Τάκης Πουρναράκης

Επισκέφτηκα πρόσφατα για ολοήμερη εκδρομή το νησί της Λευκάδας οδηγώντας το αρτιαφιχθέντα στη χώρα μας Honda CRV με τον ολοκαίνουργιο πετρελαιοκινητήρα 1.6lt/160PS. Πρόκειται για ένα μεγάλο τετρακίνητο όχημα που χωρά όλα τα μέλη της οικογένειας με τις αποσκευές τους. Παρά το φορτίο και τη συνεχή χρήση του κλιματιστικού οι ανάγκες του σε καύσιμο δεν ξεπερνούν τα 6lt/100km ή 7 ευρώ ανά 100km αν προτιμάτε. Με άλλα λόγια η χαρά του οικογενειάρχη, όμως δεν είναι εδώ το θέμα μας το εξαίρετο Ιαπωνικό αυτοκίνητο. Το οδικό δίκτυο της Λευκάδας είναι επιεικώς τραγικό. Το ότι δεν γίνονται κάθε μέρα σοβαρότατα τροχαία, ατυχήματα/δυστηχήματα οφείλεται κατά κύριο λόγο στη Θεά Τύχη που αν για κάποιο λόγο γυρίσει ξαφνικά την πλάτη θα έχουμε συνεχώς νέα θύματα. 
Μια από τις πιο διάσημες/πολυφωτογραφημένες παραλίες του πλανήτη είναι το Πόρτο Κατσίκι. Εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες συρρέουν κάθε χρόνο να θαυμάσουν αυτή την παραλία και να κάνουν μια βουτιά εκεί αλλά και στους παρακείμενους Εγκρεμνούς. Σημεία επικής ομορφιάς που κοσμούν τη χώρα μας και αποτελούν πηγές φρέσκου τουριστικού συναλλάγματος.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως η πρόσβαση με αυτοκίνητο στις συγκεκριμένες παραλίες έχει αποκατασταθεί μετά το 1980. Αρχικά με χωματόδρομο και σκαλιά τσιμεντένια που τα έφτιαξαν οι κάτοικοι. Τα σκαλιά υπάρχουν ακόμη στο δρόμο έπεσε άσφαλτος και έτσι θεωρητικά μπορεί κάποιος να πάει με το αυτοκίνητό του μέχρι εκεί. Στην πράξη το εγχείρημα ενέχει μεγάλη ταλαιπωρία. Καταρχάς ο δρόμος είναι πολύ στενός σε πολλά σημεία όταν διασταυρωθούν δυο μεσαίου μεγέθους αυτοκίνητα ειδικά αν ο ένας εκ των δυο οδηγών δεν έχει ευχέρεια τότε η στάση και το μποτιλιάρισμα είναι βέβαια. Δεν αποκλείεται δε ο καβγάς και οι αντεγκλήσεις. Επιπλέον ο δρόμος έχει πολλές λακκούβες, ελλιπή διαγράμμιση, ελλιπή σήμανση και το αποκορύφωμα έρχεται στο πέρασμα από το χωριό Αθάνι. Τραπεζοκαθίσματα πάνω στο δρόμο, αυθαίρετη στάση/στάθμευση, πινακίδες για δωμάτια και ταχυφαγεία, ατάκτως ειρημένες και άλλα άκρως νεοελληνικά, συνθέτουν ένα σκηνικό υψηλού κινδύνου. Αν περάσεις χωρίς χρονοτριβή, χωρίς να γδάρεις το αυτοκίνητο ή να εκνευριστείς πρέπει να θεωρείς εαυτόν τυχερό. Το μαρτύριο από την πόλη της Λευκάδας μέχρι να φτάσεις στο Πόρτο Κατσίκι κρατά πάνω από μια ώρα. Φτάνοντας εκεί δεν έχεις που να παρκάρεις. Στις τελευταίες στροφές πριν τα υπαίθρια μπαρ που βρίσκονται πάνω από την παραλία έχουν δημιουργηθεί κάποιοι ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης σε χωράφια. «Έστω σκέφτομαι, ας πάω μέχρι κάτω να αφήσω τους υπόλοιπους και επιστρέφω». Φτάνοντας κάτω βλέπω πολλές άδειες θέσεις, γίνονται; Σταθμεύω και πριν βγω από το αυτοκίνητο με πλησιάζει νεαρός ντυμένος με μαγιό και μπλουζάκι και μου ζητά 3 ευρώ για τη στάθμευση. Δίνω το αντίτιμο γιατί θέλω να πάρω την απόδειξη ώστε να έχω τα στοιχεία. Ρωτώ που είναι οι πινακίδες που αναφέρουν ότι πρόκειται για ιδιωτικό χώρο (σ.σ: προφανώς δεν είναι) και ποια υπηρεσία θα λάβω, πληρώνοντας 3 ευρώ; Απομακρύνεται ήσυχα/ενοχικά χωρίς να απαντήσει φυσικά αυτό το θέμα θα έχει συνέχεια. 

Για να μην αναφέρομαι μόνο στη Λευκάδα, με αφορμή την επίσκεψή μου στην Αρχαία Ολυμπία θέλω να σταθώ στο θέμα με τις πινακίδες κυκλοφορίας, ιδιαίτερα αυτές που περιέχουν πληροφορίες κατεύθυνσης. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν συντηρηθεί ποτέ, όσες έχουν επιβιώσει είναι σε άθλια κατάσταση, ξεθωριασμένες χωρίς να υπάρχουν πια ανακλαστικά στοιχεία με κλαδιά δέντρων να τις καλύπτουν, μισοπεσμένες, στραβές ακόμη και πυροβολημένες από το μάγκα που δεν μπορούσε να πετύχει κάτι άλλο. Τη μέρα είναι πολύ δύσκολο να βρεις το δρόμο σου βασιζόμενος στις πινακίδες, τη νύχτα είναι από αδύνατο ως επικίνδυνο. Φεύγαμε από Αρχαία Ολυμπία και θέλαμε να πάμε προς Καλαμάτα, Τρίπολη, αλλά πινακίδα φευ…

Τραγικές καταστάσεις, φτάσαμε στο φράγμα του Αλφειού για να βρούμε την πρώτη πινακίδα και με πολύ προσπάθεια το σούρουπο καταφέραμε να την διαβάσουμε σταματώντας δεξιά, μπροστά της. 

Συνιστώ ανεπιφύλακτα όταν πρόκειται να κινηθείτε βράδυ σ’ επαρχιακό δρόμο που δεν γνωρίζεται να μελετήσετε από πριν τη διαδρομή στο χάρτη, ηλεκτρονικό ή έντυπο. Αν υπάρχει συνοδηγός αυτός πρέπει να παίξει το ρόλο του πλοηγού. Αν όχι επιβάλλεται στάση για να σιγουρευτείτε για την πορεία. Μην προσπαθείτε να διαβάσετε το χάρτη βράδυ εν κινήσει, καθώς εγκυμονεί πάρα πολλούς κινδύνους,