Νίκος Αλιάγας

Χωρίς ιδιαίτερο πάθος οι Γάλλοι καλούνται σήμερα να ψηφίσουν για τον όγδοο πρόεδρο της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας. Πέντε χρόνια μετά τη θητεία του, ο Νικολά Σαρκοζί θέτει και πάλι υποψηφιότητα απέναντι σε εννέα υποψηφίους, εκ των οποίων μεγάλο φαβορί των δημοσκοπήσεων φέρεται μέχρι τώρα ο Σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ.

Η αλήθεια είναι ότι πέρα από τις κομματικές ευαισθησίες και τις πολιτικές προτάσεις τους, οι εν λόγω υποψήφιοι δεν έπαψαν ούτε ένα λεπτό κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας να κατηγορούν και να χλευάζουν τον απερχόμενο Γάλλο πρόεδρο. Κάποιος πρέπει να πληρώσει τον ξενοδόχο και τη δυσαρέσκεια της κοινωνίας και οι αντίπαλοι του Γάλλου προέδρου άρχισαν να ρίχνουν ακατάπαυστα τα πυρά τους πάνω του. Ολα εκτός από Σαρκοζί... Αποδιοπομπαίος τράγος ο Νικολά; Ως έναν βαθμό, ναι.

Η κοινωνία δεν αντιλέγει ως προς την προσπάθειά του για μεταρρυθμίσεις και την έντονη παρουσία της Γαλλίας σε διεθνή θέματα, ωστόσο του βγάζει κόκκινη κάρτα όσον αφορά στον κυκλοθυμικό χαρακτήρα του και τη σχέση του με το κεφάλαιο, ιδιαίτερα στις αρχές της θητείας του. Οι δημοσκοπήσεις δεν δίνουν, λοιπόν, πίστωση και προβάδισμα στον Φρανσουά Ολάντ για την εμπειρία του, ούτε αναγκαστικά για τις σαφείς προτάσεις του, αλλά γιατί οι Γάλλοι θέλουν κατά κάποιο τρόπο να τιμωρήσουν τον Σαρκοζί και επί τη ευκαιρία να προκαλέσουν και μια αλλαγή. Το συντηρητικό στρατόπεδο προειδοποιεί ότι αν εκλεγεί ο Ολάντ, η χώρα θα δώσει τα σκήπτρα της υπερδύναμης της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας σε έναν «Γάλλο Παπανδρέου», όπως τον αποκαλούν, ο οποίος θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή.

Οι Σοσιαλιστές απαντούν πως ο Σαρκοζί είναι ο μόνος υπεύθυνος για την υποταγή της Γαλλίας στην πολιτική της Μέρκελ και ζητούν αναθεώρηση του δημοσιονομικού συμφώνου. Οι αγορές, από την άλλη, αναμένουν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών με σχετική νευρικότητα, μια που τυχόν εκλογική επιτυχία της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν ή του ακροαριστερού Ζαν Λικ Μελανσόν θα μπορούσε κάλλιστα να βγάλει από την τροχιά τον παραδοσιακό πολιτικό γαλλογερμανικό άξονα. Δεν είναι μόνο το αν θα κερδίσουν ο Ολάντ ή ο Σαρκοζί, αλλά εάν τα ριζοσπαστικά κόμματα καταφέρουν  να αλλάξουν τα δεδομένα.

Με ποιον θα κυβερνήσει ο Ολάντ εάν εκλεγεί; Ο ίδιος υποσχέθηκε στην κοινωνία ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι για την ευρωπαϊκή εποικοδόμηση. Το ερώτημα είναι αν πραγματικά έχει τα μέσα να υλοποιήσει τα σχέδιά του απέναντι σε μια κυνική παγκόσμια οικονομική αγορά και τα αδηφάγα τάγματα των οίκων αξιολόγησης που περιμένουν σαν τα κοράκια την παραμικρή ρωγμή για να επιτεθούν την επομένη των εκλογών. Το πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας, που εκλέγει τον νέο πρόεδρό της, δεν αφορά μόνο την ίδια τη χώρα, αλλά όλη την Ευρώπη.

Αλλο ένα θέμα που παραμένει ανοιχτό έως σήμερα είναι εάν τα μέσα ενημέρωσης και ιδιαίτερα τα sites κοινωνικής δικτύωσης θα δημοσιοποιήσουν τα αποτελέσματα των exit poles πριν κλείσουν οι κάλπες. Κάτι που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στην εποχή του Twitter και του Facebook. Τρέμουν και οι πιο ισχυρές δημοκρατίες από τους πιτσιρικάδες του Διαδικτύου!