αλλά πρώτα και κύρια ως Έλληνες που είδαν την πατρίδα να διασύρεται από τους μαθητευόμενους μάγους του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβερνητική κουρελού των τελευταίων μηνών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως δείχνει και η προσεκτική ανάλυση των στατιστικών δεδομένων που αντλήθηκαν από τα exit polls έπεισε και τους δημόσιους και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους και τους νεότερους σε ηλικία ψηφοφόρους αλλά και τους μεγαλύτερους.
Αυτό σημαίνει ότι το μήνυμα της Νέας Δημοκρατίας και η τακτική και στρατηγική προσέγγιση του Προέδρου αφορούσαν στο σύνολο της χώρας και στόχευαν ακριβώς εκεί: στο πως μπορεί να γίνει εφικτό να ανασυνταχθεί η Ελλάδα, να επουλωθούν οι κοινωνικές πληγές και να διορθωθούν οι μεγάλες βλάβες που προξένησε η πολιτική του κυρίου Τσίπρα στην πατρίδα μας χωρίς αυτό να πλήξει καμία κοινωνική ομάδα, καμία τάξη.

Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ για να δηλώνουν τα στελέχη της, όπως έκαναν κατ’ επανάληψιν στελέχη της κυβέρνησης, ότι ασκεί «ταξικά και κομματικά εκδικητική» πολιτική. Η πολιτική μας είναι εθνική, ενωτική όπου στοχεύει στον άνθρωπο και στις ανάγκες του και όχι σε κάποια… φαντασιακή ρεβάνς – μια ιδεοληψία που εξάπτει μόνο τους νοσηρούς νόες ανθρώπων που ζουν σαν στρατιώτες προσωπικών πολέμων, στις σκιές του παρελθόντος.


Ζωή Ράπτη, Βουλευτής Β’ Αθηνών Νέας Δημοκρατίας