Παναγιώτης Χηνοφώτης

Ειδικότερα, το μήκος της ελληνικής ακτογραμμής (20.818 χλμ.) κατανέμεται ως ακολούθως: α) ηπειρωτική Ελλάδα = 6.108 χλμ., β) νησιωτική Ελλάδα = 14.710 χλμ. (άθροισμα των ακτογραμμών των 29.372 νήσων και νησίδων). Το εμβαδόν του νησιωτικού χώρου ανέρχεται σε 25.213 τ.χλμ.

Τα παρατιθέμενα στοιχεία προκύπτουν από το εξαιρετικής ακρίβειας θεματικό επίπεδο της ακτογραμμής κλίμακας 1:20.000 της χαρτογραφικής βάσης δεδομένων του σύγχρονου θαλάσσιου γεωγραφικού συστήματος πληροφοριών της Υδρογραφικής Υπηρεσίας, και είναι ακριβέστερο έναντι άλλων μικρότερης ακρίβειας κλιμάκων που χρησιμοποιούνται από ορισμένους ξένους φορείς για ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές. Ορισμένες πληροφοριακές και ενημερωτικές υπηρεσίες αλλοδαπής προέλευσης δεν εγκλωβίζουν στη διατιθέμενη ακρίβεια των ελληνικών γεωχωρικών στοιχείων, με αποτέλεσμα ηθελημένα ή αθέλητα να εξυπηρετούν πολλαπλές σκοπιμότητες.

Η Ελλάδα, με τη ναυτική της ιστορία και τη θαλάσσια γεωγραφία της, συνιστά ένα αμιγές θαλάσσιο έθνος του οποίου η θαλάσσια ισχύς με όλους τους παράγοντές της είναι εγγύηση οικονομικής, εμπορικής ανάπτυξης και ευημερίας.

Στον ορισμό της Θαλάσσιας Ισχύος εμπεριέχονται η εμπορική ναυτιλία, η ναυτική ισχύς, η ασφάλεια των θαλασσίων γραμμών επικοινωνιών, οι λιμένες και συναφείς υποδομές, οι ναυπηγοεπισκευαστικές εγκαταστάσεις, η αλιεία, το ναυτεργατικό δυναμικό, ο θαλάσσιος πλούτος, η ναυτική εκπαίδευση και η παράδοση.

Η βασική της συνιστώσα, η ναυτική ισχύς με το Πολεμικό Ναυτικό και την Ακτοφυλακή, συνιστά τον καθυπέρτερο συντελεστή για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητος και του νησιωτικού και θαλάσσιου ζωτικού χώρου. Η σχέση εθνικής ναυτικής ισχύος και εθνικής οικονομίας δεν λειτουργεί διαζευκτικά. Το ΕΜΠΑΕ 2006-2015 που προέβλεπε την αγορά 4+2 φρεγατών και τον εκσυγχρονισμό των 4 φρεγατών τ. ΜΕΚΟ επικάθισε στον βυθό το 2010. Εκτοτε οι οικονομικές επιβαρύνσεις και χρονικές επιμηκύνσεις πρόσκτησης και οι συναφείς παλινδρομήσεις επί του θέματος είναι γνωστές.

Η διαμόρφωση Θαλάσσιας Πολιτικής, Ναυτικής Στρατηγικής και Ναυπηγικής Στρατηγικής ανέκαθεν αποτελούσε όχι μόνο τον γνώμονα, αλλά και το κέλευσμα προς διατήρηση, προαγωγή και ανάπτυξη της ισχύος των θαλάσσιων εθνών. Ενισχύει τη στρατηγική τους αξία, ενώ η αποδυνάμωση της θαλάσσιας ισχύος συνιστά καθοριστικό παράγοντα οικονομικής, εμπορικής και αμυντικής εξασθένησης και γεωγραφικού αφανισμού των.

Ως θαλάσσιο έθνος οφείλουμε να ενθυμούμεθα ότι ο Πελοποννησιακός Πόλεμος δίδαξε στον κόσμο κατά ποίον τρόπο μία χερσαία δύναμις (Σπάρτη), εφόσον αποκτήσει Ναυτική Ισχύ, δύναται να κατισχύσει επί του αντιπάλου της (Αθήνα).