Στέλιος Παπαθεμελής

Λέμε, γλυτώσαμε τον εφιάλτη της ακυβερνησίας-προς το παρόν. Η χώρα έχει κυβέρνηση . Ποιας αποτελεσματικότητας ο χρόνος θα δείξει . Η σύνθεσή της όμως παραμένει «οικογενειακή». Δεν τόλμησαν να  βγούν παραέξω και να  αναζητήσουν τους αρίστους «ανά τας ρύμας και τας αγυιάς». Αυτό θα ήταν όντως υπέρβαση. Μιλάμε επομένως για σχήμα συγκροτημένο αμιγώς από κομματικό πολιτικοϊδεολογικό υλικό. Και επειδή όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο Γέρος βέβαια), «κυβερνήσεις έχουν όλα τα καθεστώτα, αντιπολιτεύσεις μόνον αι δημοκρατίαι» και η εικόνα της αντιπολίτευσης δεν είναι η αρίστη πασών. Η Αξιωματική από τον Ιανουάριο ως τον Σεπτέμβριο έχασε 200.000 ψηφοφόρους. Εξίσου σοβαρό ότι το νεοφανές Ποτάμι, γέννημα – θρέμμα του συστήματος, που σε 48 ώρες το εκτίναξε στις 8 εκατοστιαίες μονάδες, έχασε στο επτάμηνο 150.000 ψηφοφόρους. Τελικά ολόκληρο το πολιτικό σύστημα είναι για την Εντατική και ακολούθως τις μονάδες …αποκατάστασης.

Το ότι εξ άλλου οι μισοί Έλληνες απαξίωσαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα (-1.000.000 σε σχέση με τον Ιανουάριο), δείχνει την παρούσα γενική παθογένεια της χώρας.
Στα αυτονόητα αυτής της ώρας ανήκει ότι η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να κυβερνήσει. Και να το πράξει sine ira (=χωρίς οργή) για τους αντιπάλους της και sine studio (=χωρίς εύνοια) για τους φίλους της. Με την προηγούμενή της σύνθεση δεν κυβέρνησε. Οι περισσότεροι υπουργοί της δικαιολογούνταν ότι «διαπραγματεύονταν». Πάντως εκείνη η φάση και η περίοδος χάριτος έληξαν οριστικά.

Τα Μνημόνια επιτρέπουν αγχώδη περιθώρια κινήσεων και ελιγμών στο πονεμένο κεφάλαιο της οικονομίας. Το τίμημα ούτως ή άλλως θα το πληρώσει ο λαός, αλλά η τιμιότητα της εξουσίας θα κριθεί στην ικανότητά της να κατανείμει δίκαια τα βάρη ανακουφίζοντας τον διαρκώς διευρυνόμενο όγκο των νεόπτωχων, να αποκομματικοποιήσει το κράτος και να ανορθώσει τη διοίκηση.

Οι κυβερνώντες πρέπει να κλείνουν τη μέρα τους με τον απολογισμό «πόσες νέες θέσεις εργασίας» δημιούργησαν την κάθε μέρα.. Salus patriae suprema lex esto, η σωτηρία της πατρίδος - και όχι η σωτηρία του κόμματός - είναι, πρέπει να είναι ο υπέρτατος νόμος! Μόνον αυτός ο προσανατολισμός εγγυάται την ιστορική επιβίωση του Ελληνισμού.
Είναι ώρα πάντες οι απασχολούμενοι με τα κοινά να  ανακαλύψουν ξανά τις αξίες ζωής που συνιστούν το «μυστικό» της ελληνικής διάρκειας.

Ο (γερμανός) πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου ανεμείχθη ανοήτως στα εσωτερικά μας. Η Καγκελάριος, πάλι παριστάνοντας την ανήξερη ως προς τον τυχοδιωκτικό ρόλο της Τουρκίας στην προώθηση, μερίμνη και ενεργεία των υπηρεσιών της, των εκατοντάδων χιλιάδων δυστυχισμένων προσφύγων, ανάμεσα στους οποίους ασφαλώς και οι προσφιλείς της τζιχαντιστές, προέβη σε μια απαράδεκτη δήλωση. Μας ζήτησε να συμπράξουμε με αυτόν που προσβάλλει καθημερινά έργω την κυριαρχία μας, δηλαδή τα σύνορα της Ε.Ε, για να προστατεύσουμε ( «θου Κύριε φυλακήν τω στόματι μου»!) τα  ευρωπαϊκά σύνορα! Μας καλεί δηλαδή να εμπιστευθούμε τους λύκους να φυλάξουν τα πρόβατα!

Δεν είδαμε πάντως την πρέπουσα ελληνική απάντηση στις προκλήσεις αυτές.
Ο γερμανικός ηγεμονισμός δρα αδιστάκτως παντί τρόπω και δια των επιχειρηματικών γιγάντων του  διαφθείρει το πολιτικό προσωπικό πλείστων χωρών -και της δικής μας- με την διάπραξη τερατωδών κακουργημάτων. Τελευταίο αυτό της VW, που ομολόγησε πως 11.000.000 αυτοκίνητα, που πούλησε ανά τον κόσμο, έχουν λογισμικό παραποίησης των μετρήσεων των ρύπων!!!

Το πολιτικό προσωπικό, κυβερνών και αντιπολιτευόμενο, απεχθάνεται οποιαδήποτε ενασχόληση με τα μείζονα εθνικά θέματα. Γι αυτό αντιπαρήλθε “σιγή” μεταξύ άλλων :
α.  Την απόλυτη επικυριαρχία των τουρκοφρόνων Μουσουλμάνων στη Ροδόπη, όπου δεν εξελέγη κανείς Χριστιανός βουλευτής. Η Ελληνική Πολιτεία είναι τραγικά απούσα από την Θράκη. Παρόν είναι το Προξενείο και οι πράκτορές του, μερίμνη των οποίων π.χ κόμμα που πανελλαδικά έλαβε μόλις 3,90 % στη  Ροδόπη, πήρε το ιλιγγιώδες  16,91%! Ούτε τώρα θα συνειδητοποιήσουμε την ακάθεκτη απομείωση εκεί του κρατικού imperium υπέρ της Άγκυρας;
β.  Τα τεκταινόμενα στην Κύπρο όπου ερήμην, ή έστω συνευδοκούντος του Εθνικού Κέντρου επισπεύδεται η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής με την αποδοχή της δυσώνυμης διζωνικής (συν) ομοσπονδίας, προκλητικό ψευδώνυμο της διχοτόμησης (πρβλ. εύστοχα σχόλια του Χρήστου Ζαχαράκη, Επίκαιρα, τ.306/2015).

Επιβάλλεται ο απεγκλωβισμός από αυτό το δόγμα άνευ υπαιτίου βραδύτητος. Και άμεσες οδηγίες στην κυπριακή ηγεσία να ευθυγραμμισθεί με μια νέα   στρατηγική.

«Φίλιες» δυνάμεις, που θεωρούν αναλόγου περιεχομένου προς το  αιγυπτιακό οικόπεδο το κυπριακό, προσπαθούν και πάλιν ερήμην της Ελλάδος να τουρκοποιήσουν το κυπριακό φυσικό αέριο.

γ. Η Κυβέρνηση και όλη η πολιτική τάξη πρέπει να ακυρώσει την πολιτικά αφελή και εθνικά επικίνδυνη «επίσημη θέση» για το σκοπιανό περί γεωγραφικού προσδιορισμού erga omnes. Αυτός οδηγεί νομοτελειακά στο σκέτο Μακεδονία.

Κατά τα λοιπά «αγάπα όλους, εμπιστεύσου λίγους, μην αδικείς κανένα»(Σαίξπηρ).