Δημήτρης Δανίκας

Γι αυτό και αρνούμαι, κατηγορηματικά να παίξω ρόλους που δεν τους ξέρω. Γι αυτό διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Γι αυτό είμαι κουμπωμένος. Και γι αυτό πρέπει τα αποδεικτικά τεκμήρια να είναι αδιάσειστα. Αραγε, λέω τώρα εγώ, τι ακριβώς είχε συμβεί ανάμεσα στον Πέτρο Φιλιππίδη και στις «επώνυμες» που τον κατηγορούν για βιασμό η για απόπειρα βιασμού;

Είναι η δεν είναι αλήθεια ότι ο Φιλιππίδης διατηρούσε δεσμό με κάποια απ αυτές; Είναι αλήθεια ότι αυτός ο δεσμός των έξι μηνών ήταν γνωστός στη σύζυγό του; Μπας και άλλοι είναι κοινωνοί αυτής της εξωσυζυγικής του περιπέτειας;

Πρέπει να μάθουμε για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Προσπερνάω το γεγονός της «ολιγωρίας». Προσπερνάω το γεγονός της χρονικής καθυστέρησης. Προσπερνάω το γεγονός της όποιας δειλίας. Δηλαδή τότε που συνέβη αυτό το επεισόδιο γιατί αμέσως δεν καταγγέλθηκε; Και όλα αυτά τα προσπερνάω για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η φοβία. Ο δεύτερος έχει να κάνει με την προσωπικότητα κάθε γυναίκας. Ας πούμε, γνωρίζω περιπτώσεις ταλαντούχων και γνωστών γυναικών-ηθοποιών που λόγω ισχυρής προσωπικότητας ουδείς εκ των γνωστών «βιαστών» τόλμησε ποτέ να τις ακουμπήσει. Τέλος πάντων

Και κάτι άλλο. Πόσες νεαρές και γοητευτικές του θεάτρου και του κινηματογράφου προθυμοποιήθηκαν να «εξυπηρετήσουν» τις ορμές κάποιου «επώνυμου» παράγοντα του χώρου; Είναι λίγες; Είναι πολλές;

Και γιατί δεν αποκαλύπτονται παρόμοια και ακόμα χειρότερα τέτοια περιστατικά που έχουν συμβεί και που συμβαίνουν σε άλλους χώρους; Παντού. Από τα κανάλια μέχρι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις. Και πόσο εύκολο είναι για κάποιο κορίτσι που βγάζει το μεροκάματο σε κάποιο σούπερ μάρκετ, να βγει και να καταγγείλει το αφεντικό της;

Και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Ποια η ουσία; Μα είναι απλό. Επειδή η Γυναίκα είναι το «σώμα» και ο Ανδρας η εξουσία. Γι αυτό. Επομένως ακόμα υφίσταται αυτός ο διαχωρισμός. Επομένως η Γυναίκα εξακολουθεί να θεωρείται ως «σκεύος» ηδονής. Επομένως η Γυναίκα υποδεέστερη και υποχείριο του Αντρα. Επομένως το χρήμα και η εξουσία διαφεντεύουν και κουμαντάρουν τις σεξουαλικές σχέσεις των δύο φύλων

Και που σαι. Σ εσένα το λέω που όταν διαβάζεις αμέσως σχολιάζεις. Σ εσένα που έχεις πάρει θέση, που έχεις συγκροτήσει το κατηγορητήριό σου. Και που περιμένεις με αγωνία και ηδονή την ημέρα που ο Φιλιππίδης και ο Κώστας Σπυρόπουλος (φερ ειπείν) θα εγκλειστούν πίσω από τα σίδερα της φυλακής

Αραγε εσύ φίλε μου πως ακριβώς αντιδράς απέναντι στην «μουρμούρα», τις «εμμονές» και στην προσωπικότητα της γυναίκας σου; Με βρισιές; Με σφαλιάρες; Με χαστούκια; Με κλωτσιές; Πως;

Ουδείς αθώος. Ουδείς απλώς παρατηρητής. Ουδείς αντικειμενικός. Και ολοκληρώνοντας μερικά πραγματάκια θα πω. Για να καταδικάσω θέλω αποδείξεις. Ατράνταχτες. Υπάρχουν τέτοιες; Και αν δεν υπάρχουν ποιον να πιστέψω;

Η σεξουαλική παρενόχληση είναι μια ιστορία με παρελθόν, με παρόν και με μέλλον. Ντροπή για κάθε αρσενικό που χρησιμοποιεί και αξιοποιεί την δύναμή του για να «κοιμηθεί» με κάποιο θηλυκό. Αλλά και ντροπή για μια κοινωνία, όχι μόνο την ελληνική, που ακόμα στον 21ο αιώνα εξακολουθεί να πορεύεται με τα γνωστά στερεότυπα. Ο σεξουαλικής βιασμός είναι ένα το κρατούμενο. Ο κατ εξακολούθηση βιασμός του πολιτισμού είναι ο μεγαλύτερος, ο ατελείωτος και ο ακατανίκητος. Αυτός ο μόνιμος και αδιόρθωτος εχθρός!