Γιώργος Δ. Ανδρέου

Κάποιοι κομματικοί σχηματισμοί διαφώνησαν και δεν συμμετείχαν στη συνεδρίαση, με διάφορες δικαιολογίες, δικαίωμά τους (ακούστηκε βέβαια και το ευτράπελο πως η απουσία της Κομμουνιστικής Ορθοδοξίας «έσωσε την τιμή της χώρας»).

Είναι πάντως σεβαστή και πάντως πιο τίμια, αν και ξεκάθαρα φιλορωσική, η ευθεία, καθαρή και χωρίς υπεκφυγές άποψη που διαφωνεί με την συμφωνία να μιλήσει ο Ουκρανός πρόεδρος στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, από τη στάση των άλλων, των συμφεροντολόγων, των συνήθως δήθεν, που έμειναν εντός, αληθώς όμως ένοιωθαν εκτός.

Από αυτούς τους εντός – εκτός και κάποια στελέχη και οπαδούς, ακούστηκαν πολλά και διάφορα για όσα είπε και κυρίως όσα δεν είπε ο Ουκρανός πρόεδρος απευθυνόμενος στους Έλληνες Βουλευτές.
Αποκορύφωμα η μομφή για τη μη αναφορά του στο πρόβλημα της Τουρκικής κατοχής της Κύπρου, εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. Τον εγκαλούν, κάποιοι, προφανώς κρυπτοφιλορώσοι, για τη «σοβαρή» παράλειψη αυτή. λες κι αν το είχε κάνει θα τον χειροκροτούσαν.

Όσοι όμως έχουν στοιχειώδη εικόνα του χάρτη και των διεθνών σχέσεων και συσχετισμών την κρίσιμη αυτή χρονική περίοδο, θα έπρεπε να γνωρίζουν και να αντιλαμβάνονται πως:

- η Ουκρανία ουσιαστικά συνορεύει με την Τουρκία, τις χωρίζει η Μαύρη Θάλασσα.
- η απαίτηση να καταδικάσει ο Ουκρανός Πρόεδρος, μιλώντας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, την τουρκική εισβολή και την παράνομη κατοχή της Κύπρου, παραλληλίζοντάς την με την εισβολή της Ρωσίας στη χώρα του, θα συνιστούσε στη δεδομένη χρονική στιγμή, επιεικώς, διπλωματική και πολιτική αυτοκτονία, επιπέδου εσχάτης προδοσίας. Είναι από κάθε άποψη παράλογη η απαίτηση των ποικιλώνυμων ντόπιων εθνικολαϊκιστών, δεξιά κι αριστερά, που «κόπτονται» για την Κύπρο, από τον προσελθόντα ως ικέτη συμπαράστασης, πρόεδρο χώρας που υφίσταται άδικη επίθεση και πόλεμο, να κάνει με δημόσια τοποθέτηση εχθρό της χώρας του μια μεγάλη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, με επαμφοτερίζουσα μάλιστα στάση στο κρίσιμο ζήτημα, λόγω ειδικών σχέσεων με τη Ρωσία. Να δώσει το πρόσχημα και την αφορμή στη χώρα αυτή, με την οποία ουσιαστικά ζουν στην ίδια θάλασσα και έχουν πολλαπλήές συναλλαγές να τοποθετηθεί δημόσια και ευθέως απέναντι στην χώρα του, στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει.

Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι, ανέχονται κάτι πολύ πιο σοβαρό ( ιδ. TA NEA Team 24 Φεβρουαρίου 2022):
Στις 21 Φεβρουαρίου, στο Κρεμλίνο, κατά τη συνεδρίαση, υπό τον Πούτιν, του Συμβουλίου Ασφαλείας, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, επιχειρηματολογώντας υπέρ της απόφασης για αναγνώριση από τη Μόσχα των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, έκανε αναφορές στην «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου», χωρίς να προτάξει τo so called (ούτω καλούμενη), προκειμένου να δικαιολογήσει τη ρωσική παρέμβαση στην Ουκρανία και την απόσχιση – ανακήρυξη της ανεξαρτησίας των δυο περιοχών της που βρίσκονται υπό την κατοχή των φιλορώσων αυτονομιστών.

Πρέπει να αντιληφθούν κάποιοι πως η αποδοχή των επιχειρημάτων και η δικαιολόγηση της Ρωσικής Εισβολής στην Ουκρανία δικαιολογεί αυτόματα και την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.

Εκτός όμως από την πολιτική διάσταση το θέμα έχει και διάσταση κοινωνικής συμπεριφοράς. Είναι και θέμα εθνικής ευπρέπειας, πολιτικού και πολιτισμικού επιπέδου και ήθους. Είναι παράλογη η απαίτηση κάποιων, είτε το πιστεύουν είτε προσχηματικά, ειδικά σε μια τέτοια περίσταση, να υπαγορεύσει η χώρα που φιλοξενεί τι θα πει ο πρόεδρος ξένης χώρας, μιλώντας στους βουλευτές της. Να πει και να κάνει αυτά που έχουν αυτοί στο μυαλό τους. Ούτε ηθικό, ούτε τίμιο, ούτε κατανοητό είναι.

Οι μικρόψυχοι λαϊκιστές κρύβουν πίσω από το «εθνικό συμφέρον» τα φιλορωσικά τους αισθήματα και την ενδόμυχη χαρά τους για τη ρωσική εισβολή, στην φιλοδυτική Ουκρανία. Εισβολή που ικανοποιεί, τι κι αν σκοτώνεται και καταστρέφεται κόσμος, απειλείται η παγκόσμια ειρήνη και πληρώνουν και οι ίδιοι τις συνέπειες, το αντιαμερικανικό και αντιευρωπαϊκό τους «κόλλημα».

Διατείνονται μάλιστα πως είναι «δημοκράτες» οι «Έλληνες» που:
- χαρακτηρίζουν ειρωνικά και καταφρονητικά τον Ουκρανό πρόεδρο «ηθοποιό», ως εάν οι ηθοποιοί είναι τέκνα κατώτερου θεού και δεν μπορούν να έχουν πολιτικά δικαιώματα, άποψη και ικανότητα.
- δεν ανέχονται μια χώρα να μπορεί να εκλέγει με δημοκρατικές διαδικασίες την ηγεσία που επιθυμεί, εάν δεν είναι του γούστου τους.
- Χαρακτηρίζουν φασιστική μια χώρα 45 εκ κατοίκων, λόγω της δράσης μιας παλαιότερης παραστρατιωτικής οργάνωσης που αντέδρασε στην ρωσική εισβολή και κατάληψη της Κριμαίας. Ξεχνούν όμως πως στη χώρα μας, που δεν είναι φασιστική, είχαμε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση αμιγώς φασιστικού κόμματος σε ποσοστό σχεδόν 7%. Πολλοί μάλιστα από τους «δημοκράτες» που αντιδρούν είτε συνεργάστηκαν στο Κοινοβούλιο («δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι»), είτε και ψήφισαν το μόρφωμα αυτό, του οποίου, σήμερα, ο πολιτικός εκπρόσωπος εκφράζει δημόσια τα φιλορωσικά του αισθήματα. Χέρι – Χέρι όλοι.
- Χαρακτηρίζουν φασίστα, αυτοί που υπέφεραν από τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τον Ελληνικής καταγωγής Ουκρανό πολεμιστή επειδή πολεμάει για την ελευθερία της πατρίδας του ενταγμένος στο στρατιωτικό Τάγμα που έχει χαρακτηρισθεί φασιστικό από τη Ρωσική προπαγάνδα, αγνοώντας τον έντονα αντιφασιστικό χαρακτήρα της ομιλίας του.
- Αρνούνται στη χώρα αυτή το δικαίωμα της πολιτικής αυτοδιάθεσης και της συμμετοχής σε όποια συμμαχία θέλει.

Ας αφήσουν κατά μέρος λοιπόν οι κρυπτοφιλορώσοι ψευτοαντιφασίστες την Κύπρο και τις προσχηματικές δικαιολογίες. Ας μιλήσουν καθαρά. Η Ελλάδα της Ευρώπης έχει δημοκρατία, σέβεται και προστατεύει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, σε βαθμό ασυδοσίας.

Αν ντρέπονται για τη φιλωρωσική θέση τους και δεν τολμούν να την πουν δημόσια και ευθέως, το πρόβλημα είναι δικό τους και δεν λύνεται με προσχήματα και υπεκφυγές. Ξεχειλίζει τόσο πολύ ο αντιαμερικανισμός και ο αντιευρωπαϊσμός τους που γίνονται εύκολα αντιληπτοί( λέει ο λαός σοφά «θέλει η π... να κρυφτεί και δεν την αφήνει η χαρά της»).

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)