Δημήτρης Δανίκας

Της πρωτότοκης κόρης του καθηγητή Πυρηνικής Φυσικής Παναγιώτη Ασημακόπουλου. Με άφθονες περγαμηνές σπουδών και πτυχίων. Εξοικειωμένη με κάθε χώρα του Δυτικού κόσμου. Και όχι μόνο. Τουτέστιν κοσμοπολίτισσα και κοσμογυρισμένη. Με νονό τον μακαρίτη τον Κωνσταντίνο. Και με κόσμιες τηλεοπτικές εμφανίσεις χωρίς υψηλές και τοξικές κορώνες.

Κι όμως να που ευκόλως προσαρμόστηκε στα νεοελληνικά «ήθη». Κι όμως να που προμηθεύτηκε, προς προσωπική χρήση και εκμετάλλευση τις διευθύνσεις (mail) τόσων Ελλήνων της Αλλοδαπής, που στις επερχόμενες ευρωεκλογές θα προσέλθουν για να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία με την λεγόμενη «επιστολική ψήφο».

Τα αποτελέσματα αυτής της αιλουροειδούς πράξεως ευανάγνωστα και σκοτεινά. Και τον εαυτό της εκθέτει στο πανελλήνιο. Και η αιλουροειδής πρακτικής της καταρρίπτει τον οίστρο της υπέρ των θεσμών. Και την ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών τραυματίζει και την εκθέτει. Και το νόμο για την καθιέρωση της «επιστολικής ψήφου» στιγματίζει. Και την παράταξή της την εκθέτει και περίπου με την «αντιπατριωτική» στάση του Κώστα Αρβανίτη του ΣΥΡΙΖΑ ισοφαρίζει. Και εκτρέπει τον καθημερινό διάλογο από την ουσία των μεγάλων προβλημάτων. Όλα μαζί.

Γιατί το έκανε; Μα φυσικά για να εξασφαλίσει μια ακόμα πενταετία στο ευρωκοινοβούλιο. Μα για να κερδίσει πόντους από εσωτερικούς αντιπάλους της. Πράγμα που σημαίνει ότι η κυρία Ασημακοπούλου προσπαθεί από τα αποδυτήρια με τις διευκολύνσεις της «διαιτησίας» να βάλει γκολ. Με απλά λόγια κατεβαίνει με πλεονέκτημα έναντι των άλλων. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει φιλοτομαρισμός. Σημαίνει πρώτα εγώ και ύστερα η παράταξη.

Δεν σκέφτηκε όλες αυτές τις συνέπειες; Που να το ξέρω. Θα έπρεπε αλλά ως φαίνεται τις προσπέρασε και τις περιφρόνησε. Ετσι με το «σκονάκι» των «διευθύνσεων» (Mail) όρμησε να περάσει με άριστα τις «εξετάσεις» της.

Ποιος ο κερδισμένος και ποιος ο χαμένος; Κερδισμένη η αντιπολίτευση φυσικά. Και χαμένος ο θεσμός του απορρήτου των προσωπικών δεδομένων. Οι διευθύνσεις μας όπως ο τηλεφωνικός κατάλογος. Απίστευτα πράγματα. Ποια προσωπικά δεδομένα και κουραφέξαλα. Αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη τα βρίσκεις όλα. Οι γνωστές «διευκολύνσεις» που λέγαμε. Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε!

Θα μπορούσε την ίδια αιλουροειδή κίνηση να την είχε κάνει σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Γιατί δεν θα μπορούσε; Επειδή οι κυρώσεις εκεί είναι αυστηρές και θεσμικές. Επειδή τηρείται το πρωτόκολλο της αντικειμενικότητας. Και επειδή αν το έκανε τότε όλοι ένοχοι και συνένοχοι θα κατέληγαν εκτός κομματικού «μαντριού».

Όμως εδώ είναι Ελλάντα τουτέστιν Σωρρακώσταινα. Τουτέστιν η κυρία Ασημακοπούλου ευκόλως προσαρμόζεται και ισορροπημένα τραμπαλίζεται μεταξύ Ευρώπης και Ελλάδας. Γαιτί, σου λέει, άλλο εκεί, άλλο εδώ. Άλλο Λοζάνη και άλλο Κοζάνη!

Η περίπτωσή της, επί της ουσίας δεν απέχει από την περίπτωση του ταχαριστερού Δημήτρη Παπαδημούλη που έχει μετατρέψει την ευρωβουλευτική του θητεία σε ένα καλοκουρδισμένο γραφείο Real Estate. Οσο εκείνος αριστερός άλλο τόσο εγώ διαστημάνθρωπος μοναδικός. Και όσο η κυρία Ασημακοπούλου υπέρ θεσμών άλλο τόσο εγώ παγκόσμιος πρωταθλητής στο επί κοντώ!

Και για να τελειώνω. Αυτές οι συχνές αποκαλύψεις. Όπως λόγου χάριν η επιχειρηματική και αμερικανική δραστηριότητα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, εντελώς απαγορευμένη δια νόμου και τιμωρητικού «ροπάλου». Όλα αυτά τα καθημερινά, τα σκάνδαλα, μεγάλα η μικρά, προστιθέμενα, σπρώχνουν τον καθημερινό «ανθρωπάκο» του μόχθου, στην περιφρόνηση, την αποχή, την εξίσωση όλων των παρατάξεων και στην τελική καταλήγουν βούτυρο στο ψωμί του φερ ειπείν Κυριάκου Βελόπουλου αλλά και των πάσης φύσεως μπαχαλάκηδων.

Με την επωδό «το ψάρι βρομάει από το κεφάλι». Μια Ασημακοπούλου την ημέρα κάνει το σύστημα πέρα!