Τάκης Πουρναράκης

Βλέπω φώτα στου Κούκου το Ρέμα "ποιος μπορεί να περάσει από κει;" αναρωτιέμαι καθώς τα πάντα έχουν παγώσει. Παρατηρώ ότι τα φώτα είναι σταθερά στο μέσον της ανηφόρας, προφανώς υπάρχει πρόβλημα. Το σημείο είναι απόκρημνο, στη μια πλευρά έχει γκρεμό και ο δρόμος παγώνει πολύ εύκολα καθώς δεν το βλέπει καθόλου ήλιος το χειμώνα.

Mercedes C200 diesel του κουτιού, έχει γυρίσει κάθετα στο στενό κατάστρωμα κλείνοντας το δρόμο. Οι 3 ρόδες πατούν σε πάγο, η μια έχει πιάσει χώμα πάνω από το χείλος του γκρεμού.

Μερικά κλαδιά πιο πίσω δείχνουν ανήμπορα να συγκρατήσουν το βαρύ όχημα αν γλιστρήσει κι άλλο. Οι τέσσερις επιβάτες (σ.σ: δυο ζευγάρια) δεν μπορούν να βγουν από το αυτοκίνητο γιατί γύρω τους υπάρχει μόνο πάγος. Στην πρώτη απόπειρα ο συνοδηγός κάνει μια μεγαλοπρεπή τσουλήθρα μέχρι τη βάση της κατηφόρας όπου στέκομαι και παρακολουθώ με δέος.

"Ενεργοποίησε το Parking στο αυτόματο κιβώτιο" φωνάζω στον οδηγό. Στέλνω αμέσως τον συνοδηγό ν' ανέβει από το χαντάκι στη κορυφή της ανηφόρας για να σταματήσει πιθανόν άλλο διερχόμενο όχημα που αναπόφευκτα θα πέσει πάνω στη Mercedes και θα την πετάξει στο γκρεμό αν επιχειρήσει να κατέβει από κει. Με πολύ κόπο μαζί με τον οδηγό τοποθετούμε μια μεγάλη πέτρα στην πίσω ρόδα που βρίσκεται στο χώμα. "Πρέπει να βγείτε σιγά σιγά περπατώντας στο χαντάκι" λέω στις κυρίες που φορούν ψηλοτάκουνα και με κοιτούν με απελπισία. Η μια έχει τις αντιρρήσεις της "προτιμάτε να βγάλετε τα τακούνια ή να μείνετε στο αυτοκίνητο που ανά πάσα στιγμή μπορεί να φύγει πίσω;" την πείθω.

Από τη βάση της κατηφόρας κάνω προσεκτικά όπισθεν λίγα με το Mitsubishi L200 πατώντας με τους δεξιούς τροχούς στο χαντάκι. Σταματώ, βάζω πέτρα και στο Mitsubishi και με δυσκολία επιστρέφω στις κυρίες. Μετά κόπων φτάνουμε ως το L200 "όχι μην μπείτε, πρώτα εγώ να βάλω εμπρός, να έχω τον έλεγχο με τις κοντές σχέσεις και τα κλειδωμένα διαφορικά αν τσουλήσει...".
Αφήνω τις γυναίκες στα ζεστά "μην τηλεφωνείτε κάθε 5 λεπτά, θα σας καλέσουμε μόλις ξεμπερδέψουμε..."  και επιστρέφω από τον περιφερειακό δρόμο στην κορυφή της ανηφόρας με έναν ιμάντα ρυμούλκησης.  Το θέαμα με παγώνει ένα Yaris με τοπικές πινακίδες έχει σταματήσει σαν από θαύμα λίγα μέτρα πριν τη Mercedes: "Μου είπε ότι έχει χιονολάστιχα και ξέρει τι κάνει" ψελλίζει ο συνοδηγός της Mercedes που προσπάθησε ανεπιτυχώς να σταματήσει το Toyota. Αγκιστρώνω τον ιμάντα στην προβλεπόμενη θέση πίσω αριστερά πάνω από την εξάτμιση του Yaris. Την άλλη άκρη στο σασί του L200, επιλέγω κοντές σχέσεις από τον περιστροφικό διακόπτη, 1η στο κιβώτιο, κλειδωμένο κεντρικό διαφορικό, το Yaris απομακρύνεται εύκολα.

"Θέλετε να προσπαθήσουμε και με το Mercedes;" ρωτώ το συμπαθέστατο στέλεχος πολυεθνικής: "Είναι εταιρικό το αυτοκίνητο, έχω καλέσει οδική βοήθεια, δεν το πιστεύω πως έγινε, παραλίγο να πέσουμε στο γκρεμό. Λίγο πριν την κορυφή της ανηφόρας το αυτοκίνητο δεν είχε καθόλου γκάζι, πάταγα και δεν επιτάχυνε, μετά άρχισε να γλιστράει προς τα πίσω ανεξέλεγκτα. Προφανώς έχει βλάβη ο κινητήρας". Εξηγώ στον εμβρόντητο οδηγό πως τον έκοψε σταδιακά το antispin, οριοθετώντας το σπινάρισμα των πίσω κινητήριων τροχών. Αυτό 'έκρυψε" την ολισθηρότητα του οδοστρώματος και τον κίνδυνο. "Δεν έχετε καμία βλάβη" τον διαβεβαιώνω και συμπληρώνω μέσα μου: "Απλά δεν ξέρετε πως λειτουργεί το αυτοκίνητο σας".

Η επόμενη ερώτηση του είναι αν θα βοηθούσε να βάλουμε αλυσίδες εμπρός: "H C Class είναι πισωκίνητη, για να βάλουμε αλυσίδες στους πίσω κινητήριους τροχούς πρέπει να την μετακινήσουμε, πράγμα αδύνατον". Πάνω στην ώρα φαίνονται στην κορυφή της ανηφόρας τα φώτα από το γερανό της οδικής βοήθειας. Ο υπάλληλος δηλώνει αδυναμία, αρνείται καν να προσπαθήσει οτιδήποτε και αφού φωτογραφίζει/καταγράφει το γεγονός, μας προτρέπει να φωνάξουμε το Δήμο για να ρίξει αλάτι και φεύγει! Πρωτοχρονιά βράδυ, ώρα 23:15!

"Εγώ είμαι καλυμμένος τώρα, επιχειρούμε να το τραβήξουμε;" λέει το στέλεχος. Έχουν μαζευτεί αρκετοί ντόπιοι πλέον, βρίσκεται ένας ιμάντας 50 μέτρα, το L200 στην κορυφή της ανηφόρας στην πρώτη προσπάθεια η Mercedes κινείται λίγο και ξαναφεύγει δεξιά πατά όλη η πλευρά στο ρείθρο του γκρεμού, ευτυχώς βρίσκει η πίσω ρόδα στην πέτρα που είχαμε τοποθετήσει αρχικά! Η 2η προσπάθεια είναι επιτυχημένη με σπρώξιμο την κρίσιμη χρονική στιγμή από κάποιους θαρραλέους που στάθηκαν ανάμεσα στο γκρεμό και το αυτοκίνητο. "Καλή χρονιά παιδιά, ευχαριστώ, πάμε να κεράσω κάτι;" αναφωνεί ανακουφισμένος ο οδηγός.

Μου έμεινε ένα καλό κρύωμα από εκείνη τη βραδιά που με βασανίζει ακόμη. Θεωρώ αδιανόητο ότι η οδική βοήθεια (σ.σ: εταιρεία, όνομα οδηγού και αριθμός γερανού στη διάθεση του site) δεν έδωσε καμία βοήθεια αλλά και ότι οι τέσσερις επιβαίνοντες αντιμετώπιζαν μια πρωτόγνωρη γι' αυτούς κατάσταση χωρίς επίγνωση της άγνοιάς τους και συναίσθηση του κινδύνου που διέτρεξαν/διέτρεχαν. Τέλος συγκλονιστική η ελκτική ικανότητα του Mitsubishi L200 που έβγαλε το βαρύ Mercedes από το παγωμένο ρέμα σαν παιδικό παιχνίδι.