Νίκος Αλιάγας

Κι εκεί που είχαν αρχίσει οι αναμενόμενες κοκορομαχίες και οι συνηθισμένοι διαξιφισμοί μεταξύ των Γάλλων υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα, η χώρα πάγωσε.

 Οι πολιτικάντηδες σώπασαν μονομιάς και η κοινωνία βυθίστηκε σε οδύνη και βαρύ πένθος όταν ένας ψυχρός και αποφασισμένος για όλα μακελάρης σκόρπισε γύρω του τον θάνατο, εκτελώντας μέσα σε λίγες ημέρες τρεις φαντάρους, τρεις ανήλικους μαθητές και έναν καθηγητή εβραϊκού σχολείου σε διαφορετικές επιθέσεις στην Τουλούζη και τη γειτονική Μοντομπάν.

Φρικιαστικές εικόνες για τα γαλλικά δεδομένα, με την άνευ προηγουμένου βία από τα χέρια ενός Γαλλοαλγερινού φανατικού ισλαμιστή να έχει αφήσει ολόκληρη τη χώρα άφωνη. Ο Νικολά Σαρκοζί πέταξε μονομιάς τα ιμάτια του υποψηφίου και ενεργοποίησε τον κρατικό μηχανισμό προκειμένου να εντοπιστεί ο δράστης. Αυτός, αν και περικυκλωμένος από τις Ειδικές Δυνάμεις της χώρας, αντιστάθηκε σθεναρά και δεν παραδόθηκε. Φλύαρος στην αρχή, έπαιξε το χαρτί του μουτζαχεντίν μέχρι τέλους.

Στρατιώτης του Αλλάχ, όπως ο ίδιος δήλωσε, ήθελε να τιμωρήσει τη χώρα που έστειλε στρατεύματα στο Αφγανιστάν, αλλά και μέλη της εβραϊκής κοινότητας για γεγονότα που έχουν διαδραματιστεί στη Μέση Ανατολή. Για 32 ώρες ο Μοχάμεντ Μεράχ, ο 24χρονος δράστης της Τουλούζης, κράτησε σε ομηρία μια ολόκληρη χώρα. Τα πάντα σταμάτησαν να λειτουργούν: όλοι έμειναν καθηλωμένοι μπροστά στις οθόνες τους, παρακολουθώντας τα πλάνα με τις Ειδικές Δυνάμεις στημένες έξω από το σπίτι του. Ολοι. Κανείς δεν τόλμησε να πει την άποψή του μέσα σε αυτό το τόσο εύφλεκτο κλίμα. Ολοι περίμεναν τη λύση.

Καθώς οι ώρες περνούσαν, ο δολοφόνος κρατούσε τα χαρτιά του κλειστά. Ο Σαρκοζί τον ήθελε ζωντανό για να τον δικάσει, να τον απομυθοποιήσει, να μη γίνει μάρτυρας για τη μουσουλμανική νεολαία της χώρας. Και αυτό ο Μεράχ το ήξερε πολύ καλά. Γι’ αυτό και προσπάθησε να παραπλανήσει τους αστυνομικούς παριστάνοντας τον νεκρό, ωσότου να τον συλλάβουν και να σκοτώσει όσους περισσότερους μπορούσε μέχρι να πεθάνει. Τριακόσιοι κάλυκες και μία σφαίρα στο κεφάλι για τον Μοχάμεντ που μισούσε τη χώρα στην οποία γεννήθηκε, γιατί στην ουσία δεν εντάχθηκε ποτέ σε αυτή. Δεν είχε την «πανοπλία» του κλασικού ισλαμιστή με το μούσι και τις ατέλειωτες προσευχές.

Ζούσε με την πιτσιρικαρία της εποχής του, διασκέδαζε στα κλαμπ, οδηγούσε μηχανάκι, έκανε και κάτι μικροκλοπές για να ζήσει κι όταν μπήκε φυλακή μυήθηκε στον φονταμενταλισμό και ασπάστηκε το ακραίο Ισλάμ. Ενα ταξίδι στο Αφγανιστάν, μια οργανωμένη πλύση εγκεφάλου και ο Μοχάμεντ ήταν έτοιμος να χτυπήσει. Είναι η πρώτη φορά από το 1996 που τέτοιου είδους τρομοκρατικό χτύπημα ταράζει τη Γαλλία.

Είναι η πρώτη φορά που η κοινωνία συνειδητοποιεί ότι ο εχθρός μπορεί να υποβόσκει και να περιμένει τη στιγμή που θα χτυπήσει μέσα στην ίδια του τη γειτονιά. Αν και ο Μεράχ με τον τρόπο που ενήργησε ήθελε να αποδείξει ότι είναι η Αλ Κάιντα μόνος του, είναι προφανές ότι είχε πίσω του όλη τη συλλογιστική και τα μέσα της οργάνωσης, μια που την ευθύνη για τις επιθέσεις κατά των αθώων θυμάτων ανέλαβε μια ισλαμική οργάνωση-παρακλάδι της Αλ Κάιντα.

Κι έτσι το ανθρωπόμορφο τέρας, γεμάτο μίσος και εκδίκηση απέναντι στην κοινωνία που δεν το αγάπησε, μεγάλωνε μέρα με τη μέρα, μέχρι τη στιγμή που ξέσπασε και θέρισε όποιον έβρισκε μπροστά του. Ο παροξυσμός του νάρκισσου ψυχοπαθή κατέληξε στη μικρή ψηφιακή κάμερα που είχε γύρω από τον λαιμό του την ώρα που εκτελούσε τον κόσμο. Ηθελε να πεθάνει σαν ήρωας, αλλά πέθανε ως στυγνός δολοφόνος.

Αμετανόητος και κυρίως εκτός θέματος. Η προεκλογική καμπάνια ξανάρχισε, οι Γάλλοι μπαίνουν σιγά-σιγά στους ρυθμούς τους, οι κατεργαραίοι στους πάγκους τους, αλλά τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Γιατί η καχυποψία μεταξύ των θρησκευτικών κοινοτήτων δεν πρόκειται να εξαφανιστεί μέσα σε μια μέρα. Το κράτος δικαίου και αλληλεγγύης επικρατεί και πρέπει πάντοτε να υπερισχύει. Ωστόσο, μπροστά στον θάνατο τριών παιδιών δεν μπορεί να βρει τα σωστά λόγια.

Ενα κλεφτρόνι που έγινε ο νούμερο ένα τρομοκράτης μέσα σε μια νύχτα μάς υπενθύμισε ότι ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του ένα τέρας. Και θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να σκορπίσει ο άνεμος αυτό τον εφιάλτη.