Γιάννης Μακρυγιάννης

Ένα πρόγραμμα ύψους 2 τρις δολαρίων, με έμφαση στις δημόσιες επενδύσεις, τα έργα υποδομής, την ενέργεια, τις νέες τεχνολογίες, την απασχόληση και τις κοινωνικές πολιτικές! Δεν έγραψα λάθος, όντως πρόκειται για κοινωνικές πολιτικές και ιδού μερικούς αριθμούς: Προβλέπονται 213 δισ. για φθηνές κατοικίες, 100 δισ. για την κατασκευή σχολείων, 12 δισ. για τη δημιουργία δημοτικών κολεγίων, 25 δις. για μονάδες φροντίδας παιδιών, 18 δισ. για νοσοκομεία, 400 δις. για κατ 'οίκον ή κοινοτική φροντίδα για ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρία! Το πρόγραμμα αποσκοπεί στη δημιουργία εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, ενώ στο μεταξύ τα επιδόματα στους πλέον αδύναμους. Για τη χρηματοδότηση του προγράμματος αυτού σκοπεύει κυρίως να αυξήσει τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων από το 21% στο 28%, λέει.

Η ελληνικής καταγωγής εκπρόσωπός του Τζεν Ψάκι (από τη Μεσσηνία κατάγεται η κοπέλα) δήλωσε ανερυθρίαστα ότι «ο Τζο Μπάιντεν πιστεύει πως ο ρόλος του είναι να προσφέρει μια τολμηρή προοπτική για τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να επενδύσουμε για τη χώρα μας, για τις κοινότητές μας, για τους εργαζομένους μας».

Αυτά στην Αμερική, που ο Μπάιντεν μάλλον δεν ξέρει ο άνθρωπος πώς γίνεται η… σωστή δουλειά. Στην Αμερική μπορεί να βάζουν στο επίκεντρο την απασχόληση και τους εργαζόμενους, εδώ κοιτάζουν πώς θα διευκολυνθούν οι επιχειρήσεις, με διάφορα μέτρα όπως η κατάργηση του 8ώρου και η ακόμη φθηνότερη εργασία.

Στην Αμερική ο… «χαμένος Τζο» συζητά το διπλασιασμό του κατώτατου μισθού, εδώ κοιτάζουν πώς θα γλιτώσουν τους θλιβερά άπληστους και κατά τεκμήριο κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες ακόμα και από την πληρωμή των υπερωριών.

Στην Αμερική ο… γραφικός Μπάιντεν «συνομιλεί» με τις κοινότητες για το πώς θα επιτευχθούν συνεργασίες και κοινές δράσεις, εδώ οι ξύπνιοι καταργούν τις συλλογικότητες και διαφημίζουν τη «συμφωνία εργοδότη – εργαζόμενου» ως ισοβαρή σχέση, ενίοτε εμφανίζουν και ως τον πιο αδύναμο από τους δύο τον πρώτο!    

Στην Αμερική ο... άμπαλος ο Μπάιντεν θέλει δημόσιες επενδύσεις, εδώ οτιδήποτε δεν φέρνει τη σφραγίδα του «ιδιωτικού» και μάλιστα του «θηριώδους ιδιωτικού» δεν έχει ιδιαίτερη τύχη.

Στην Αμερική ο… άσχετος ο Μπάιντεν θέλει να αυξήσει την φορολογία των επιχειρήσεων, εδώ ψάχνουν τρόπους πώς να τη μειώσουν, ακόμα και για κείνες που γράφουν υπερκέρδη.

Στην Αμερική ο… ξεπερασμένος Μπάιντεν κατάλαβε τη σημασία των δημοσίων υποδομών, εδώ με το ζόρι παίρνουμε κάνα άνθρωπο ή φτιάχνουμε κάνα μηχάνημα στα δημόσια νοσοκομεία και σε άλλους κοινωνικής σημασίας οργανισμούς.

Στην Αμερική ο… αλλοπαρμένος Μπάιντεν προσπάθησε να μην αφήσει κανέναν εκτός κρατικής μέριμνας, από την πανδημία, έως το πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης - αρκεί να δει κανείς τι προβλέπεται για σειρά κρίσιμους τομείς. Εδώ ισχύει ο κανόνας «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας». Πρέπει να είναι η πρώτη κυβέρνηση στον δυτικό κόσμο που δικαίως μπορεί να διεκδικήσει την πατέντα του «φτιάξτο μόνο σου» - όσοι έχουν στήσει φοιτητικό σπίτι ξέρουν. Στην πανδημία το είπαν «ατομική ευθύνη», στην μετά πανδημία εποχή το λένε «βάλτε πλάτη», αλλά εννοούν «στήστε… κ..λο»!

Τι να μας πει κι ο Μπάιντεν…