Τάσος Καραμήτσος

Ομως σε συνδυασμό με έναν σύντομο απολογισμό για το τι έχει κάνει μέχρι τώρα η νέα διακυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει σημασία να παρατηρήσουμε τα εξής:

Πρώτα απ’ όλα, όπως αναγνωρίζουν εχθροί και φίλοι (ακόμα και ο κ. Τσίπρας), ο κ. Μητσοτάκης ήταν έτοιμος για πολλά απ’ όσα έλεγε, αλλά κυρίως για τον τρόπο που ήθελε να τα κάνει, δηλαδή πώς να κυβερνήσει. Προβλήματα στο εξαιρετικά νέο αυτό σχήμα διακυβέρνησης υπάρχουν, γκρίνιες και αλληλοκαρφώματα και αν δεν φαίνονται ήδη σιγοψιθυρίζονται, αλλά αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα. Αλλωστε η εξουσία… παράγει αδρεναλίνη και πολλοί που μόλις τη δοκιμάζουν βλέπουν το μπόι τους σε μεγεθυντικό καθρέφτη.

Η γενική εικόνα, όμως, είναι θετική, μια και τα καλά νέα για την οικονομία και την αγορά, για τις τσέπες των πολιτών, ξεκίνησαν από την αρχή με τη μείωση του ΕΝΦΙΑ και του ΦΠΑ στην εστίαση και συνεχίζονται με τους φόρους σε φυσικά πρόσωπα, στις επιχειρήσεις και στην οικοδομή και τα ακίνητα. Πολύ σύντομα θα καταστεί σαφές ότι ο στόχος στα πρωτογενή πλεονάσματα ετησίως δεν θα είναι πια στο 3,5% του ΑΕΠ αλλά πιο χαμηλά, ίσως πρώτα στο 2,5% και αργότερα στο 1,5%, κάτι για το οποίο οι Ευρωπαίοι θα συμφωνήσουν.

Και η πιο ειδική, όμως, εικόνα της κυβέρνησης σε αυτά που πρέπει να κάνει για να πάρουν μπροστά η οικονομία και η αγορά, αφού εκεί κρίνεται το παιχνίδι, δείχνει πολύ ικανοποιητική για αρχή. Για παράδειγμα, ένας πολιτικός που τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν η αιχμή του δόρατος της σκληρής αντιπολίτευσης της Ν.Δ. προς την τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Γεωργιάδης, μετατράπηκε σήμερα στον πιο αθόρυβο και αποτελεσματικό υπουργό επίλυσης προβλημάτων που εμποδίζουν την ανάπτυξη και τη δημιουργία επενδύσεων και θέσεων εργασίας στην Ελλάδα (αποτελεσματικός ήταν δηλαδή και πριν, αλλά όχι και αθόρυβος!).

Προσοχή, οι υπουργοί δεν είναι παντογνώστες, ούτε μπορούν να ξέρουν καλύτερα τα θέματα από τους επιχειρηματίες ή τα εξειδικευμένα διοικητικά στελέχη, ειδικά όταν ασχολούνται με το αντικείμενό τους λίγες ημέρες ή μήνες. Η ειδοποιός διαφορά της σημερινής κυβερνητικής εικόνας των υπουργών με εκείνη των προσώπων επιλογής του κ. Τσίπρα, εντούτοις, είναι χαώδης.

Σκεφτείτε την εικόνα του «χαλαρού» από τις 12 το μεσημέρι και μετά κ. Σταθάκη (συχνού επισκέπτη των καφέ-μπαρ της περιοχής των υπουργείων όπου θήτευσε) με αυτήν του Αδωνη. Ή μήπως νομίζετε ότι δεν υπήρχε θέμα χρεοκοπίας της ΔΕΗ τα τελευταία χρόνια επειδή δεν το ακούγαμε; Πιστεύει κανείς άραγε ότι δημιουργήθηκε από την εμμονή της κυβέρνησης ή του κ. Χατζηδάκη; Αυτή η δύσκολα συγκρίσιμη εικόνα των προσώπων της μιας από την άλλη κυβέρνηση -αλλά και το αποτέλεσμα που παράγει- θα πρέπει να αποτελεί το βασικό μέλημα του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη (του) μέρα. Ειδικά του πρώην πρωθυπουργού που μάλλον είχε εκφραστεί αρνητικά για τους ρυθμούς και τη δουλειά του κ. Σταθάκη από το 2015, αλλά τον «στριφογύριζε» στα πιο κρίσιμα υπουργεία έως το 2019. Εκτός αν δεν αντιλαμβανόταν την κρισιμότητα των υπουργείων Ανάπτυξης και Ενέργειας από τα οποία «πέρασε» ό,τι πιο αναχρονιστικό και άσχετο με το αντικείμενο υπήρχε πέραν του κ. Σταθάκη (Σκουρλέτης, Δραγασάκης).

Επιστρέφοντας στο σήμερα, όμως, το αποτέλεσμα της εικόνας της νέας κυβέρνησης αποτυπώνεται σε μια ερώτηση της δημοσκόπησης που παρουσιά­ζει το «Πρώτο Θέμα», σύμφωνα με την οποία ο ένας στους δύο Ελληνες για πρώτη φορά μετά από σχεδόν μία δεκαετία πιστεύει ότι «τα πράγματα θα πάνε καλύτερα στη χώρα». Ενώ το 71,4% των ερωτώμενων πολιτών θεωρεί ότι τα πρώτα δείγματα γραφής είναι θετικά ή μάλλον θετικά, ποσοστό πρωτοφανές για κυβερνήσεις μετά τα μνημόνια.

Ο δρόμος είναι μακρύς βεβαίως, για την ακρίβεια μόλις ξεκίνησε, αλλά προφανώς είναι ο σωστός και ακόμα πιο εμφανές είναι ότι κάπου οδηγεί τη χώρα. Αρκεί να μη στραβοπατήσουν…